تکرار مکرر مرگ در سریال «زندگی بعد از زندگی»

فرارو- سریال «زندگی بعد از زندگی» بر اساس رمانی با همین نام از کیت اتکینسون ساخته شده است. این داستان آمیزه‌ای از واقعیت و تخیل است؛ همۀ اتفاقات این سریال در یک دنیای عادی و واقعی اتفاق می‌افتد به جز یک نکتۀ عجیب و جادویی که راز اصلی جذابیت داستان هم در همان نکته نهفته است.

 

به گزارش فرارو؛ شخصیت اصلی این سریال دختری به اسم اورسولا است که بلافاصله بعد از به دنیا آمدن در سال ۱۹۱۰ با بند ناف خودش خفه می‌شود و می‌میرد. اما طبیعتا این آخر ماجرا نیست و نکتۀ جادویی داستان همین‌جاست؛ اورسولا باز هم به دنیا می‌آید و باز هم به یک دلیل دیگر می‌میرد و بار‌ها و بار‌ها این اتفاق تکرار می‌شود.

اورسولا همیشه دوباره در همان زمان و مکان قبلی به دنیا می‌آید و همان زندگی را طی می‌کند البته با تغییراتی بسیار کوچک که تاثیراتی بزرگ در شیوه و زمان مرگ او دارند. او یکبار غرق می‌شود، یک‌بار از ارتفاع پرت می‌شود و یک بار از آنفولانزای اسپانیایی می‌میرد. اورسولا در هر زندگی جدیدی نوعی آشناپنداری هم پیدا می‌کند که به نوعی در محافظت کردن از خودش به او کمک می‌کند.

 

شاید بشود گفت مهم‌ترین هدف این سریال به گریه انداختن مخاطب است و این کاری است که به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد. اما غم و اندوهی که «زندگی بعد از زندگی» به شما می‌دهد در قالب داستانی بی‌نهایت جذاب و دوست‌داشتنی ارائه می‌شود و شما را عمیقا به خودش وابسته و معتاد می‌کند. چیزی که این سریال را عجیب و شگفت‌انگیز می‌کند همین نکته است که چطور غم و اندوه را اینقدر لذت‌بخش و پرکشش ارائه کرده است.

شاید فکر کنید وقتی از قبل می‌دانیم که قهرمان سریال دوباره زنده خواهد شد دیگر مرگش ناراحت‌کننده نیست؛ اما «زندگی بعد از زندگی» هر بار با مرگ اورسولا احساسات مخاطبش را تحت تاثیر قرار می‌دهد و کاری می‌کند که مرگ قهرمان هر چقدر هم تکرار شود، به چیزی عادی و پیش پا افتاده تبدیل نشود.

 

سریال ما را به فضایی کاملا تاریخی و واقعی می‌برد و داستان خودش را در بستر بعضی از بزرگترین فجایع قرن بیستم مثل جنگ‌های جهانی و همه‌گیری آنفولانزای اسپانیایی روایت می‌کند. این فضای غم‌انگیز تاریخی بسیار خوب و باورپذیر در سریال به تصویر کشیده می‌شود و شاید به همین دلیل باشد که ما هر بار از مرگ اورسولا ناراحت می‌شویم. درست است که او دوباره زندگی خواهد کرد، اما انگار ناراحتی ما در اصل به خاطر آدم‌های بیشماری است که در همین شرایط جانشان را از دست دادند و فرصت دوباره‌ای هم برای زندگی نداشتند.

ایرادی که به این سریال می‌شود گرفت این است که در انتهای این مسیر جذاب و خوش‌ساختی که تدارک دیده، بیننده را به هیچ نتیجه و راز نهایی شگفت‌انگیزی که ممکن است انتظارش را داشته باشد نمی‌رساند. اما به هر حال این داستان واقعا خلاقانه و جذاب است و ترکیب خیلی جالب و درخشانی بین یک داستان تاریخی با عنصر خیالی بازگشت در زمان به وجود آورده است. به همین خاطر است که حتی با وجود پایان معمولی و بدون غافلگیری‌اش کاملا تماشایی و به یاد ماندنی است.

 

 

منبع: theguardian.com