پیامرسان ایتا، کانال روزنامه فرهیختگان را محدود کرد. این اتفاق بار دیگر این سوال را به وجود آورد. چه شاخصی برای مدیریت محتوا در این شبکه‌ها وجود دارد. چه محتوایی غیرمجاز و کدامیک مجاز محسوب می‌شود.
فرارو– پیامرسان ایتا، کانال روزنامه فرهیختگان را محدود کرد. آن طور که این رسانه در کانال‌های خود اطلاع‌رسانی کرده، ایتا صرفا در توضیحی کوتاه اعلام کرده که «کانال شما به علت تخلف در نشر محتوا محدود شد.» در این پیام کوتاه ذکر شده «از انتشار هر محتوایی که طبق قوانین غیرمجاز محسوب می‌شود در سایر گروه‌ها و کانال‌های خود پرهیز فرمائید. در غیر این صورت علاوه بر حذف کانال یا گروه، از ادامه میزبانی شما در ایتا هم معذور خواهیم بود.»
به گزارش فرارو، آنچه برای کانال فرهیختگان در پیامرسان داخلی ایتا رخ داد بار دیگر این سوال را به وجود آورد که چه شاخصی برای مدیریت محتوا در این شبکه‌ها وجود دارد. چه محتوایی غیرمجاز و کدامیک مجاز محسوب می‌شود.
یکی از یادداشت‌های شماره ۱۰ دی این روزنامه، به مسئله استفاده سرویس اطلاعات خارجی اسرائیل موسوم به موساد از این پیامرسان بود. در این بخشی از این یادداشت می‌خوانیم: «گزارش چند هفته پیش یکی از دستگاه‌های امنیتی درباره ایتا این بوده که موساد با استفاده از برخی اکانت‌های ایتا در گروه‌های بزرگ این پیامرسان حضور دارد تا به بهانه پیگیری آرمان‌ها و خواسته‌های انقلابی همین هدف را پی بگیرد. انصافاً کار معقولی از طرف دشمن هم است که بخواهد این بخش از جامعه را از نظام جدا کند.»
علت این اشاره چیست؟ پیامرسان ایتا به طور گسترده از سوی عناصر شناخته‌شده و ناشناس تندرو مورد استفاده قرار می‌گیرد تا حدی که تبدیل به نمادی برای این طیف فکری شده است. رسانه‌های مختلفی طی چند ماه گذشته به خصوص پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست‌جمهور، به تحلیل و بررسی شبکه‌های ایجاد شده در این پیامرسان پرداختند. چرا ایتا در مرکز توجه قرار گرفته؟ در حال حاضر بخش مهمی از تحرکات مجازی و حقیقی تندروها از طریق ایتا مدیریت می‌شود.
تمام پلتفرم‌ها و پیامرسان‌های اجتماعی خط مشی و ضوابطی دارند. بعضی بر مسئله کپی‌رایت حساس هستند و آن را با جدید پیگیری می‌کنند. تقریبا تمام آنها در حوزه تروریسم، پورنوگرافی، سوءاستفاده از کودکان، ترویج خشونت و توهین ضوابطی دارند و آنها را رعایت می‌کنند. گاهی پایبند نبودن به این ضوابط موجب گشوده شدن پرونده قضایی برای پلتفرم‌ها در کشور‌های خودشان یا کشور‌های دیگر می‌شود. خط مشی و ضوابط حاکم بر این سکو‌ها تا حد زیادی با عرف و فرهنگ جوامع مطابقت دارد. برای مثال در یک کشور آزاد، انتقاد از سیاستمداران آزاد است و یک پلتفرم چنین چیزی را محدود نمی‌کند.
آنچه برای فرهیختگان در ایتا رخ داد، ما را به فکر درباره این شاخص‌ها فرا می‌خواند. از سال‌های میانی دهه ۹۰ تلاش‌های سنگینی برای مهاجرت کاربران اینترنت از شبکه‌های خارجی به نمونه‌های مشابه داخلی صورت گرفت. تقریباً بدل تمام سایت‌ها و سکو‌های پرکاربرد خارجی در ایران ساخته شد و برخی از نمونه‌های مشابه نیز توانستند با ارتقاء کیفیت خدمات خود جایشان را میان مردم پیدا کنند.
در خصوص پیامرسان‌ها، باید ابتدا به این امر توجه کرد که آنها پدیده‌هایی جدیدتر هستند. سال‌ها قبل چنین نرم‌افزار‌هایی صرفاً برای تبادل پیام مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اما به مرور زمان به خصوص با رشد تلگرام، این اپلیکیشن‌ها دیگر صرفاً پیامرسان نیستند. بلکه ترکیبی از امکانات مختلف را در اختیار مخاطب می‌گذارند. این فضا در تمام جهان مدیریت می‌شود. برای رسیدن به این نقطه، پاسخ به این سوال ضرورت دارد: چقدر استانداردها و عرف جامعه ما با این شاخص‌ها همسان است؟ پلتفرم‌های خارجی با همین استانداردها به ایران بیایند؟
