پایان حسن یزدانی؟

حسن یزدانی، ستاره کشتی آزاد ایران، روز‌های عجیبی را سپری می‌کند. او از یک معمای بزرگ پیش از شروع بازی‌های المپیک پاریس سربلند خارج شد، ولی درست در دیدار فینال وزن ۸۶ کیلوگرم همین بازی‌ها وارد یک معمای پیچیده‌تر از قبل شد. حسن یزدانی که حالا با یک طلا و دو نقره المپیک در کنار جهان‌پهلوان تختی ایستاده، در شرایطی قرار گرفت که حتی احتمال سفر به پاریس را هم نداشت. او بعد از بازی‌های آسیایی سال گذشته، کتفش را به تیغ جراحان سپرد تا نگرانی‌های زیادی برای هوادارانش به بار آورد.

آن روزها، علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی گفته بود در ایران هر کشتی‌گیری عمل جراحی کتف انجام داده، دیگر نتوانسته به عرصه قهرمانی برگردد. حسن یزدانی، ولی با زحمت زیاد به این مهم رسید. او اگرچه یکی دو ماه با تأخیر، ولی بالاخره برای بازی‌های المپیک پاریس مهیا شد و یکی از بخت‌های اصلی کسب مدال طلا لقب گرفت. آمادگی جسمانی حسن یزدانی در کنار عمل به ظاهر موفق کتف او، این فرضیه را باورپذیر کرد که می‌تواند دومین طلای المپیکش بعد از ریو را تصاحب کند. برای او همه چیز تا دیدار فینال خوب پیش رفت، ولی در آن مسابقه سرنوشت‌ساز، چندین بار کتف آسیب‌دیده‌اش در رفت، تا مشخص شود که بخشی از نگرانی‌ها درباره این کشتی‌گیر بی‌اساس نبوده است. در پاریس و در شرایطی که دیوید تیلور، ترسناک‌ترین رقیب حسن یزدانی غایب بود و آرون بروکس، نماینده آمریکا هم به فینال نرسیده بود، این بار کشتی‌گیر بلغارستانی، رؤیای قهرمانی حسن یزدانی را نقش بر آب کرد.

از آن بدتر، شرایط حسن یزدانی در همان مسابقه بود که در عرض چند دقیقه، کتف او چند بار از جا در رفت. درست بعد از سوت پایان همان مسابقه بود که پرسش بزرگ مطرح شد؛ آیا حسن یزدانی باید قید کشتی در سطح حرفه‌ای را بزند؟ این پرسش با توجه به آنچه پزشکان نزدیک به او می‌گفتند، مهم‌تر هم می‌شد؛ خبر نگران‌کننده این بود که او مجبور است دوباره همان کتف را عمل کند. این بار مسئله جدی‌تر از گذشته هم هست چراکه پیش‌تر یک بار همین کتف را عمل کرده و حالا سر بزنگاه کار دستش داده و دوباره مجبور است روی آن عمل سنگینی انجام دهد.

شایعه خداحافظی یزدانی از دنیای کشتی چنان قوت گرفت که خودش مجبور شد خیلی سریع در یک پیام اینستاگرامی نسبت به آن واکنش نشان دهد. او نوشت: «سلام مردم شریف و ملت بزرگ ایران، اول از همه تشکر می‌کنم از لطف بیکران و همیشگی شما مردم عزیز که به هر طریقی حمایت و محبت خود را از من دریغ نکردید، شما لایق بهترین‌ها هستید. از صمیم قلب آرزو داشتم امروز با شما تبریک کسب مدال طلا را به اشتراک بگذارم و خدای خود را شاهد می‌گیرم در این راستا از کوچک‌ترین تلاشی دریغ نکرده‌ام... از روز‌های اول جراحی تا ثانیه‌های آخر فینال، با جان و دل جنگیدم تا در شرایطی که شادی در دل مردم عزیزم کم‌رنگ شده، امیدی در دلشان زنده کنم... و حتی برای چند ثانیه مسبب افتخار و شادی شما باشم... نامش را، حکمت، قسمت، تقدیر، نمی‌دانم چه بگذارم، ولی می‌دانم که حتما خدا بهتر از همه ما می‌داند و راضی به رضایش هستم؛ اگر از توانایی و میزان آمادگی خودم اطمینان نداشتم هرگز پای در این میدان بزرگ نمی‌گذاشتم؛ در بالاترین میزان آمادگی چه به لحاظ جسمی و چه روحی به پاریس رفتم اتفاقی که دست مرا از مدال طلا دور کرد، تقریبا غیر قابل پیش‌بینی بود چه برای من و چه برای کادر درمان. احتمال این اتفاق در مجارستان بسیار بالاتر بود و با اینکه دوره درمان تکمیل نشده بود رفتم تا همین اتفاق را محک بزنیم و بعد از اطمینان، برای المپیک آماده شدیم و به گواه دکتر سهراب کیهانی تا ثانیه‌های اول فینال هیچ مشکلی نداشتم، ولی اتفاق است و هیچ‌یک از ما از یک ثانیه بعد خود خبر نداریم. ولی من از تلاش و امید دست نمی‌کشم. هیچ‌گاه کم‌فروشی نکرده‌ام و نخواهم کرد. پس از درمان مجدد و در صورت نیاز عمل مجدد باز هم تلاش خواهم کرد تا این اتفاق شیرین را برای شما به ارمغان بیاورم، اما باز هم می‌گویم تسلیمم به رضای خدا، من سپردم به خدا هرچه خدا می‌خواهد...».

