گمشدگان کرونا؛ کشتی‌های کروزی که راه خانه را گم کرده‌اند!

فرارو-به دنبال شیوع کروناویروس جدید در جهان، یکی از مکان‌هایی که به شدت تحت تأثیر قرار گرفت، کشتی‌های مسافربری موسوم به کروز بود که در همان ابتدا، برخی از آن‌ها را گرفتار شیوع ویروس کرد. از آن زمان بسیاری از کشور‌ها سفر‌های این کشتی‌ها را به طور موقت ممنوع کردند. در ادامه گه گاه خبر‌هایی مبنی بر توقف و تخلیه آخرین کشتی کروز، از سوی برخی مقامات رسمی منتشر شد که به نظر می‌رسد به دور از واقعیت باشد. خبرگزارس سی ان ان آمریکا، طی گزارشی به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا واقعاً تمام کشتی‌های کروز جهان متوقف و تخلیه شده اند یا خیر؟ و اگر تخلیه نشده اند علت این امر چیست؟

بیشتر کشتی‌های مسافری و تفریحی موسوم به «کروز»، به علت شیوع کروناویروس در حال بازگشت به خانه هستند و یا حتی به خانه نیز رسیده اند. کشتی‌های بزرگی که زمانی مسافران را در سفر‌هایی طولانی، از بندری به بندر دیگر می‌بردند و تجربه یک زندگی هیجان انگیز بر روی دریا را به آن‌ها می‌دهند. اما برای خدمه‌هایی که در این کشتی‌های غول پیکر کار می‌کنند و همچنین مسافران آن، چه کابوسی می‌تواند بدتر از شیوع کروناویروس در اقیانوس‌ها باشد؟

برای بسیاری از کسانی که در صنعت کروز کار می‌کنند، کابوس حضور در کشتی که در آن افراد مبتلا به کروناویروس حضور دارند، هنوز بدون هیچ چشم انداز روشنی ادامه دارد. در واقع قرنطینه در چنین کشتی هایی، سرنوشت مسافرانی است که مجبورند گاه حتی در فاصله چند قدمی ساحل، شرایط سختی را بدون پیاده شدن از کشتی تحمل کنند. «ماشان شاون مورتون» که برای کشتی کروز Princess کار می‌کند، می‌گوید: «صادقانه امیدوارم که ما را در اینجا از یاد نبرند. به نظر می‌رسد کسی اهمیتی نمی‌دهد که چه اتفاقی اینجا برای ما می‌افتد».

به گفته گارد ساحلی ایالات متحده، تا تاریخ ۵ ماه می، بیش از ۵۷۰۰۰ سرنشین در ۷۴ کشتی مسافرتی کروز، در بنادر آمریکا، باهاما و کارائیب حضور داشتند. صد‌ها نفر دیگر نیز در کشتی‌های دیگر و اقیانوس‌های جهان گیر افتاده اند. اما در این میان کارکنان برخی از این کشتی‌ها که بدون مسافر هستند و دوران قرنطینه را نیز طی کرده اند، هنوز جای شگفتی است که چرا به آن‌ها اجازه پیاده شدن از کشتی را نمی‌دهند.

در آب‌های آمریکا، کشتی‌های کروز موظف به تبعیت از مقررات وضع شده توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) شده اند. خط رسمی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا این است که خدمه کشتی فقط در حالتی مجاز به ترک کشتی یا جابجایی کشتی هستند که وسیله نقلیه شخصی یا پرواز چارتر ویژه داشته باشند. در واقع خدمه کشتی‌های کروزی که مبتلا به Covid-۱۹ نیستند، تنها به صورت موردی و با تأیید قبلی CDC قادر به حرکت و مسافرت از طریق حمل و نقل هوایی هستند. همچنین خط مسافرتی دریایی نیز باید تأییدیه‌ای را مبنی بر «اثبات نبود هیچگونه مورد ابتلا به COVID-۱۹ در کشتی»، ارائه کند.

