فرارو- انسان «دنیسوون» (Denisovan) که بقایای آن طی یکی دو دهه اخیر کشف شده است، ممکن است آخرین انسان باستانی بوده باشد که در کنار «هوموساپینس» یا اجداد انسان امروزی زیسته باشد.
به گزارش العربیه، دانشمندان در سال ۲۰۰۸ از استخوان انگشت دختری که بیش از پنجاه هزار سال قبل در کوهستان‌های آلتای در اقصی‌نقاط سیبری یخ زده بود، دنباله ژنومی استخراج کردند که مشخص کرد آن دختر به گونه‌ای متفاوت از انسان تعلق دارد. از آنجایی که مومیایی دختر در غار دنیسووا کشف شد، آن گونه انسان را دنیسوون نام نهادند.
مدتی بعد یک دندان فسیل‌شده در اعماق غار دنیسووا کشف شد که ۲.۵ برابر یک دندان انسان امروزی بود. بر اساس اندازه دندان، برخی دانشمندان گمانه زده‌اند که انسان دنیسوون احتمالا سه برابر یک انسان مدرن قد بلند امروزی، یعنی حدود پنج متر و نیم ارتفاع داشته است.
براساس گزارش‌ها، یک راهب بودایی بعد‌ها در غاری در ارتفاع ۳۲۰۰ متری از سطح دریا در تبت یک آرواره انسان با دندان‌های آسیای عظیم پیدا کرد. کشف این آرواره شگفتی دانشمندان را برانگیخت، چرا که انسان مدرن تا حدود چهل هزار سال پیش به آن منطقه در هیمالیا نرسیده بود.
برخی دانشمندان بر این باورند دلیل اصلی برای اندازه جثه عظیم انسان دنیسوون این است که آن‌ها برای زندگی در سرمای شدید و ارتفاع زیاد تکامل یافته بودند. یکی از ویژگی‌های چشمگیر ژنوم دنیسوون، سازگاری آن با فضای کم‌اکسیژن است، و این همان خصوصیتی است که به ساکنان تبت مدرن و مردم شرپا اجازه می‌دهد تا در ارتفاع زیاد بسیار آسوده‌تر از ساکنان دیگر مناطق زمین زندگی کنند.
دنیسوون‌ها گستره جغرافیایی پهناوری را درنوردیده بودند، و تنها بومی سیبری و چین نبودند. آثار دی. اِن. اِی آن‌ها در جنوب شرقی آسیا و در مجمع‌الجزایر ملانزی در اقیانوس آرام یافت شده است. دانشمندان بر اساس برخی آثار باستان‌شناسی حدس می‌زنند که انسان دنیسوون حتی توانسته بوده خود را به آمریکای شمالی برساند.