پیام یزدانی به اندازه کافی روشن است؛ او در همان چند جمله آخر به صراحت عنوان کرده می‌خواهد دوباره برگردد و برای شادی هوادارانش تلاش کند. پرسش، ولی هنوز پابرجاست: آیا او باید ادامه دهد یا اینکه خداحافظی کند؟ وقتی درباره کشتی‌گیری مثل حسن یزدانی صحبت می‌شود، بدیهی است که خداحافظی این شکلی‌اش از دنیای حرفه‌ای می‌تواند واکنش‌های زیادی در پی داشته باشد.

واقعیت این است که حسن با همین شرایط هم در آسیا بی‌رقیب است و می‌تواند حداقل تا چند سال دیگر برای کاروان ایران در تورنمنت‌های آسیایی یا تیم ملی کشتی آزاد ایران مدال‌آوری کند، ولی موضوع مهم این است که آیا او توان کسب قهرمانی در رقابت‌های جهانی و از همه مهم‌تر، المپیک را دوباره دارد؟ اینجا برای پاسخ‌دادن باید مکث بیشتری کرد. حسن یزدانی با یک بار عمل کتف، فرصت رسیدن به عنوان قهرمانی دوباره در المپیک را از دست داد، حالا اگر قرار باشد یک بار دیگر هم این کتف را عمل کند، ضریب موفقیتش به‌طور ویژه برای بازی‌های المپیک پایین‌تر می‌آید. واضح است که اینجا نباید درباره استثنائات صحبت کرد. همان‌طورکه علیرضا دبیر پیش‌تر گفته بود، عمل جراحی کتف برای یک کشتی‌گیر عمل بسیار سنگینی است.

دبیر حتی همین چند روز اخیر هم به طور رسمی عنوان کرده که حسن یزدانی صددرصد باید دوباره عمل کند. «او از همان ناحیه بار دیگر مصدوم شده و باید قطعا جراحی کند. از دکتر کیهانی خواستم که سه گزینه برای حسن بگذاریم. حالا اینکه داخل کشور جراحی کند یا در یک کشور خارجی که آن هم باید بررسی شود. غصه‌ام می‌گیرد. من این حرف را هشت ماه قبل زدم و به ناحق به من حمله کردند. گفتم در ایران دکتر جراح خوب برای کتف نداریم و حالا ثابت شد. در همین المپیک طا‌ها آکگل و جمالوف را دیدید که چند ماه قبل کتفشان را جراحی کرده بودند و بدون مشکل کشتی گرفتند و حتی به مدال هم رسیدند. به هر حال حسن تصمیمش را گرفته بود و حتی وقتی خواستم که صبر کند، این کار را نکرد. البته یزدانی افتخار این مملکت است و باید روی آینده او حساس باشیم».

پس، بخش اصلی نگرانی درباره حسن یزدانی به قوت خود باقی است، فقط کمی صورت مسئله دچار تغییر شده که این یکی مربوط به آن است که آیا حسن باید در ایران جراحی کند یا کشوری دیگر. البته که این مورد تنها بخش مبهم ماجرای حسن یزدانی نیست؛ او همین روز‌ها ۲۹ ساله است و به زودی وارد سومین دهه از زندگی‌اش می‌شود. با احتساب همین مورد او برای المپیک آمریکا یکی از کشتی‌گیران مسن ایران خواهد بود؛ با این برچسب که کتفش را هم جراحی کرده است. شاید بیان این مسئله آن هم این روز‌ها که یزدانی یکی از مدال‌آوران کاروان ایران بوده اندکی زود باشد، ولی با توجه به همین دو گزاره، یکی کتف آسیب‌دیده و دیگری مقوله سن و سال، بد نیست که فدراسیون کشتی از همین حالا همه تخم‌مرغ‌ها در این وزن را در یک سبد نچیند؛ خاصه آنکه کشتی آزاد در المپیک پاریس هیچ طلایی نگرفت و نیاز به جوان‌گرایی در یکی دو وزن از جمله همین وزن حسن یزدانی حس می‌شود. هرچند این داستان، به معنی عبور زودگذر از حسن یزدانی، توانایی و تجربیات او نیست؛ ولی تلاش برای معرفی جایگزینی برای او از همین امروز، می‌تواند فردای روشن‌تری را برای کشتی ترسیم کند.