تا آخر هفته گذشته، عواقب حقوقی نقض این مقررات، به گفته برخی خدمه این کشتی‌ها موجب به تعویق افتادن صدور اجازه خروج آن‌ها از سوی خطوط کروز شده است. روز یکشنبه، Royal Caribbean و برند‌های آن از جمله Celebrity Cruise Line، با مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها آمریکا برای پیاده کردن خدمه به توافق رسیدند و به کارمندان اعلام کردند تا بگویند که دستورالعمل‌ها را رعایت می‌کنند و از شرایط آن‌ها پیروی می‌کنند.

«لیزا لوتوف-پرلو»، مدیرعامل Celebrity Cruises، در این باره به کارکنان و خدمه کشتی‌های کروز خود می‌نویسد: CDC از من و دیگر مدیران خطوط کروز خواسته است که نامه‌ای را به امضا برسانیم که بر اساس آن باید تعداد افرادی را که مجوز خروج از کشتی را می‌گیرند کم کنیم و همچنین متعهد شویم که مسئولیت اقدامات پس از خروج از کشتی را نیز بپذیریم». وی در این نامه که به روئیت CNN نیز رسیده است، می‌افزاید: «من هر کاری که بتوانم انجام می‌دهم تا شما را به خانه برسانم و برای همین تصمیم گرفتم تا این نامه را امضا کنم».

 

 

خطوط کروز دیگر نیز ممکن است از این قاعده پیروی کنند و این تعهدنامه را امضا کنند، اما ترکیبی از مشکلاتی که کشتی‌های کروز مسافرتی را در برگرفته، جزئیات و پیامد‌های سیاست‌های CDC، عدم وجود پرواز‌های تجاری، ممنوعیت‌های گسترده سفر و غیره، به معنای این است که بسیاری از خدمه کماکان گرفتار خواهند ماند.

نزدیک، اما دور

«الکس آدکینز» آمریکایی، تکنسین ارشد یک کشتی کروز رویال کارائیب، از اواسط ماه مارس که مسافران کشتی را در میامی پیاده کردند، در دریا منتظر است. وی می‌گوید: «از آن زمان، ما هیچ مسافری نداشتیم و فقط در ساحل باربادوس شناور مانده ایم». برای هفته اول، خدمه از استخر و سالن ورزش استفاده کردند و از امکانات ویژه مسافران بهره‌مند شدند. اما ادکینز می‌گوید، سپس به یک قرنطینه دو هفته‌ای اجباری رفتند. ادکینز به CNN می‌گوید که از آن زمان به خدمه کشتی گفته شده که آن‌ها دیگر کارمندان شاغل نیستند و از اواخر ماه آوریل، حقوقی به آن‌ها پرداخت نخواهد شد.

ادکینز گفت که تلاش‌ها برای صدور مجوز پرواز‌های چارتر برای بردن خدمه کشتی‌های کروز به خانه، به طور مکرر متوقف شده است، زیرا Royal Caribbean تازه تعهدنامه CDC را امضا کرده است، با این حال او می‌پذیرد که این خطوط کروز قبل از اینکه سرانجام با این شرایط توافق کنند، در وضعیت دشواری قرار داشتند. ادکینز می‌گوید: «مدیران ما به امید اینکه ما را به زودی و با اطمینان به خانه برسانند، آن تعهدنامه را امضا کردند و امیدوارم هرکسی که به خانه می‌رود، این فداکاری بزرگی را که انجام شده است را درک کند».

از نظر آدکینز و بسیاری از خدمه گرفتار در کشتی‌های کروز، این پیشرفت جدید به گونه‌ای باورنکردنی باعث تقویت روحیه آن‌ها شده است. وی با این حال می‌داند که بسیاری از کارکنان دیگر کشتی ها، هنوز باید در دستگاه‌های شناور باقی بمانند. انجمن بین المللی خطوط کشتی رانی کروز که بر اکثر خطوط کروز جهان نظارت دارد، به CNN می‌گوید «با CDC کار می‌کند تا این چالش‌های بی سابقه را برطرف کند و اعضای خدمه را در اسرع وقت به خانه‌های خود برگرداند». نماینده این انجمن می‌افزاید، این وضعیت «بسیار پیچیده» است و «روز به روز در حال تحول است».

