آرتم ميکويان در پنجم اوت سال 1905 در منطقه تومانيان ارمنستان متولد شد و کار خود را در سن 18 سالگي از کارخانه‌اي در شهر راستفنادائو واقع در جنوب روسيه، شروع کرد. اين کارگر ساده که بعد‌ها به سمت ژنرالي منصوب شد، دو بار مدال قهرمان کار سوسياليستي شوروي را دريافت کرد.
در سال 1893 کارخانه داکس به‌منظور توليد دوچرخه و وسايل نقليه موتوري افتتاح شد، اما در اواخر قرن 19 و اوايل قرن بيستم شرکت تغيير رويه داد و به سوي ايده‌هاي جديد روي آورد تا جايي که در سال 1909 پس از ساخت موفقيت‌آميز اولين کشتي هوايي ملي با کمک ديگر شرکت‌ها شروع به مونتاژ هواپيما نمود، تنها ده سال بعد شرکت به بزرگ‌ترين توليد‌کننده هواپيما در روسيه تبديل شده بود، به طوري که در آن سال‌ها هواپيماهاي مختلفي مانند ووزن، موران، نيوپور، فرمان و ... را توليد مي‌کرد.
رشد توليدات شرکت به سرعت بالا رفت، در حالي که توليد هواپيما در اين شرکت در سال 1914 تنها 180 فروند بود، اين تعداد در سال 1917 به 492 فروند افزايش يافت.
در طول جنگ، کارخانه بيشتر مشغول به ساخت هواپيماهاي خارجي بود، اما در اوايل دهه بيست شروع به ساخت هواپيماهاي طراحي شده توسط نيکلاي پوليکارپف نمود. اولين هواپيمايي که به توليد انبوه رسيد هواپيماي شناسايي R-1 بود که پس از پرواز يکسره در مسير مسکو-پکن-مسکو بسيار مورد توجه قرار گرفت.
در همان دهه، مجتمع توليد هواپيماي دولتي شماره 1 (GAZ No.1) در شرکت داکس تاسيس شد و مسووليت دفتر طراحي تجربي نيز به طراح سابق شرکت داکس نيکلاي پوليکارپف واگذار شد، در سال 1927 شرکت اقدام به توليد اولين سري از هواپيماهاي آموزشي U-2) PO-2) که توسط پوليکارپف طراحي شده بود نمود و هزاران خلبان توسط اين هواپيماها آموزش ديدند، در همان سال شرکت اقدام به توليد انبوه اولين سري از هواپيماهاي R-5 نيز نمود که به‌خاطر شرکت در عمليات نجات کاوشگران شمال بسيار شهرت يافت.
در همان سال‌ها شرکت در همکاري با دفاتر طراحي ديگر اقدام به طراحي هواپيماهاي آزمايشي نمود. در سال 1934 کاکيناکوف و گوردينکو اولين پرواز بدون توقف از مسکو به ايالات متحده را انجام دادند. در دسامبر 1939 بنا به حکم دولت، دفتر طراحي تجربي به رهبري آرتم ميکويان تاسيس شد که متشکل از دفتر طراحي پوليکارپف و مجتمع توليد شماره 1 مي‌بود، اولين هواپيماي ميگ-1 و نوع تغيير يافته آن ميگ-3 که توسط ميکويان براي جنگ‌هاي هوايي در ارتفاعات بالا در نظر گرفته شده بود، با همکاري ميخاييل گورويچ طراحي شد.
در اکتبر 1941 با توجه به خطر اشغال مسکو توسط نازي‌ها شرکت و دفتر طراحي به شهر سامارا (کويبيشف) منتقل شدند؛ ولي اين جنگنده‌ها کماکان در دفاع از حريم هوايي مسکو در برابر حملات هوايي آلمان نازي به کار گرفته مي‌شدند. در سال 1942 با جدا شدن دفتر طراحي از مجتمع توليدي اين دفتر، تحت عنوان دفتر طراحي تجربي آزاد مجددا به مسکو بازگشت و کار خود را در اين شهر شروع کرد و کارخانه توليد هواپيماي شماره 1 نيز با نام «زنمايا ترودا» (درفش سرخ) يا سازمان توليد هواپيماي مسکوMAPO نيز مجددا سازماندهي شد و کار خود را شروع نمود، اين شرکت امروزه به نام «ميگ» شناخته مي‌شود.
