فرارو-مطالعات جدید نشان میدهد، بعضی اوقات پایان دادن به جلسات تراپی حضوری، و استفاده از تجویز دارو یا توصیه به نوشتن، خواندن یا سفر میتواند از ادامه دادن جلسات مشاوره در روند درمان موثرتر باشد.
به گزارش فرارو و به نقل از سایکولوژی تودی، مراجعهکننده، همان مطالب قبلی را در جلسات خود بدون ایجاد بینش یا عمق جدید بیان میکند. مثلا یک نفر مدام دور خود میچرخد، دائم بیان میکند که چقدر اتفاقات وحشتناکی را تجربه کرده و هیچ تغییری در نوع نگاه یا داستانی که برای مشاور خود بازگو میکند ایجاد نکرده باشد.
۲- اگر مراجعه کننده بیش از حد درگیر جزئیات شود یا نخواهد از جزئیات عبور کند، چون به آن طریق میتواند، مکانیسمهای دفاعی خود را فعال کند؛ روند درمان کند پیش خواهد رفت و بهتر است سلسله جلسات متوقف شود، ذات جزئیات مشکلی ندارد، اما تمرکز بر آنها میتواند روند جلسات را به حاشیه بکشاند.
۳- زمانی که عمل و سخن درمانجو با یکدیگر متفاوت باشد، مثلا او میگوید قصد دارد دیگر برای مدتی عکسهای مادرش را که تازه فوت کرده نگاه نکند، اما طی هر جلسه برخلاف گفتهاش عکسهای او را تماشا میکند!
۴- مراجعه کننده، نقش خود را در درمان یا مشکلاتی که برای خودش ایجاد شده انکار میکند و سعی در تعمیم دادن مشکلات خود به دیگران دارد و متوجه نیست که اشکال از رفتارهای خود او هم میتواند باشد.
درمانگرها، نقشی محوری و حیاتی در رشد مهارتهای درمانجو ایفا میکنند، و توجه به شرایط و زمانی که مراجعه کننده و وضعیت روند درمان بسیار مهم است، بسیاری از مشاوران وقتی روند درمان و جلسات را متوقف میکنند متوجه میشوند که این موضوع چقدر میتواند برای درمانجو ناراحت کننده باشد و آنها از مشاور خود شاکی بشوند، اما اخلاق کاری الزام میکند که به الگوهای دیگری توجه شود که امکان دارد در فرآیند درمان اختلال ایجاد کند.
با توقف درمان مشاور زمان این را خواهد داشت که بیشتر بر روی کیس خود مطالعه کند و بتواند روشهای موثری برای صحبت با او بیابد و در این مدت مراجعه کننده نیز فرصت خواهد داشت تا ذهن خود را کمی آرام کند یا زمان به او کمک کند که نگرش خود را تغییر دهد تا راحتتر بتواند با مشاور خود صحبت کند، زیرا صحبت کردن و تسلط درمانگر بر سبک زندگی و اتفاقاتی مراجعهکننده با آن روبهرو بوده؛ یکی از ارکان مهم درمان است. پس بهتر است مشاور به کمک خود درمانجو به نقاطی توجه کند که خود او توان پرداختن با آنها را ندارد.