مورتون یکی دیگر از خدمه‌های کشتی‌های کروز است که هنوز منتظر رفتن به خانه است. او می‌گوید که حدود پنج سال با کشتی کروز پرنسس کروز کار کرده است و چهارمین قرارداد کاری خود در این کشتی را در اوایل سال جاری آغاز کرده است. کشتی پرنسس از آسمان، یک کشتی غول پیکر و جذاب است که می‌تواند ۳۶۶۰ مسافر و خدمه را در خود جای دهد. قرار بود کار مورتون تا اواسط ماه اکتبر ادامه یابد، زیرا کشتی در دریای کارائیب، اقیانوس اطلس و به سمت بالتیک حرکت کرده و اروپا را طی می‌کرد. از آنجا که این بیماری کروناویروس در سطح جهان گسترش یافت و سفر‌های دریایی لغو یا بازگردانده شد، پرنسس نیز مسافران خود را در ۱۴ مارس در میامی تخلیه کرد.

اما اعضای خدمه و از جمله مورتون، مجبور شدند در کشتی پهلو گرفته باقی بمانند و در حالی که خانه بسیار نزدیک به نظر می‌رسید، اکنون دورتر هر زمان دیگری بود. مورتون می‌گوید در ابتدا روحیه ام مثبت بود. خدمه تقریباً ۲۰ روز را در قرنطینه بودند و عمدتاً به کابین‌های خود محدود شده بودند، اما می‌دانستند که در نهایت می‌توانند به خانه خود بازگردند. مورتون می‌گوید: «هنگامی که مسافران پیاده شدند، احساس امنیت کردیم. ما هیچ نشانه‌ای از بیماری نداشتیم. ما خوشحال شدیم که هنوز به ما دستمزد می‌دهند و شاغل هستیم».

اما با پایان این دوره، مورتون گفت که به او و همکارانش گفته شده که قراردادشان به طور رسمی به پایان رسیده است و از ژوئن به بعد دیگر حقوق نخواهند گرفت. مورتون می‌گوید: «ما از اقدام که دیگر قادر به پرداخت حقوق ما نیستند، بسیار شگفت زده شدیم». مورتون هنوز هم مطمئن نیست که اوضاع در کشتی‌های کروز پرنسس، چگونه پیش خواهد رفت. هنگامی که قرنطینه در کشتی پرنسس به پایان رسید، کشتی کروز دیگر این شرکت، شروع به جابجایی خدمه با کشتی‌های دیگر براساس ملیت‌ها کرد تا بتوانند آن‌ها را به طور مستقیم به خانه یا به فرودگاهی مناسب هدایت کنند. این یک راه حل برای حل مشکل تعطیلی پرواز‌ها در بسیاری از شهر‌های آمریکا و رهایی از دردسر‌های تعدنامه مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌های آمریکا بود.

 

 

اما همه از این راه حل خوشحال نیستند. قایقرانی برای رسیدن به خانه ممکن است هفته‌ها طول بکشد و همچنین خطر ابتلا به بیماری در این روش نیز کم نیست. مورتون می‌گوید: «وقتی این برنامه شروع شد، این دقیقاً زمانی بود که تنش‌ها و استرس‌های ما افزایش پیدا کرد». این در حالی بود که این روش به هیچ وجه برای خدمه آمریکایی توجیه پذیر نبود چرا که آن‌ها در سواحل کشور خود لنگر انداخته بودند، ولی نمی‌توانستند پیاده شوند.

کشتی پرنسس یک کشتی «سالم» بود که هیچ موردی از Covid-۱۹ در آن گزارش نشده است. حالا مورتون نگران این بود که او ممکن است در یکی از این نقل و انتقالات افراد در مسیر‌های گوناگون، به جایی منتقل شود که مسافران یا خدمه آن مبتلا بوده باشند. او می‌گوید: «ما می‌خواستیم به جای رفتن به یک کشتی دیگر به خانه برویم. این بیماری به معنای واقعی کلمه ساعتی و روز به روز تغییر می‌کند. ندانستن آنچه که اتفاق می‌افتد بسیار استرس زا است».

