بیژن عبدالکریمی، اندیشمند و پژوهشگر علوم انسانی، درباره بیانیه ۱۱۰ امضایی، در یادداشتی در کانال تلگرامی خود متنی را منتشر کرد و در آن نوشت: «بیایید روزنه گشایی کنیم، خود به گشایش روزنه‌ای منتهی شد.»
این استاد فلسفه می‌نویسد: «بیانیه یکصدوده نفر از فعالان اجتماعی و سیاسی، چهره‌های فکری و روشنفکری و اصحاب رسانه در ارتباط با انتخابات مجلس ۱۴۰۲ خطاب به دغدغه‌مندان توسعه و مردم‌سالاری در ایران با عنوان «بیایید روزنه‌گشایی کنیم» که به‌رغم محدودیت‌های زیادی که در این انتخابات اِعمال شده است، خواستار دعوت همگان به شرکت در انتخابات و مخالفت با تحریم آن بوده‌اند، به راستی خود فی‌نفسه نشانه گشوده شدن روزنه‌ای برای ظهور نوعی خرد سیاسی غیرانتزاعی و تاریخی بر اساس توجه به مصالح ملی است، به خصوص آنجا که در بیانیه آمده است: «کاهش مشارکت انتخاباتی ازجمله به تشدید تهدید‌ها علیه ایران و تحریم‌ها علیه ایرانیان می‌انجامد [و]دغدغه‌مندان ایران نمی‌توانند به وضعیت منطقه و شرایط بین‌المللی بی‌تفاوت باشند»
هر چند این نکته در زمره اولین اولویت‌ها در نحوه تدوین بیانیه نبوده و جا داشت توجه به تهدید‌ها و تحریم‌ها در سرلوحه هر گونه دغدغه دیگری ازجمله انگیزه‌های دموکراسی خواهانه قرار می‌گرفت. این بیانیه را می‌توان واکنشی منطقی به لمپنیسم، فضای بی‌پرنسیب و پوپولیستی به شدت حاکم شده بر فضا‌های مجازی و اجتماعی کشور دانست که در تحلیل‌ها و مواضع خود به هیچ‌وجه به خطرات و تهدید‌های نظام سلطه جهانی به سرکردگی امریکا و اسراییل توجه ندارند؛ لذا در همین جا به همه کنشگران و فعالان سیاسی کشور تذکار می‌دهم که اجازه ندهند خشم و کینه نسبت به شرایط کنونی که از علل و عوامل شناخته شده و قابل فهمی برخوردار است، آنان را به بازی در زمین دشمنان این سرزمین بکشاند.
بی‌تردید جامعه ما نیازمند تغییراتی بسیار اساسی و ساختاری است و «تغییر خواست ملی است» که قدرت سیاسی نمی‌تواند و نباید آن را نادیده بگیرد، لیکن همگان باید بر این اصل تاکید ورزیم که راه نجات این کشور فقط و فقط از درون مرز‌های این کشور می‌گذرد و ما در برابر هرگونه تهدید و خطر خارجی، همه اختلافات -حتی بنیادین- را کنار گذاشته، در جبهه واحدی در برابر بیگانگان و دشمنان دوست‌نما قرار خواهیم گرفت.
همچنین به همه نیرو‌های سیاسی مدافع حاکمیت و وفاداران به گفتمان انقلاب دوستانه، مشفقانه و برادرانه این تذکار را می‌دهم که این‌گونه حرکت‌های دلسوزانه و ایران دوستانه و تشکیل جبهه‌ای واحد در برابر نظام سلطه جهانی را از منظر حقیر جناحی و گروهی مصادره نکرده، آن را نشانه‌ای از شکست یا عقب‌نشینی و توبه برخی شهروندان این سرزمین تفسیر نکنند، بلکه آن را تجلی‌ای از خرد ایرانی در دفاع از این سرزمین در برابر خطرات بیگانگان و نشانه‌ای از ظهور گفتمان جدیدی در فراسوی درگیری‌های جناحی حول وفاق و منافع ملی درک کنند. با امید رهایی ایران از چنگال‌های نظام سلطه جهانی و قرار گرفتن جامعه در مسیر و شرایطی طبیعی و نیل به مطالبات بر حق خود.»
۱۰نگرانی بیمورد که بعدها میفهمید ارزشش را نداشت! 
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرتانگیزترین قلعههای تاریخی ایران که باید ببینید 
چرا کلاچ خودرو سفت میشود؟ چگونه آن را نرم کنیم؟ 
قطع رابطه با بینظمی به روش مینیمالیستها؛ ۸ حقه ضروری برای منظم کردن خانه 
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
