صنعت بازی‌سازی ایرانی، رؤیایی که با "کژوال‌کمپ" محقق شد!

رقابت‌های کژوال کمپ حالا به فینال خود رسیده است. اما کار شرکت‌کننده‌ها هنوز تمام نشده. شاید نفس گیرترین بخش مسابقه همین مرحله نهایی باشد.

تیم‌ها کمتر ده روز فرصت دارند تا از بازی‌شان در مرحله سافت لانچ پشتیبانی کنند، بازخورد کاربران را بگیرند و بهترین آپدیتی را که می‌توانند ارائه کنند. شرکت کنندگان باید خودشان را برای پایان دی ماه که نتایج با مخاطبان واقعی سنجیده می‌شود آماده کنند.

تیم‌هایی که بخت پیروزی را داشته باشند علاوه بر دریافت جایزه نقدی تا ۲۵میلیون تومان از حمایت کافه‌بازار و آواگیمز هم برخوردار می‌شوند تا بتوانند محصول خود را تکمیل کنند.

اما در بین ۲۱ تیمی که به مرحلهٔ نهایی راه پیدا کرده‌اند همه جور شرکت کننده‌ای وجود دارد. از تیم‌های تک نفره تا تیمی از ملایر با ۱۴عضو.

خیلی از شرکت کنندگان از رشته‌های آی‌تی و نرم‌افزار آمده‌اند؛ بعضی هم از رشته‌هایی که هیچ ربطی به بازی‌سازی و کد‌نویسی ندارند. اما یک چیز همهٔ آن‌ها را به این مسابقات پیوند زده است؛ "عشقِ بازی"

اکثر شرکت کنندگان عاشق گیم هستند و حتی جایزهٔ کشوری در کسوت بازیکن دارند؛ آن‌ها حالا آمده‌اند بخت‌شان را در ساختن عشقشان هم امتحان کنند.

یکی دیگر از نکات جالب فینالیست‌ها این است که از شهر‌های مختلفی در مسابقات شرکت کرده‌اند. به جز شش تیمی که از تهران به فینال رسیده‌اند، سه تیم از اصفهان، سه تیم از استان فارس و دو تیم از سمنان هم در رقابت‌های نهایی شرکت دارند. همچنین استان‌های زنجان، گیلان، همدان، یزد، قم، لرستان و قزوین نیز هر کدام یک تیم دارند.

شاید فکر کنید که همهٔ شرکت کنندگان متخصص برنامه‌نویسی و گرافیک‌اند، اما اشتباه می‌کنید. در بین فینالیست‌ها کسانی را داریم که هنوز در صف کنکورند یا ۲ بار ترک تحصیل کرده‌اند. درست است که بعضی از شرکت‌کنندگان مدیر حرفه‌ای شرکت‌های نرم‌افزارند، اما کسانی را هم داریم که تا قبل از این مسابقات چندان نمی‌دانستند بازی‌سازی یعنی چه! با ما باشید تا با فینالیست‌های امیدوار این دوره از رقابت‌های کژوال کمپ آشنا شوید.


آتوسا حسینی خواه با بازی "فرار" به فینال رسیده است. آتوسا با ۳ هم تیمی‌اش یک سالی بیشتر نیست که وارد بازی‌سازی شده و امیدوار است در مسابقات کژوال کمپ فرار بزرگی به سمت جایزه‌ی بزرگ داشته باشد.

احسان دیزنگی که قبل از مسابقات دلش می‌خواست کار خاصی انجام دهد، حالا انگار به هدفش نزدیک شده است. این فینالیست که خودش سال‌ها عشق‌بازی بوده تا حالا بازی پیکسل‌آرت به سبک ایرانی ندیده بود و حالا خوشحال است با بازی «دونده انتقام جو» توانسته تجربیاتی خاص به دست آورد.

احمد عطا آفرین را می‌توان از با تجربه‌های این پیکار به حساب آورد. حتی برای او که ارشد هوش مصنوعی خوانده و در مسابقات دانشگاه امیرکبیر هم جایزهٔ بازی منتخب را برده کژوال کمپ چیز دیگری است. به گفتهٔ او ویژگی خاص این مسابقات نتیجه بخش بودن این مسابقات است؛ اعضای این تیم امید دارند "تخته باز"شان به زودی وارد بازار شود.

اسماعیل زینلی که از دنیای انیمیشن وارد دنیای بازی شده حالا نظم جدیدی به برنامه هایش می‌دهد. او که بازی "بازاران" را به فینال رسانده می‌گوید قبل از این مسابقات اصلا عادت نداشته با زمان‌بندی کار کند، ولی حالا مجبور است زودتر برای هجوم به بازار گیم بجنبد.

امیر حسین موسوی از آن فینالیست‌هایی است که اگر فوتبالیست بود شاید عنوان "پدیده مسابقات" را به خود اختصاص می‌داد. او با یک "نبرد زیرخاکی" راه خودش را از معماری و مدیریت به دنیای مدرن بازی باز کرده است. البته همیشه پدیده‌ها به تجربه قدیمی‌ها نیاز دارند، او هم تجربه و حرفه‌ای بودن مربیان کژوال کمپ را امتیاز بزرگ این رقابت‌ها می‌داند.

ایمان کاری با شاگردش در این مسابقات شرکت کرده. چیزی که برای او در کژوال کمپ خیلی جالب بوده سرعت بالای رقابت‌هاست که شرکت کننده را مجبور می‌کند با سرعت بیشتری رقابت کند. او که کژوال کمپ را در کانال‌های تخصصی بازی پیدا کرده می‌خواهد با بازی "جادهٔ من" خودش و شاگرد سابقش را با همان سرعت به جاده موفقیت برساند.