مورتون می‌گوید که در تاریخ ۲۵ آوریل، وی به همراه سایر کارمندان آمریکایی، از کشتی کروز پرنسس (آسمان) به کشتی کروز پرنسس (زمرد) منتقل شده است، نقل و انتقالی که در دریا‌های بسیار مواج انجام گرفت. وی افزود: «در آن موقع شدت امواج بسیار زیاد بود و من در واقع چند فیلم گرفتم تا به مادرم نشان دهم که چگونه طوفان می‌تواند کشتی‌های بزرگ را تهدید کند، اما سرویس اینترنتم وسط تماس قطع شد».۲۴ ساعت طول کشید تا مورتون توانست دوباره با مادر وحشت زده خود ارتباط برقرار کند و به او اطمینان دهد که حال او خوب است.

مورتون می‌گوید اخیراً شنیده است که خدمه آمریکایی کشتی‌های کروز به عنوان بخشی از تلاش‌ها برای بازگشت به خانه، دوباره باید به کشتی دیگری به نام پرنسس (مرجان) منتقل شوند که جزو اولین کشتی‌های کروزی بود که شاهد ابتلا به کروناویروس جدید شد. وی می‌گوید: «در حال حاضر تنها امید ما این است که قبل از رخ دادن چنین اتفاقی، مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌های آمریکا ممنوعیت‌های خود را لغو کند و به آمریکایی‌ها اجاز پیاده شدن به خاک کشور خود را بدهد».

موقعیت سخت

«چایو سلدانا»، یک دی جی برزیلی که در حال حاضر سوار بر کشتی Celebrity Infinity است، به سی ان ان می‌گوید که این کشتی در تلاش برای بازگرداندن خدمه به خانه، به دنبال افرادی است که در کشتی‌های کروز در باهاما گرفتار شده اند، می‌رود. سلدانا و نامزدش جسیکا فارلان، می‌گویند انتظار طولانی آن‌ها در دریا بیشتر ناامیدکننده بوده است، زیرا به آن‌ها اجازه داده شده که در ۱۴ مارس در میامی سوار بر کشتی شوند و این درست یک روز بعد از صدور بیانیه دولت آمریکا مبنی بر تعلیق سفر‌ها بوده است.

در ۲۳ مارس، مدیریت کشتی Celebrity Infinity به خدمه اطلاع داد کسانی که از ۹ تا ۱۴ مارس به این کشتی سوار شده بودند، می‌توانند در معرض Covid-۱۹ قرار بگیرند. در همین مدت تست کروناویروس یکی از اعضای خدمه کشتی، مثبت اعلام شد. تا ۲۸ مارس، همه در کابین‌های خود قرنطینه شدند و سلدانا می‌گوید: «ما به یک کابین با شرایط بهداشتی بسیار بد منتقل شدیم، اما بعد به یک کابین مناسب‌تر منتقل شدیم هرچند که فاقد پنجره بود».

 

یک خدمه انگلیسی که در بخش سرگرمی یک کشتی رویال کارائیب کار می‌کند، می‌گوید: «تقریباً تمام کابین‌های خدمه داخل فاقد پنجره و بدون هوای تازه و نور طبیعی هستند». سلدانا نیز می‌گوید فاصله گذاری اجتماعی از ابتدا در این کشتی به درستی اعمال نشد و برای بسیاری از خدمه کشتی تهدید ویروس، به اندازه کافی جدی گرفته نشد. سخنگوی رویال کارائیب به سی ان ان گفت که در حال بررسی ادعا‌های سالدانا است. طبق برنامه جدید، که در نامه مدیرعامل این شرکت یعنی لیزا لوتوف-پرلو ذکر شده است، سلدانا و فرلان به راپسودی رویال کارائیب منتقل می‌شوند و فعلا به سفر دریایی خود ادامه می‌دهند.

زندگی در دریا

مورتون می‌گوید، در حالی که تلاش‌ها برای بازگشت افراد به خانه در حال انجام است، اما زندگی بر روی این کشتی‌ها با دوبار کنترل روزانه دمای بدن، وعده‌های مشخص غذایی و فاصله گذاری سخت اجتماعی در جریان است. وی می‌افزاید: «کشتی به یک شهر ارواح تبدیل شده است و هیچ کس در خارج نیست. همه از هم جدا شده ایم و وعده‌های غذایی خود را به تنهایی در کابین خود مصرف می‌کنیم». با وجود شرایط دشوار، مورتون تلاش می‌کند تا مثبت و سرحال بماند. او می‌گوید: «من کتاب می‌خوانم، تمرین می‌کنم و برنامه‌های تناسب اندام را انجام می‌دهم. گاهی رقص باله انجام می‌دهم و یا فیلم تماشا می‌کنم».

