ستاره پسیانی متولد ۱۷ شهریور ۱۳۶۴ در تهران، بازیگر جلوی دوربین و تئاتر است. ستاره دیپلمه گرافیک از هنرستان سوره و فارغ التحصیل دانشگاه وارنژ روسیه می‌باشد که از تئاتر شروع کرد سپس وارد سینما و در نهایت تلویزیون شد.
به گزارش فرارو، ستاره دختر آتیلا پسیانی و فاطمه نقوی هر دو از بازیگران شناخته شده سینما و تئاتر است و تنها یک خواهر بنام خسرو دارد. مادربزرگش مرحوم خانم جمیله شیخی هم از بازیگران بنام ایران بود بازیگری را با تئاتر در سال ۱۳۶۹ وقتی که ۵ ساله بود شروع کرد و یکسال بعد در سال ۱۳۷۰ با فیلم داریوش کاردان بنام بهترین بابای دنیا وارد سینما شد. ستاره پسیانی سپس در همین پنج سالگی پیشنهاد بازی بهرام بیضایی برای فیلم مسافران را بخاطر ترس از چشمان او قبول نکرد. سال ۱۳۷۸ وقتی ۱۴ ساله بود با حضور در سریال همه بچه‌های من به کارگردانی مرضیه برومند اولین نقش جدی و حرفه‌ای خود را تجربه کرد.
ستاره پسیانی را بیشتر بـه خاطر نقش آفرینی در فیلم کوچه بی نام بـه یاد می‌آوریم. او فرزند آتیلا پسیانی یکی از بهترین‌های سینما و تلویزیون کشور اسـت. ستاره پسیانی با بازی در فیلم ورود آقایان ممنوع استعداد‌های خود را نشان داد. ستاره پسیانی متولد ۱۷ شهریورماه سال ۱۳۶۴ در تهران است. او دریک خانواده کاملا هنری متولد شده است. او بـه خاطر شغل هنری پدر و مادرش بود که باعث شد بازیگری را در همان ابتدای زندگی خود تجربه کند.
ستاره پسیانی با حضور دو مربی کار کشته و حرفه‌ای «پدر و مادرش» توانست اصول صحیح حرفه بازیگری را یاد بگیرد ودر عرصه سینما و تلویزیون بدرخشد. ستاره یک برادر بنام خسرو دارد و دختر آتیلا پسیانی بازیگر و فاطمه نقوی بازیگر اسـت.
او بـه خاطر شغل پدر و مادر از همان بچگی درسال ۱۳۶۹ وارد تئاتر شد. او می‌گوید: بزرگتر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد، چون نقش‌های جدی بـه مـن سپرده میشد، نقد میشدم و با خودم فکر کردم همین حالا بازیگری‌ام جدی شده، چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
وی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر اسـت بازیگری که با ۱۴ سال سابقه کاری دراین حیطه توانست، جایگاه خودرا ثابت کند و در جشنواره تئاتر فجر جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کند.
عکس کودکی ستاره پسیانی در آغوش پدرش
سرخ پوست «۱۳۹۷»
پدیده «۱۳۹۵»
لانتوری «۱۳۹۴»
بیست هفته «۱۳۹۴ فیلم کوتاه»
وارونگی «۱۳۹۴»
کوچه بی‌نام «۱۳۹۳»
فرشتگان قصاب «۱۳۹۱»
ورود آقایان ممنوع «۱۳۸۹»
روایت‌های ناتمام «۱۳۸۵»
بهترین بابای دنیا «۱۳۷۰»
سریال نهنگ آبی
همه‌ی بچه‌های مـن «۱۳۸۷»
شوخی کردم
کلاه‌قرمزی
باغ بلور «۱۳۸۲–۱۳۸۱»
مجلس تقلید هفت‌خوان رستم (۱۳۶۹)
آئورا (۷۱–۱۳۷۰)
اینم از این (۱۳۷۶)
برف سبز (۱۳۷۷)
ساز سحرآمیز (۱۳۷۷)
درد دل با سگ (۱۳۷۸)
گنگ خوابدیده (۱۳۷۹)
بسه دیگه خفه شو (۱۳۸۲)
کالیگولا شاعر خشونت (۱۳۸۲)
بحرالغرائب (۱۳۸۲)
تجربه‌های اخیر (۱۳۸۲)
شکلک (۱۳۸۳)
هی مرد گنده گریه نکن (۱۳۸۲)
تلخ مثل عسل (۱۳۸۲)
دستی روی ماه نام تو را نوشته‌است (بازی و عروسک‌گردانی) (۱۳۸۳)
آمدیم نبودید رفتیم
مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش
ننه دلاور و فرزندان او (۱۳۹۳)
پاییز(۱۳۹۳)
دریازدگی (۱۳۹۴)
باغ آلبالو (۱۳۹۴)
خدای کشتار (۱۳۹۵)
دکلره(۱۳۹۵)
مرگ هوتن (۱۳۹۵)
دیابولیک: رومئو و ژولیت (۱۳۹۵)
پرتقال‌های کال (۱۳۹۵)
خدای کشتار (۱۳۹۶)- اجرای مجدد در تماشاخانه پالیز
اگه بمیری (۱۳۹۶)
صد در درصد (۱۳۹۶)
اتاق ورونیکا.