از آن زمان تاکنون، انواع پيشرفته‌اي از اين نسل جنگنده‌ها مانند جنگنده مافوق صوت ميگ-25 که سه برابر صوت سرعت دارد، ساخته شد. در طول جنگ جهاني دوم کارخانه هزاران هواپيما از گونه‌هاي مختلف از جمله هواپيماهاي هجومي را توليد مي‌کرد و پس از جنگ نيز مشغول به توليد هواپيماهاي غير‌نظامي از گونه‌هاي مختلف شناخته شده بود.
شرکت، توليد هواپيماهاي رزمي طراحي شده توسط دفتر طراحي ميکويان را نيز ادامه داد و از سال 1962 توليد هواپيماي شناخته شده ميگ-21 و در سال 1968 نيز توليد ميگ-23 را شروع کرد (اين هواپيماها تحت ليسانس کشورهاي ديگري مانند چين، لهستان، چک و هند نيز توليد مي‌شدند).
با هدايت آرتم ميکويان، در مجموع در روسيه، چندين نوع جنگنده، موشک بالدار و هواپيماهاي آزمايشي ساخته شد. هواپيماهاي جنگنده ميگ در زمان حاضر، ساختار اصلي نيروهاي هوايي ده‌ها کشور جهان را تشکيل مي‌دهند و در کنار هواپيماهاي سوخو، ديگر پرنده جنگنده روس‌ها، از مهم‌ترين اقلام صادرات نظامي اين کشور محسوب مي‌شوند. ميکويان پس از يک بيماري طولاني، در نهم دسامبر سال 1970، پس از عمري خدمت به علم هوانوردي، زندگي را وداع گفت.
جنگنده ميگ-25، از سال 1965 تا 1978 ميلادي، 38 رکورد جهاني را به نام خود ثبت کرد. حدود سي سال پيش نيز جنگنده سبک ميگ-29 که بيشتر به عنوان يک جنگنده برتر هوايي طراحي شده بود در ششم اکتبر 1977 اولين پرواز آزمايشي خود را انجام داد و توليد آن از سال 1982 شروع شد و تا سال 2002، 1500 فروند ميگ-29 توليد و به 28 کشور جهان صادر شد، در همان سال شرکت ميگ با گسترش بازار خود جنگنده ميگ-29 را در اختيار 5 کشور در آسيا و خاورميانه قرار داده بود، به گونه‌اي که اين کشورها هواپيمايي مشابه ميگ-29 در اختيار نداشتند.
در دهه هشتاد نيز شرکت، توسعه قسمت جلو و واحد کنترل موتور فضاپيماي بوران را به انجام رساند، در 25 ژانويه 1996 نيز شرکت با کسب مجوز فعاليت آزاد خارجي اقدام به پشتيباني و بهسازي گسترده جنگنده‌هاي فروخته شده به کشورهاي خارجي نمود. در جريان نبرد‌هاي آموزشي با جنگنده‌هاي مشابه موجود در نيروي هوايي کشورهاي عضو ناتو برتري هوايي جنگنده ميگ-29 ثابت شد، از سويي توجه جهاني به اين جنگنده نيز بسيار زياد بود، به گونه‌اي که تا ماه مارس 2002، 1074 وب‌سايت بيش از 26 هزار مطلب را به ده زبان مختلف به جنگنده ميگ-29 اختصاص داده بودند.
دفتر مرکزی ميگ در مسکو قرار داشته و در حال حاضر نيز شرکت در زمينه‌هايي چون بازاريابي، کسب مشارکت تجاري، شرکت در نمايشگاه‌ها و بهسازي و نگهداري هواپيماها فعال بوده و در حال انجام فعاليت‌هاي جديدي نظير توليد هواپيماي فوق سبک آوياتيکا، مشارکت در ساخت هليکوپتر و طراحي هواپيماي مسافربري ميگ-110 و هواپيماي سبک دو موتوره ميگ-201 مي‌باشد.
