طبق برخی آمارها کارگران افغانستانی با جمعیت ۳ میلیونی حدود ۱۰ درصد بازار کار و بیش از ۳۰ درصد بازار کار مربوط به کارهای ساختمانی را در دست دارند.
روزنامه جمهوری اسلامی در این باره نوشت:
*حضور کارگران افغانستانی در ایران اعتراض بعضی از کارگران ایرانی را برانگیخت و اعتراضهایی برای مقابله با اشتغال اتباع بیگانه و بیکاری خود به راه انداخت.
*اجاره ملک توسط برخی مهاجران غیرقانونی افغانستانی در بعضی محلات حاشیه شهرهای تهران، شهر ری، شهریار، ورامین، رباط کریم و ... باعث شده که عُرف نرخ اجاره بها در این مناطق حاشیهای به شکلی غیرمعمول افزایش یابد و بعضا این نرخ تا جایی بالا میرود که دیگر بعضی اقشار کم درآمد ایرانی که حاشیه شهر را پناهگاهی برای خود میدیدند، به سختی میتوانند در مناطق حاشیهای برای خود خانهای اجاره کنند.
*برخی از مهاجران افغانستانی جهت امرار معاش به مشاغل غیرقانونی روی میآورند. دستفروشی، دورهگردی، خرید و فروش البسه دست دوم، فروش سیدیهای غیرمجاز و حتی دخالت در امر قاچاق مواد مخدر از جمله این مشاغل غیرقانونی است.
*یکی از مهمترین مشکلاتی که حضور غیرقانونی افغانها به دنبال داشته، این است که آنها اغلب به ازدواج با زنان ایرانی اقدام کردهاند. اغلب این افراد زمانی که با دختران ایرانی ازدواج کردهاند هیچ یک از مراحل قانونی را که برای ازدواج اتباع بیگانه با بانوان ایرانی در نظر گرفته شده اجرا نکردهاند.
*به نظر میرسد نبود قانونی مشخص و بازگذاشتن برخی مرزها و نبود نظارت کافی در مرزها باعث شده است که قاچاقچیان انسان به راحتی بتوانند مهاجران غیر قانونی را وارد ایران کنند و این قاچاق انسان هم به ضرر فرد مهاجر شود و هم مشکلات زیادی برای کشور به وجود بیاورد.
*یک مهاجر افغان: با قدرت گرفتن طالبان و محدودیتهای بسیاری که برای شیعیان به وجود آورد ما مجبور شدیم که از خانه و کاشانه خود دل بکنیم و به ایران بیاییم. البته در اینجا بسیاری از هم ولایتیها و هموطنان ما هستند و ما احساس تنهایی نمیکنیم.
*هرچه به جنوب تهران نزدیکتر میشویم تعداد مهاجران افغانی را بیشتر میبینیم. با اینکه محل کار بسیاری از آنها در داخل شهر تهران است به دلایل گوناگون از جمله تعداد زیاد هموطنانشان در این مناطق مهاجران افغان روستاهای اطراف تهران را برای زندگی خود انتخاب کرده اند.
*ورود و خروج غیرقانونی مهاجران، سبب پایین آمدن ضریب امنیت در مرزها میشود و مشکلات امنیتی و سیاسی بسیاری برای کشور ایجاد میکند. علاوه بر این، گسترش هرج و مرج در مرزها کنترل مرزها را دشوارتر کرده و دولت میباید هزینه زیادی برای تأمین امنیت این مناطق بپردازد.