گران‌فروشی مدارس گردن‌گیر ندارد!

جوان نوشت: کار دارد بیخ پیدا می‌کند! اما گویا آقایان در رأس آموزش و پرورش هنوز متوجه وخامت اوضاع نشده‌اند که تصور می‌کنند صرف حرف زدن می‌توان مشکل را حل یا صورت مسئله‌اش را پاک کرد. شهریورماه بود که وزیر آموزش و پرورش از شهریه‌های غیرچارچوب در مدارس غیردولتی انتقاد کرد و وعده پیگیری هم داد: «با مدارسی که تخلف می‌کنند و با آبروی نظام تعلیم و تربیت بازی می‌کنند، برخورد خواهد شد.» حالا یک ماهی از سال تحصیلی گذشته و تعداد زیادی از شهریه‌های تعیین‌شده در این مدارس، بالاتر از نرخ مصوب هستند. با وجود اینکه وزیر آموزش و پرورش به صراحت گفت مدارس غیردولتی باید شهریه‌های اضافی را برگردانند، اما هنوز این کار انجام نشده‌است. این به وضوح نشان می‌دهد که صرف گفتن «باید»، مسئولیت از دوش آموزش و پرورش برداشته نمی‌شود.

نمی‌توان پذیرفت، ارگانی با این وسعت و مسئولیتی که نیاز به توضیح اهمیت آن نیست، صرفاً با گفتن جمله‌ای که ضمانت اجرایی ندارد شانه از زیر مسئولیت خالی کند! تمام وزرایی که تا به امروز در آموزش و پرورش حضور داشتند به خوبی از تعداد مدارس غیردولتی و شهریه‌هایی که گرفته می‎‌شود، باخبرند. در واقع نمی‌توانند باخبر نباشند، چراکه آنها ارگان‌های زیر دست وزارت هستند و عنوان کردن بی‌اطلاعی از روند عملکرد آنها، عذر بدتر از گناه است، اما چطور می‌شود طی تمام این سال‌ها آقایان در وزارت آموزش و پرورش به غیرقانونی بودن شهریه‌های این‌چنین گزاف تأکید دارند و مدعی هستند مازاد دریافتی باید بازپرداخته شود، اما تا امروز ریالی به والدین برگردانده نشده‌است که اگر شده باید وزارت آموزش و پرورش اعلام کند مازاد دریافتی شهریه را از حساب کدام مدارس و به چه میزان برداشت و به حساب چه تعدادی از والدین واریز کرده‌است؟

پای کار آمدن سازمان تعزیرات در سال گذشته، این امید را به وجود آورده بود که مسئولیت آموزش و پرورش را قرار است سرانجام یکی از نهاد‌های نظارتی بر گردن بگیرد، اما حتی این اتفاق نیز نتیجه چندان مثبتی در پی نداشت که اگر داشت دیگر مدارس ماست‌های خود را کیسه کرده‌بودند. سازمان تعزیرات، اخذ شهریه مازاد بر تعرفه را مصداق «گران‌فروشی» دانست و پس از برگزاری جلسه با سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی اعلام کرد که آموزش و پرورش همکاری خوبی با آنها ندارد! در نتیجه امروز و همچنان، درگیر باید و نباید‌هایی هستیم که عمده‌شان در حد حرف باقی می‌ماند.

بسیاری از والدین با علم به میزان شهریه‌های گزاف، فرزندان خود را در مدارس غیردولتی ثبت‌نام می‌کنند، آنها در بین انتخاب مدارس دولتی و غیردولتی، به هر دلیلی مدارس غیردولتی را برمی‌گزینند، اما قرار نیست به دلیل این انتخاب، هر آنچه را در می‌آورند، به حلقوم این مدارس بریزند. این دقیقاً همان چیزی است که آموزش و پرورش نیز بدان اشاره و تأکید دارد، اما از آنجا که اشاره آموزش و پرورش تنها زبانی است و تا امروز به مرحله اجرا نرسیده نتوانسته مدارس غیردولتی را بابت دریافت هزینه‌های گزاف شهریه قدمی به عقب براند. مدارسی که دور نیست روزی که بابت همین دریافتی‌های بالا و قدرتی که از این رویه به دست می‌آورند، حتی برای آموزش و پرورش هم تعیین‌تکلیف کنند، فقط، چون دستشان به دهانشان می‌رسد.

تا دیروز اگر آموزش و پرورش به خاطر جیب خانواده‌ها پا پیش نگذاشته‌بود، امروز حداقل باید به خاطر حفظ استقلال خود نگاهی متفاوت به این داستان انداخته و راهکاری جدی بیندیشد، در غیر این صورت ریش و قیچی را تقدیم مدارس غیردولتی کرده‌است.

یادداشت:محیا حسینی