داوود جنگجو دو سالی است که وارد فضای بازی‌سازی شده و می‌خواهد با "خر پرنده" اش از فضای خشک برنامه‌نویسی به دنیای جذاب بازی پرواز کند. او که بازی قبلی‌اش هم فروش خوبی داشته امید زیادی برای قهرمانی در کژوال کمپ دارد.

علیرضا طبسی که بازی‌سازی را در کنار شغلش پیش می‌برد کژوال کمپ را موقعیتی می‌داند که بتواند خودش را با ددلاین‌ها تطبیق دهد و با برنامه‌ریزی تیمی بتواند "ماروا" را از پله‌های دور و دراز و پر پیچ و خم فینال کژوال کمپ عبور دهد.

علا الدوله عنایتی از آن عشق‌گیم‌های قدیمی است که درست است عمران خوانده، اما حالا می‌خواهد با " ماروپله آنلاین" وارد ساخت و ساز جدی بازی‌های رایانه‌ای شود. او در کار خودش با تجربه است و به این زودی‌ها نظرش را راجع به مسابقات نمی‌گوید و می‌خواهد تا پایان داوری‌ها سکوت کند.

علی رضوی شاید رسانه‌ای‌ترین فینالیست کژوال کمپ باشد. او که به‌خاطر کار‌های نرم‌افزاری اش چند بار پایش به صدا و سیما باز شده با بازی "تیله باز آنلاین" تجربه‌های جدیدی به دست آورده است. درست است که دو سه باری ترک تحصیل کرده، اما علایق جالبی دارد. همیشه می‌خواسته یک بازی بسازد که کاربر نتواند به آسانی کرک کند. حالا در کژوال کمپ با گیم آنالیتیک آشنا شده و تازه می‌فهمد چرا در بازی‌های قبلی مخاطبینش زود ریزش می‌کردند. حالا دیگر رفتار کاربران مثل موم توی دستش است و می‌تواند به قهرمانی امیدوار باشد.

محمد اسماعیلی که مکاترونیک خوانده با برادرِ نرم‌افزار خوانده‌اش پا به رقابت‌ها گذاشته است. او آنقدر برای پایان نامه‌اش کد‌نویسی کرد که از کد‌نویسی خوشش آمد؛ بعد هم که دید بازار گیم سکه است کدهایش را کمی هیجان‌انگیز‌تر کرد و با " عشق بولینگ" به فینال رسید. او می‌گوید تحلیل را در این مسابقات بهتر یاد گرفته و از مربی‌ها خیلی چیز‌ها یاد گرفته است. اما هدف او حتی از برنده شدن در این مسابقات هم بالاتر است. او یک پروژهٔ اصلی دارد و می‌خواهد با چیز‌هایی که در کژوال کمپ یاد گرفته، کارش را به کمال برساند.

معین صبوحی یکی دیگر از پدیده‌های جوان کژوال کمپ است که به همراه تیمش با "‌کارتیک" پا به فینال گذاشته است. او می‌گوید مسابقه‌ای در سطح کژوال کمپ تا حالا در کشور نبوده است و اینکه خود کافه‌بازار یک پای برگزاری این مسابقه است امتیازی شده که به راحتی در جا‌های دیگر نمی‌توان پیدا کرد، چون باعث می‌شود تیم‌ها دیده شوند و آینده خوبی برای خود متصور شوند.

مهدی رحمتی هم یکی از دهه‌ی هشتادی‌های کژوال کمپ است. او هنوز پایش به دانشگاه باز نشده به فینال رقابت بزرگ بازی‌های رایانه‌ای رسیده. او که از ۱۱سالگی عشق گیم بوده ددلاین مسابقات را نعمتی برای خود می‌داند که کمک می‌کند برنامه‌نویسی‌اش رنگ و روی نظم را هم به خود ببیند.

مهدی کُراتی مدیر تیمی است که بازی "آهنگری" را به فینال رسانده است. در تیم او همه جور تخصصی می‌توان پیدا کرد. خودش یک بازیکن حرفه‌ای در سطح کشور بوده و می‌گوید بازار بازی در ایران پول‌ساز است. او وجود ددلاین منظم و برنامه‌ریزی کژوال کمپ را مانع فرسایشی شدن روند بازی‌سازی می‌داند.

نوید امیدیان با تیم پروپیمان ۱۴ نفره ملایری‌اش با " فرار مرغی" پا به رقابت‌های فینال کژوال کمپ گذاشته است. او که برای شرکت در مسابقات فراخوان هم داده و ۱۰نفر صفرکیلومترِ بازی‌سازی را با مربیان با تجربه آموزش داده، شدیداً به قهرمانی امیدوار است. به گفتهٔ او تجربهٔ مربیان و فشار بالای مسابقات مهم‌ترین ویژگی رقابت‌های کژوال کمپ است.

وحید آرمان که ۸سال است در حال و هوای بازی سیر می‌کند می‌خواهد بازی‌هایی بسازد که کاربر پایدار داشته باشد، نه از آن‌هایی که شب بازی را دانلود می‌کنند و صبح آن را از روی دستگاه خود پاک می‌کنند. او که برای خودش استودیو دارد از تجربهٔ مربیان کژوال کمپ به خوبی بهره برده است.