احمد بخشایش در خبرآنلاین، نوشت: آقای پزشکیان مخالف فیلترینگ است و اعتقاد دارد که خود دستگاه مخابرات، هم اینترنت میفروشد و هم برای اینکه اینترنت را گران بفروشد، فیلتر میکند. به عنوان مثال اگر هزینه اینترنت در ماه ۸۰ هزار تومان باشد و فیلترشکن هم ۱۵۰ هزار تومان باشد طبیعتا قیمت اینترنت سه برابر میشود.
در همین راستا شبکهای مافیایی بوجود آمده است که این مافیا بی علاقه به کسب درآمد نیست، در نتیجه دست به فروش فیلترشکنها میزنند و همه افراد جامعه هم به نحوی از فیلترشکن استفاده میکنند. از طرفی دیگر مقامات ما نیز در همه شبکههای اجتماعی مانند اینستاگرام، تلگرام، واتساپ و دیگر شبکههای اجتماعی حضور دارند.
بنده معتقدم که آقای پزشکیان به دنبال این است که فیلترینگ را بردارد، اما باید به این نکته هم توجه کرد که فضای مجازی و اینترنت هم نباید بسیار رها باشد، باید نظارتی بر روی آن وجود داشته باشد. برای این دو مسئله فیلترینگ و نظارت باید راه حلها بررسی بشود.
یکی از این راهها این است که شبکه ملی اطلاعات خودمان را به حدی تقویت کنیم که تمام نیازهایی که واتساپ یا تلگرام برای ما بوجود میآورند جبران بشوند، اما اگر قرار بر این باشد که شبکههای داخلی ما نتوانند این نیازها را برطرف کنند، طبیعی است که مردم به سمت شبکههای اجتماعی خارجی تمایل پیدا میکنند.
دومین راه حل این است که با نمایندگان شبکههای خارجی ارتباط برقرار شود و در داخل ایران نمایندگی داشته باشند، بالاخره شبکههای خارجی بخشی از اطلاعات را در دسترس مقامات ایرانی میگذارند، اما در هنگام انتخابات و در هنگام فضاسازی ها، از این اطلاعات به هر نحوی که دلشان بخواهد استفاده میکنند.
البته مقداری از این موضوع نیز به دوقطبی بودن جامعه بر میگردد. دلیل دوقطبی بودن جامعه هم کامل مشخص نیست، شاید به وضعیت اقتصادی یا کم بودن آزادی بیان جامعه برگردد. وقتی جامعه دوقطبی باشد همه چیز دوقطبی میشود، به عنوان مثال طرفداران و مخالفان برجام، طرفداران و مخالفان FATF, الان هم تبدیل به موافقان و مخالفان فیلترینگ شده است.
آقای پزشکیان در تلاش است تا یک راه حل منطقی برای موضوع فیلترینگ ارائه کند که نه به نحوی باشد که فضای مجازی بسیار آزاد باشد و نه به نحوی باشد که افرادی بتوانند از این اتفاق سوء استفاده کنند. از آنجا که شبکههای اجتماعی خارجی محل کسب درآمد هم شده است، باید این نکته در تصمیم گیری مدنظر قرار بگیرد.