در طرف دیگر جهان، «درو فیرلی»، بازیگر استرالیایی که نخستین سفر دریایی با کشتی کروز را با کشتی P&O Cruises Australia را تجربه می‌کند، هم اکنون در فیلیپین گرفتار است و منتظر بازگشت به خانه است. این کشتی مسافران را در ۱۶ مارس در سیدنی پیاده کرد، اما به وی دستور داده شد تا دو هفته دیگر در کشتی بماند. از تاریخ ۵ ماه می، این کشتی در خارج از مانیل لنگر انداخته است.

 

 

برای گذر زمان در کشتی، فیرلی یک برنامه چت آنلاین را با نام مناسب «تب واقعی، کابین واقعی»، به راه انداخت. فریلی می‌گوید: «من از خلاقیت‌های شگفت انگیز در جهان الهام گرفتم. این مانند پاسخی به غم و ترس ناشی از کروناویروس است». فیلم‌های فیرلی که در اینستاگرام به اشتراک گذاشته شده است، بیننده‌هایی را از سراسر جهان به خود جلب کرده است. طنز و شور و شوق فیرلی در کنار تغییر لباس، آهنگ‌ها و شخصیت چند بعدی او، برنامه‌های او را پر مخاطب کرده است. او می‌گوید: «این برنامه‌ها بسیار احمقانه هستند، اما هرچه سفر عجیب‌تر می‌شود، برنامه نیز جذاب‌تر می‌شود». او می‌گوید، افراد زیادی پیام ارسال می‌کنند. مردم در این اوقات استرس زا نیاز به کمی خنده دارند».

آینده نامعلوم

فریلی اطمینان دارد که به زودی توسط P&O به استرالیا بازگردانده خواهد شد. سخنگوی خط مسافرتی در گفتگو با سی ان ان اظهار داشت: ایمنی و سلامتی میهمانان و خدمه ما در کنار رعایت و محافظت از محیط زیست، از اولویت‌های اصلی ما است. وی گفت: «ما در حال حاضر در تلاش هستیم تا خدمه را در مسیر توقف ها، به کشور‌های محل اقامت خود برگردانیم. اما این امر به دلیل تعطیلی بنادر و سایر محدودیت‌های سفر، در روز‌های اخیر دشوارتر شده است، اما ما همچنان پیشرفت خوبی داریم».

اما در بازگشت به آن طرف جهان، مورتون هنوز از آینده وضعیت بازگشت به کشورش ناامید شده است. او می‌گوید: «من احساس می‌کنم صنعت کشتی کروز در حال نابودی است. درست است که من سالم هستم، اما تحت شرایطی سختگیرانه‌تر از هر کس دیگری در ایالات متحده بوده ام». برای مورتون، یک نکته جالب توجه وجود داشت که ایالت فلوریدا در حال باز کردن سواحل و مشاغل است، اما بنا بر گزارش‌ها اجازه ورود به خدمه کشتی‌های مسافربری آمریکایی را نمی‌دهد. او می‌گوید: «احساس می‌کنم با ما مثل جنایتکارانی رفتار می‌کنند که در واقع هیچ گناهی مرتکب نشده اند. با اینکه اکنون بیش از یک ماه است که در قرنطینه هستم و هیچ مشکلی ندارم واقعاً نمی‌دانم که چه چیزی درست است؟»

ادکینز، در کشتی Freedom of the Seas در نزدیکی باربادوس، می‌گوید که او همچنان به «جنگ» ادامه خواهد داد و مورتون همچنین می‌گوید نمی‌خواهد که خدمه کشتی‌های کروز فراموش شوند. او می‌افزاید: «من واقعاً فقط می‌خواهم به همه دولت‌های دنیا تأکید کنم که از تکرار اینکه آخرین کشتی کروز به خانه بازگشت و آخرین نفرات از این کشتی‌ها پیاده شده اند، بپرهیزند چراکه این خبر، بسیار به دور از حقیقت است».