منیرالسلطنه در سال ۱۳۱۱ هجری قمری تکیه سید ناصرالدین را بازسازی و به مسجد تبدیل کرد. او در همان سال، بنای امامزاده را مرمت و مدرسه علمیه‌ای در جوار امامزاده ساخت تا محلی برای تحصیل طلاب باشد. موقوفات زمین غیرمزروع، کاروانسرا و چند ده باب دکان که برای مدرسه و مسجد منیریه وقف شده است، از دیگر موقوفات اوست.»
نام منیریه که هنوز روی تابلوی میدان منیریه نقش بسته، یادآور منیرالسلطنه، همسر ناصرالدین‌شاه و دختر محمدتقی‌خان معمارباشی، معمار برجسته قجری، است که بنای مدرسه دارالفنون را از خود به جا گذاشته است.
به گزارش همشهری آنلاین، علیرضا زمانی، تهران‌پژوه در این‌باره می‌گوید: «منیرالسلطنه، همسر ناصرالدین‌شاه، از زنان نیکوکار عهد خود بود. موقوفات بسیاری از او در جای‌جای شهر باقی مانده از جمله مدرسه منیریه و مسجد منیریه در جوار امامزاده ناصرالدین که از معروف‌ترین موقوفات او به شمار می‌روند.
منیرالسلطنه در سال ۱۳۱۱ هجری قمری تکیه سید ناصرالدین را بازسازی و به مسجد تبدیل کرد. او در همان سال، بنای امامزاده را مرمت و مدرسه علمیه‌ای در جوار امامزاده ساخت تا محلی برای تحصیل طلاب باشد. موقوفات زمین غیرمزروع، کاروانسرا و چند ده باب دکان که برای مدرسه و مسجد منیریه وقف شده است، از دیگر موقوفات اوست.»
زمانی دربار ازدواج منیرالسلطنه با ناصرالدین‌شاه می‌گوید: «محمدتقی‌خان معمارباشی، معمارباشی آذربایجانی دوره قاجار، رئیس اداره بنای دیوان اعلی بود. گفته می‌شود در اثر رفت و آمد محمدتقی‌خان به دربار قاجار، ناصرالدین‌شاه با دخترش منیرالسلطنه آشنا شد و او را به همسری برگزید. نتیجه این ازدواج پسری به نام کامران‌میرزا نایب‌السلطنه بود که محله کامرانیه در شمال تهران به نام او شناخته می‌شود.»