الیور توییست (۱۳۹۶)
خدای کشتار (۱۳۹۷) - اجرای مجدد در تماشاخانه شهرزاد
صد در درصد (۱۳۹۷) - اجرای مجدد در تماشاخانه شهرزاد
بداهه (۱۳۹۸) - تماشاخانه ايرانشهر
قصر موروثی خاندان فرانکشتاین (۱۳۹۸) - تماشاخانه ايرانشهر
ستاره پسیانی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر اسـت؛ بازیگری که با ۱۴ سال سابقه کاری دراین حیطه توانست، جایگاه خودرا ثابت کند ودر جشنواره تئاتر فجر امسال جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کند. او در حال حاضر نمایش «مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش» را در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه دارد.
ـ اصلا نمیدانم! چون از سن کم وارد بازیگری شدم. شاید موزیسین میشدم یا همان بازیگری را انتخاب می‌کردم، نمیدانم چـه کار می‌کردم.
ـ نه از تئاتر.
ـ فکر می‌کنم هم زمان اتفاق افتاد، آن موقع پنج سال بیشتر نداشتم.
ـ بزرگتر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی‌تر شد، چون نقش‌های جدی بـه مـن سپرده میشد، نقد میشدم و با خودم فکر کردم همین حالا بازیگری‌ام جدی شده، چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
ـ تا ۱۸ سالگی در کار‌های پدرم بازی می‌کردم تا اینکه امیررضا کوهستانی مـن را برای نمایش «تجربه‌های اخیر» انتخاب کرد که بسیار کارگردان فوق‌العاده‌ای اسـت. خیلی کار هیجان‌انگیزی بودو مـن ترسیده بودم، چون اولین کار مستقل مـن جدا از گروه و پدرم بود. هم زمان با نمایش آقای کوهستانی در نمایش کیومرث‌مرادی هم بازی کردم.
ـ برای مـن، سخت نبود، چون این جنس بازیگری را در گروه پدرم و با کارگردانی او شروع کردم. در نتیجه جنسی از بازیگری را یاد گرفتم که بسیار سخت اسـت، مخصوصا در نمایش‌های بی‌دیالوگ که واقعا کار سختی اسـت، چون باید بدون حرف زدن تمام حس‌تان رابه تماشاگر برسانید.
اولین باری که با امیررضا کوهستانی کار کردم برایم مشکل بود، چون فقط دیالوگ بودو مـن تا آن موقع در تئاتر‌هایی بازی کرده بودم که دیالوگ‌های کوتاه داشت، برای همین وحشت کرده بودم که چطور دیالوگ‌ها را حفظ کنم و بگویم، اما در طول این همه‌ی سال کار با پدرم، بـه یکدیگر عادت کردیم و میدانم اگر بـه مـن بگوید از این جا بـه آنجا برو، منظورش چیست و متوجه میشوم.
ـ بله، وقتی در گروه‌مان کاری شروع میشود اگر نقشی هم نداشته باشم بـه‌عنوان دستیار درگیر میشوم، اما پیش آمده که یکسال تئاتر بازی نکردم و سالی دیگر چند نمایش پشت‌سر هم بازی داشتم.
ـ نمیخواهم از خودم تعریف کنم، اما کسی تا بـه حال نقد بدی نکرده و اگرهم جایی نوشته شده مـن نخوانده‌ام.
ـ سال آنرا یادم نیست، اما در نمایش «بسه دیگه خفه شو» هم دستیار بودم هم بازیگر.
ـ بله، خیلی. البته مـا گروه هستیم، اما جدا از گروه درباره کار باهم زیاد صحبت می‌کنیم. بـه نظرم جالب اسـت اگرچه بعضی‌ها جنبه منفی خانوادگی کار کردن را می‌بینند، اما جنبه‌های خوبی هم دارد.
ـ بله، شاید هم کاری را کارگردانی کنم که دیالوگ‌دار باشد تا کارگردانی‌اش برایم سخت‌تر باشد.
آدرس صفحه اینستاگرام ستاره پسیانی setarehpesiani@
بیوگرافی بازیگران جوکر ۲ فصل ۴ بانوان + عکسهای شخصی و حواشی سریال 
سفری به سرزمین باستانی الیمایی؛ حیرتانگیزین جاذبههای طبیعی و تاریخی مسجد سلیمان 
اگر این ۹ویژگی را دارید، صاحب قلبی از طلا هستید 
طرز تهیه ترشی با انار؛ ۱۰ ترشی ترکیبی با طعمهای ترش و ملس 
۱۰ فیلم برتر شارلیز ترون / بهترین فیلمهای شارلیز ترون که حتما باید ببنید 
شخصیتمان در «آینده» چه شکلی میشود؟ آیا راهی برای پیشبینی هست؟ 
