مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: واقعه خطرناک
هجوم به حرمها به بهانه زیارت، در زمانی که توصیه مراجع علمی ودینی خودداری از ورود به حرم هاست، نشان داد در زمان ما که عصر شکوفایی علم و عقل است، هنوز هم هستند عالم نمایان بی پروائی که با رفتار و گفتارشان پشت پیامبر را میشکنند و هستند جاهلانی که با آنها در ضربه زدن به پیامبر همراهی میکنند.
در جمع مهاجمان به حرم ها، هم عالم نمایان حضور داشتند و هم مقدس نمایان متحجر. آنها بدون آنکه بدانند ائمه معصومین علیهم السلام به هنگام مریضی به پزشک مراجعه میکردند و حضرت معصومه نیز با بیماری از دنیا رفت، میگویند به حرم ها بیماری وارد نمیشود.
شاید اینها چندان قابل سرزنش نباشند. ما باید سرزنش شویم که در ۴۰ سال بعد از انقلاب نتوانستیم جهل را از جامعه بزدائیم و درک صحیح از دین را جایگزین آن کنیم.
درد بزرگ اینست که این جهالت ها در مذهبیترین شهرهای کشور رخ میدهد، شهرهائی که مهمترین حوزههای دینی در آنها قرار دارند. تردیدی نیست که دین و حوزههای دینی مقصر نیستند، تقصیر با متولیان حکومتی است که هرگز این قبیل جهالت ها را مهار نکردند و حتی برای عاملان چنین پلشتی ها که ابوجهلهای زمان ما هستند حاشیه امن هم ایجاد کردند.
اگر امروز میبینیم این جهال حتی به توصیههای مسئولین نظام هم اعتنا نمی کنند، باید بدانیم که فردا قطعا پا را فراتر خواهند گذاشت و علیه آنها خواهند شورید. درست مانند خوارج که خود را فهیم تر از امام زمان خود میدانستند.
این فرافکنی ها را هم کنار بگذاریم که اینها وابسته به فلان جریان هستند و با برنامه ریزی وارد عمل شده اند. این واقعیت را بپذیریم که اینها دست پروردههای خودمان هستند و محصول خالص قدرت طلبی ها و انحصارطلبیهای ما که انقلابی بودن را پرخاشگری و هتاکی و بی حرمتی به هرکس که با ما نباشد تفسیر کردیم. ما به خاطر این خطایمان تاوان بزرگ تری خواهیم پرداخت.