جمعه‌ای که پشت سر گذاشتیم، قسمت دوم سریال «رهایم کن» منتشــر شــد. این سریال را شهرام شاه‌حســینی کارگردانی کرده و داستان آن پیش از انقلاب می‌گذرد. خط اصلی قصه درباره هاتف (هوتن شکیبا) و حاتم دو برادر از یک خانواده سرشناس ساکن سیاه‌رود است که هر کدام چالش‌هایی پیش رو دارند.
به گزارش برترین‌ها؛ در این مطلب به طور اختصاصی عملکرد محسن تنابنده در این سریال را بررسی کرده‌ایم که شمایلی کاملا متفاوت نسبت به سریال‌های قبل دارد. این بازیگر پیش انبوه مخاطبان با کاراکتر نقی معمولی سریال پایتخت شناخته می‌شود و حالا رویی دیگر از خود را در نقشی جدی نشان داده است.
در قسمت اول دیدیم حاتم با بازی محسن تنابنده در سیاه‌رود صاحب معدن است. او یک بچه مبتلا به سندرم دان دارد و همسرش را در گذشته به دلایل ناموسی ترک کرده و حالا دلبسته پرستار بچه‌اش است. همزمان داستان کشته شدن یک کارگر معدن، عشق یک‌طرفه به یک خواننده معروف و... روایت شد. حاتم به رغم تمول مالی زندگی آرامی ندارد و به نظر می‌رسد روزگاری پرتنش در انتظار اوست.
حاتم گذشته‌ای تلخ داشته و روزگار کنونی‌اش بر وفق مراد نیست. به همین خاطر اغلب اخم دارد و تنها لبخند کمرنگش به زمانی برمی‌گردد که با مارال (پرستار فرزندش) وارد دیالوگ شد. موی پرپشت و سبیل و صورت سوخته؛ ازجمله مشخصات ظاهری حاتم هســتند که توامان نشان از وضع مالی خوب و شغل او دارند. محسن تنابنده اســتفاده‌ای خوب از مواد اولیه موجود برده و یک کاراکتر ملمــوس و باورپذیر ارائه کرده است. گریم او در رهایم کن تفاوتی اساسی با دیگر سریال‌هایش دارد؛ همانگونه که جدی بودن نقش ربطی به آثار سریالی پیشین ندارد.
امتیاز مهمی که باید به حساب تنابنده و کارگردان گذاشت، خلق کاراکتری است که حتی بدون برخورداری از شناسنامه می‌توان پی به باطن او برد. رهایم کن برای اینکه شمایل حاتم را نشان دهد، صرفا متوسل به دیالوگ نشده است. نمایش اتفاقات پیرامونی زندگی او، مخاطب را آگاه می‌سازد که چه آشوبی در دل حاتم به پاست. تنابنده، اما برای نمایش درونیات شخصیت، بیش از حرف زدن، اکت دارد؛ چه جاییکه شمرده و آرام حرف می‌زند؛ چه وقتی با چهره‌اش واکنش نشان می‌دهد و چه زمانی‌که به خاطر یک اتفاق ناموسی، کارگرش را به باد کتک می‌گیرد. او این کار را بی کم و کاست انجام می‌دهد و به همین خاطر است که پس از دو قسمت تبدیل به شخصیت محبوب و همراهی‌برانگیز رهایم کن شده.
محسن تنابنده بازیگر باتجربه‌ای است که کارش را از صحنه تئاتر شروع کرد و در سینما و تلویزیون خالق نقش‌های متفاوتی شد. این تجربه و تبحر در رهایم کن به کارش آمده و به همین خاطر است که مخاطب این شخصیت عبوس را پس نمی‌زند. در عوض با او ابراز همدلی می‌کند و مهمتر از همه می‌داند حاتم مردی مهربان است که دغدغه کارگران و خانواده آن‌ها را دارد و محســن تنابنده که با کاراکتر نقی در پایتخت به اوج شــهرت رسیده بود، حالا هماوردی موفق با یک نقش جدی داشته است.
پیش از رهایم کن، سریال‌های شاه‌گوش و ابله تجربیات تنابنده در شبکه خانگی بودند. او در اولی قرار بود ایفاگر نقش‌های مختلفی باشــد، اما در نهایت فقط سه کاراکتر شب‌نما، اسفندیار مجبور و حاجی محسن طلایی به ثمر نشســت. این بازیگــر در ســریال داوود میرباقری عملکردی درخشان داشــت که دلیل این موفقیت صرفا به گریم‌های سنگین برنمی‌گردد، بلکه بخش اصلی به خاطر تبحر تنابنده و نیز هدایت میرباقری اســت. همکاری او با شاه‌گوش ناتمام ماند و سریال از همین بابت لطمه خورد.
تنابنده یک سال بعد (۱۳۹۳) در ابله کمال تبریزی بازی کرد؛ در نقش ننه هوشــنگ. این‌بار هم موفــق بود، ولی باز همکاری تا پایان ادامه نیافت. سریال تبریزی مورد رضایت مخاطبان قرار نگرفت، اما عملکرد تنابنده با تحسین مواجه شد. این بازیگر سال‌ها سراغ شــبکه خانگی نرفت و حالا با نقشی جدی به این عرصه بازگشته است.
