این اکتشاف توسط مایکل لوتیس، جویندۀ آماتور اشیاء عتیقه انجام شد که در زمین زراعی به دنبال قطعاتی از تجهیزات کشاورزی بود که به طور تصادفی در خاک سطحی گم شدهاند. آقای لوتیس طبق قانون حفاظت و مراقبت از آثار تاریخی در ۲۳ جولای ۲۰۰۳، ادارهی استانی را برای حفاظت از این اثر تاریخی در لوبلین مطلع کرد.
به گزارش فرادید، در لهستان، انجام تحقیقات آماتوری برای کشف دستسازهها با استفاده از فلزیاب چه برای کاربرد تجاری و چه برای کاربرد شخصی ممنوع است مگر با مجوز مقامات محلی. تمام یافتههای تصادفی نیز باید گزارش شوند، چون دارایی دولت به حساب میآیند.
طبق بررسیهای باستانشناسان، سکهها به صورت عمدی در یک کوزهی سرامیکی در لایهای از خاک سطحی قرار داده شده بودند. این کوزه حاوی ۱۰۰۰ سکهی کراون و شیلینگ لیتوانیایی قرن هفدهم است. وزن کل این گنجینه ۳ کیلوگرم است و متشکل از لایههایی از سکههای فشرده در کوزه، ۱۱۵ سکه پراکنده شده به واسطه فعالیت کشاورزی، ۶۲ سکه بشدت اکسیدشده و چندین تکه پارچه است.
هنوز معلوم نیست چرا این گنجینه عمداً دفن شده است. گنجینهها را میتوان نشانهای از آشوبهای ناشی از جنگ در نظر گرفت؛ به علاوه شاید دلیل مدفون کردن آنها امنیت مالی بوده است. در طول قرن هفدهم، این منطقه بخشی از کشور فدرال لهستان-لیتوانی بود، مکانی که سال ۱۶۵۵ شاهد حملاتی از سوی نیروهای روس-قزاق و سال ۱۶۵۶ شاهد دورهای معروف به «سیل سوئدی» بود. این گنجینه برای مطالعات بیشتر به دپارتمان باستانشناسی موزهی پودلاسیهی جنوبی در بیاوا پودلاسکا منتقل شده است.