روزنامه اصولگرا پشت پرده شایعه استعفای رئیس جمهور را مطرح کرده است.
روزنامه فرهیختگان در یادداشتی به موضوع شایعه استعفای رئیس دولت چهاردهم پرداخته و آن را پروژه مشکوک مشترک براندازان و رادیکال‌های داخلیاست.
این روزنامه در این زمینه نوشت: احمدی‌نژاد خیلی جدی و سفت و سخت معتقد بود در همان ماه‌های اول دولتش مرحوم هاشمی به مَلِک‌عبدالله یا یکی از شاهزاده‌های سعودی گفته است خیلی به این دولت جدید ایران دل نبندید که مهمان ۵، ۶ ماه آینده است. احمدی‌نژاد خیلی فرد قابل پیش‌بینی و ارزیابی صادقانه‌ای نبود؛ اما این تصور فارغ از صحت و سقم ماجرا، باعث شد تا آخر هشت سال مرحوم هاشمی بشود امپریالیسمِ دولت وقت.
در دو بال جغد شوم رادیکالیسم ایرانی این روزها، یعنی توییتر و ایتا کمپین راه انداخته‌اند که رئیس‌جمهور می‌خواهد استعفا بدهد، خبری که از بیخ‌وبن دروغ است. به بیشتر اکانت‌ها که نگاه می‌کنید بوی گند پروژه‌بگیری مشامتان را می‌سوزاند.
پروفایل‌هایی که دیروز و امروزشان له و علیه افرادی خاص بوده‌اند و همه پیشینه‌شان پروژه‌بگیری است حالا با رکیک‌ترین الفاظ رئیس‌جمهور را می‌نوازند. از آن‌ور آب هم یک کاربر پهلویست خوابی از عمه جانش تعریف می‌کند که خواهان استعفای پزشکیان شده است، آن هم می‌شود لیدر یک جریان رادیکال برای همین پروژه. ناگهان سر و کله عمه جان تروریست‌های رجوی قاتل هم پیدا می‌شود، او هم همین حرف را تکرار می‌کند. چه جالب!
می‌توان به پزشکیان نقد داشت، نقد‌های سنگینی هم داشت؛ اما این روزها با چشم غیرمسلح هم می‌شود فرق منتقد و پروژه‌بگیر را تشخیص داد. دو لبه قیچی برانداز خارجی و رادیکال داخلی اتفاقاً اول دارند سر منتقدِ مصلحِ دلسوزِ ایران‌دوستِ داخلی را می‌بُرند که از نامدیریتی‌ها خسته شده و می‌خواهد حرف کارشناسی و با حساب‌وکتاب بزند.
پروژه مشکوک مشترک براندازان و رادیکال‌های داخلی بعد از حرف‌های معنادار بلینکن در حمایت از اوباش داخلی و بعد از پیام‌های تصویری نتانیاهو، ۴ هدف را هم‌زمان دنبال می‌کند؛ اول می‌خواهد از منظر اجتماعی بگوید افق جدیدی در کار نیست. طبیعی است که کسی در سه ماه از پزشکیان معجزه نمی‌خواهد؛ اما مردم می‌خواهند افق باز و روشن بماند، اما آنها می‌خواهند به ۵۰ درصد مشارکت‌کننده در انتخابات تیرماه و البته آنهایی که شرکت نکرده بودند بگویند هیچ افق مثبتی در کار نیست، آن‌قدر نیست که رئیس‌جمهور هم فهمیده... این وسط برخی حرف‌های دولتمردان و برخی اقدامات منتقدان هم البته مثل بنزین روی آتش است؛ اینکه معاون اول رئیس‌جمهور بگوید جز گریه برای فلان موضوع نمی‌توان کاری کرد چه معنایی دارد؟ یا اینکه منتقدان و رقبای سیاسی- مصادیق قانونی نه ضدامنیتی- رفع فیلتر را گروگان بگیرند، جز بازی در پازل انسدادطلبان و براندازان چه معنایی دارد؟
هدف دوم تلاش برای این‌همانی شرایط داخلی با آبان ۱۳۹۸ و دی ۱۳۹۶ است. ماشین عملیات روانی دشمن آنجا هم با برخی دروغ‌های بزرگ کار را شروع کرد؛ اما جالب است که این بار عده‌ای از منتقدان ریشو و ظاهرالصلاح هم همان مسیر را می‌روند. هدف سوم ارسال یک پالس مهم به جریان معارض و دشمنان است که ناترازی در سیاست داخلی را زمینه مناسبی برای اقدامات دیپلماتیک و فرادیپلماتیک علیه ایران می‌دانند و هدف چهارم از معنا تهی‌کردن ایده مردم‌سالاری دینی در نظام جمهوری اسلامی است تا این میراث سترگ خمینی کبیر را ملکوک کنند و برخلاف نظر رهبر انقلاب این‌طور القا کنند که خیلی مهم نیست در این مملکت به چه کسی رأی می‌دهید. آخرش کت تن ماست.
موضوع روشن است؛ به مشام دو جریان بوی کباب رسیده است. یکی براندازان خارجی که می‌خواهند با خبر دروغ ولو با اثرگذاری ۴۸ ساعته برای جبهه ضدایرانی دوپینگ رسانه‌ای درست کنند و دوم جریان رادیکال داخلی که فکر می‌کنند وقتش رسیده کت و شلوار ریاست‌جمهوری را از کمد دربیاورند. البته اشتباه می‌کنند، دارند خر داغ می‌کنند، یعنی آنها که مسئول ماجرا هستند باید خر‌ها را داغ کنند.
