ماه عسل قلابی ختم به خیر شد!

خبر مسرت‌انگیز این بود که اعلام شد کمیسیون تلفیق مجلس با طرح «ماه شیرین» موافقت نکرده. این همان طرحی است که قرار بود براساس آن ٥‌میلیون تومان به زوج‌های جوان و نوبت اولی (!) وام داده شود تا بروند ماه عسل. ایده برای سازمان گردشگری و میراث فرهنگی بود، با این توجیه خنده‌دار که این‌طوری هم به رونق صنعت گردشگری کمک می‌شود و هم سنت حسنه ازدواج تشویق می‌شود.

به گزارش شهروند، طبق معمول یک مشت شعار دهان پرکن هم به ماجرا بسته بودند، تا همه چیز خیلی عالی به نظر برسد؛ «ایجاد نشاط اجتماعی و آسان‌سازی سفر برای اقشار جامعه به‌ویژه قشر جوان»، «توجه به ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه کشور و محوریت قرار دادن اقتصاد مقاومتی و در جهت «توسعه پایدار صنعت توسعه گردشگری داخلی» و استفاده بهینه از ظرفیت‌ها و امکانات مراکز اقامتی و گردشگری داخلی» و همه این‌ها با دادن ٥‌میلیون وام ناقابل به نوعروس‌ها و تازه‌دامادها. چی بهتر از این؟ وقتی که هم سیاست‌های برنامه ششم پیگیری می‌شود، هم ازدواج، هم گردشگری و هم سازمان میراث می‌تواند پزش را بدهد و هم نماینده‌های مجلس چرا نباید چنین طرحی را تصویب کرد؟

اما خدا را شکر، همان‌طور که گفتیم نمایندگان این بار در دام نیفتادند و به این طرح پوپولیستی رأی ندادند. باگ ماجرا هم روشن است. این پول قرار است از نظام بانکی کشور پرداخت شود که هشتش گروی نه‌اش است، یعنی همان وام ازدواج ١٥ میلیونی را ندارند که تازه می‌خواهند بکنندش ٣٠ میلیون. بعد هم داشته باشد و بدهد. این چه‌جور توسعه است؟ چه شکل ترویج ازدواج است که باید با وام و من بمیرم تو بمیری شکل بگیرد. زوج جوان از همه جا بی‌خبر و خوش‌خیالی که برای یک ماه عسل پول ته جیب‌شان ندارند، الان وام بگیرند و بروند سفر خیلی خوشبخت خواهند شد؟ کسی را این‌طوری راهی خانه بخت کنیم، خیلی به او خدمت کرده‌ایم؟

واقعیت این است که وضع اقتصادی جوان‌ها مناسب نیست و خیلی‌هایشان شغل آبرومندی ندارند و برای خریدن خانه نمی‌توانند چند صد‌میلیون جور کنند. وضع مملکت هم عین وضع همین جوان‌هاست. حالا یا می‌شود کل ماجرا را درست کرد و فکری به حال معیشت و آینده کرد یا نمی‌شود. اگر نمی‌شود، با وام دادن و این کاسه آن کاسه کردن که اتفاقی نمی‌افتد. الان با ٢٠‌میلیون و ٣٠‌میلیون یک یخچال و تلویزیون هم نمی‌شود خرید. می‌خواهیم کی را گول بزنیم؟ این همه سال منابع کشور برای دادن یارانه و دل‌خوش کردن مردم به یغما رفت. کافی نبود؟

از مسئولان باید ممنون بود که فکر جوان‌ها هستند، اما باید قسم‌شان داد که دست از سر این طرح‌های ناپخته بردارند که خربزه آب است. جوان نیاز به شغل ثابت، درآمد پایدار و امید به زندگی دارد و همه این‌ها هم رونق صنعت و اقتصاد، ثبات اقتصادی و شرایط اجتماعی را می‌خواهد و خواب‌هایی که به این سادگی‌ها قرار نیست تعبیر شود.

به همان دلایلی که دانم و دانی. کسانی که در مقابل FATF و برجام و تعامل با دنیا شمشیر کشیده‌اند هم عمرا راه‌حلی ارایه کنند که خب اگر آن نه، پس چی. با خودمان صادق باشیم و حالا که وضع این‌طوری است، بپذیریمش. به جوان‌ها بگوییم اگر می‌توانید در همین شرایط گلیم‌تان را از آب بکشید، بسم‌الله. مبارک‌تان باشد.

اگر نمی‌توانید هم... دل‌تان را به وام و تسهیلات خوش نکنید. اگر پول ندارید، دست زن‌تان را بگیرید و به یک سفر ببرید، این‌که برای این سفر زیر تعهد وام بروید، یعنی تکلیف‌تان از حالا معلوم است. نمایندگان هم به امید خدا حواس‌شان هست که سر مردم با این طرح‌ها گرم نشود. اگر نمی‌توانیم گلی به سر موکلان‌مان بزنیم، دلخوششان هم نکنیم.