فرارو- یک زن که از بدو تولد بدون داشتن دست و پا متولد شده کارهایی خارق العاده انجام می دهد.
به گزارش فرارو، امی بروکس 37 ساله اهل شهر پیتسبرگ در ایالت پنسیلوانیای آمریکاست و اجازه نمی دهد نقص مادرزادی بر روند کارهای روزمره در زندگی اش تاثیر بگذارد. او قادر به آشپزی، نوشتن، رانندگی و حتی خیاطی است!
وی می گوید: پزشکان در ابتدا از اینکه من بتوانم به زندگی خود ادامه دهم دچار تردید بودند اما پدر و مادرم حرف آنان را قبول نکردند.
امی پس از مدتی از پدر و مادرش جدا شد و حتی از کارکنان مرکزی که در آن حضور داشت خواسته بود او را در یک اتاق قرار دهند و به او غذا ندهند.
اگرچه او دوران بسیار سخت و طاقت فرسایی را گذرانده اما اکنون به طور کامل مستقل شده و حالا در حال یادگیری رانندگی است.
وی از دهان و چانه و شانه هایش برای انجام کارها کمک می گیرد.
امی می گوید من فقط بر روی چیزهای مثبت تمرکز می کنم. او اکنون کلاس های انگیزشی نیز برگزار می کند.
بهترین فیلمهای ابرقهرمانی تاریخ سینما که حتما باید ببینید 
ویدیو | چالش کامل جرات یا حقیقت سردار آزمون با رفیق دختر گیمرش 
صحبتهای جالب فیروز کریمی درمورد محمدرضا گلزار و پدرش! 
ویدیو | اظهارات عجیب بهنام بانی علیه استقلال در کنسرت تبریز! 
بیوگرافی بازیگران سریال ترکی شهرزاد + عکس شخصی و داستان سریال 
نحوه تعویض لاستیک خودرو؛ آموزش گام به گام + جک را کجای ماشین بزنیم؟ 
یکی روبهی دید بی دست و پای
فرو ماند در لطف و صنع خدای
که چون زندگانی به سر می‌برد؟
بدین دست و پای از کجا می‌خورد؟
در این بود درویش شوریده رنگ
که شیری در آمد شغالی به چنگ
شغال نگون بخت را شیر خورد
بماند آنچه روباه از آن سیر خورد
دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت روزش بداد
یقین، مرد را دیده بیننده کرد
شد و تکیه بر آفریننده کرد
کز این پس به کنجی نشینم چو مور
که روزی نخوردند پیلان به زور
زنخدان فرو برد چندی به جیب
که بخشنده روزی فرستد ز غیب
نه بیگانه تیمار خوردش نه دوست
چو چنگش رگ و استخوان ماند و پوست
چو صبرش نماند از ضعیفی و هوش
ز دیوار محرابش آمد به گوش
برو شیر درنده باش، ای دغل
مینداز خود را چو روباه شل
چنان سعی کن کز تو ماند چو شیر
چه باشی چو روبه به وامانده سیر؟
چو شیر آن که را گردنی فربه است
گر افتد چو روبه، سگ از وی به است
به چنگ آر و با دیگران نوش کن
نه بر فضلهٔ دیگران گوش کن
بخور تا توانی به بازوی خویش
که سعیت بود در ترازوی خویش
چو مردان ببر رنج و راحت رسان
مخنث خورد دسترنج کسان
بگیر ای جوان دست درویش پیر
نه خود را بیفکن که دستم بگیر
خدا را بر آن بنده بخشایش است
که خلق از وجودش در آسایش است
کرم ورزد آن سر که مغزی در اوست
که دون همتانند بی مغز و پوست
کسی نیک بیند به هر دو سرای
که نیکی رساند به خلق خدای
اینها برای اونجاست
من که تا دو سه سال پیش هفته ای 120 ساعت کار میکردم الان هم روتعطیل کردم انگیزه ندارم از جام بلند شم چون اگه پشتوانه نداشته باشی تو این خرابشده فقط زور علکی زدی
به جای غر زدن (که عادت ما شده) کمی از خانم یاد بگیر. می تونست صد برابر شما آه و ناله کنه اما روی اراده خودش تکیه کرده نه دولت آمریکا!!
هیچ فردی تو را مجبور نکرده و گیره نکرده تا این خبرها را بخوانی و بعد اینگونه واکنش نشان بدهی و بگی ولمون کن!