فرارو- اولین جیپنیها درست پس از جنگ جهانی دوم به خیابانهای فیلیپین رفتند. این وسایل نقلیه پر سر و صدا و دودزا که در ابتدا از جیپهای باقیمانده آمریکایی ساخته میشدند به نماد ملی تبدیل شدند. هفت دهه بعد، این وسایل نقلیه رنگارنگ با یک تهدید وجودی ناشی از طرح جایگزینی آنها با مینیبوسهای مدرن مواجه شدند.
به گزارش فرارو، تعمیر آسان و سواری ارزان باعث شد تا این وسایل نقلیه از نظر اندازه و طول رشد کردند تا به ستون فقرات سیستم حمل و نقل کشور فیلیپین تبدیل شوند و مسافران و کالاها را حمل کنند.
اما طرح دولت برای حذف تدریجی خودروهای جیپنی در تلاش برای نوسازی شبکه آشفته حمل و نقل عمومی کشور، آینده این خودروهای نمادین را در هالهای از ابهام قرار داده است.
لئونارد سارائو، ناظر عملیات سارائو موتورز، سازنده جیپنی، به خبرگزاری فرانسه گفت: این ضربه سنگینی بود.
سارائو موتورز یکی از اولین شرکتهایی بود که پس از اینکه بنیانگذار لئوناردو سارائو از رانندگی کالسکه دست کشید، برای ساخت وسایل نقلیه عمومی موتوری در اوایل دهه ۱۹۵۰، جیپنی را تولید کرد.
تولید در تاسیسات گسترده این شرکت خانوادگی در مانیل پایتخت فیلیپین در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به اوج خود رسید و کارگران ۵۰ تا ۶۰ دستگاه جیپنی در ماه تولید میکردند.
تقاضا در دهههای بعد با در دسترس قرار گرفتن سایر گزینههای حمل و نقل شروع به کاهش کرد. تا سال ۲۰۱۴، سارائو موتورز کمتر از ۱۰ دستگاه جیپنی در ماه تولید میکرد.
اما راه اندازی برنامه حذف تدریجی جیپنی توسط دولت در سال ۲۰۱۷ بود که ترمز تولید را به شدت کشید.
سارائو، نوه سارائو پدر، گفت که نیروی کار به شدت کوچک شده و هر چهار تا شش ماه یک دستگاه جیپنی تولید میکند.
وی که ۳۱ سال دارد گفت: ما مشتریانی داشتیم که از دهه ۵۰ جیپنی میخریدند و ناوگان خود را بزرگتر میکردند.
با این برنامه جدید، تردیدها یا ترسهای زیادی وجود دارد که اگر یک جیپنی کاملاً جدید بخرند، آیا هنوز هم میتوانند چند سال بعد از آن استفاده کنند؟
سارائو گفت، سارائو موتورز میتواند جیپنیهای مدرنی را تولید کند که توقعات زیستمحیطی و ایمنی دولت را برآورده میکند، اما آنها سه تا چهار برابر قیمت یک جیپنی معمولی هستند.
طی هفت سالی که از اجرای برنامه حذف تدریجی میگذرد، به دلیل اعتراضات و کووید-۱۹، اجرای آن تاخیرهای متعددی داشته است.
اپراتورها اکنون تا ۳۰ آوریل فرصت دارند به یک تعاونی بپیوندند و سپس به تدریج ناوگان خود را با وسایل نقلیه مدرن که ایمن تر، راحتتر و پاکتر هستند جایگزین کنند.
تعاونیها میتوانند به منابع مالی بانکی دسترسی داشته باشند و برای هر وسیله نقلیه یارانه دولتی دریافت کنند تا بار مالی دوره گذار کاهش یابد. اما رانندگان مخالف این طرح استدلال میکنند که خرید یک وسیله نقلیه جدید آنها را در بدهی مدفون میکند و آنها نمیتوانند پول کافی برای بازپرداخت وام و امرار معاش خود به دست آورند.
جولیو دیموناهان، ۵۷ ساله، که یک جیپنی در مانیل اداره میکند و به یک تعاونی پیوسته، گفت: دستیابی به یک جیپنی مدرن برای ما دشوار است... ما نمیتوانیم قیمت آن را بپردازیم.
او با اشاره به افزایش رقابت در خدمات حمل و نقل گفت: حتی الان هم خودرهای ما به دلیل سود کمی که به عنوان اپراتور به دست میآوریم آسیب میبیند.
در حالی که جیپنیها اکنون با اتوبوسها، وانتها و موتورسیکلتها برای مسافران رقابت میکنند، اما همچنان یک منظره و صدای رایج در فیلیپین هستند.
جیپنیها اغلب با رنگآمیزی روشن و با اگزوزی که شبیه ترومپت به نظر میرسد، برای مسافران هزینهای معادل ۱۳ پزو (۲۳ سنت) دارد و موتورهای کامیون دیزلی دست دوم آنها به راحتی قابل تعمیر است.
سارائو گفت: هنگامی که مشتری از ما یک جیپنی بخرد، هر مکانیک در استانها یا مناطق دوردست میتواند آن را تعمیر کند. اما مینیبوسهای مدرنی که دولت میخواهد آنها را جایگزین کند، به فناوریهای پیشرفتهتر، با موتورهای استاندارد اروپا یا موتورهای الکتریکی، وایفای، دوربین مدار بسته و تهویه مطبوع مجهز هستند.
سارائو گفت که شرکت او نمیتواند با ظرفیت تولیدکنندگان خارج از کشور برای تولید انبوه وسایل نقلیه رقابت کند. اما او گفت که جیپنیهای ساخت سارائو موتورز ارزانتر از مینیبوسهای وارداتی هستند و کیفیت بالاتری دارند.
تئودورو کاپارینو، که به مدت ۳۵ سال رانندگی میکند، امیدوار است که دولت تصمیم بگیرد به جای جایگزینی آنها با وسایل نقلیه ساخت چین، جیپنیهای موجود را تعمیر کند.
در حالی که جیپنی به شکل فعلی ممکن است به پایان جاده نزدیک شود، سارائو گفت که امیدوار است ماهیت وسیله نقلیه زنده بماند. او میگوید: ممکن است بزرگتر به نظر برسد، ممکن است وسیعتر و طولانیتر به نظر برسد، اما تا زمانی که ماهیت ظاهری یا روح جیپنی هنوز وجود دارد، من هنوز فکر میکنم که این جیپنی خواهد بود.