علیمحمد علیخانزاده؛ سال‌ها قبل به مراسمی دعوت بودم که یکی از مسئولان که به تازگی از سفر آسیای جنوب شرقی در معیت رئیس جمهور وقت مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی بودند نیز حضور داشتند. خاطره‌ای بسیار قابل تامل تعریف کردند که هرگز فراموشم نمی‌شود. گفتند" از رئیس‌جمهور یا یکی از مقامات ارشد (تردید از نگارنده است) ویتنام که مردی ریز اندام بود پرسیدم شماکه سال‌های طولانی از عمر خود را به عنوان یکی از رهبران و یک چریک در جنگ با آمریکا سپری کرده اید و شاهد و ناظر جنایات آمریکا در ویتنام بوده اید، چگونه است که رابطه سیاسی و اقتصادی شما با این کشور در چنین سطح بالایی است و پرچم آمریکا در کشور شما در حال اهتزاز است.
متفکرانه و عمیق نگاهی کردند و گفتند (نقل به مضمون): "در آن سال‌های تجاوز وظیفه‌ای داشتیم و به آن عمل کردیم و پس از پایان جنگ و بیرون راندن متجاوزان بایستی به فکر آینده کشور می‌بودیم و کشورمان را که دهه‌ها درگیر جنگ و کشتار و نابودی بود بازسازی نوسازی می‌کردیم. خوب می‌دانستیم که آمریکا متوجه هست که با چه خفت و خواری و شکست مفتضحانه‌ای از ویتنام رانده شده است. ما با آگاهی از موقعیت عزتمندانه خودمان در‌های مذاکره و برقراری ارتباط گسترده با جهان و کشور‌های قدرتمند غربی منجمله آمریکا را گشودیم".
از آن زمان نزدیک به سی سال می‌گذرد و مطمئن نیستیم که آن رئیس جمهور زنده باشد. اما امثال ایشان را باید خادمان و رهبرانی آینده‌نگر و دلسوز برای کشورشان دانست. آنان گذشته عزتمندانه خود را حفظ کردند لیکن در گذشته نماندند، چون می‌دانستند که مسئولیتی خطیر در قبال آیندگان دارند. امروز ویتنام نابود شده در جنگ‌های دهه ۷۰ –۶۰ میلادی با برگزیدن الگوی توسعه از کشور‌های چین، تایوان و مالزی مبتنی بر اقتصاد آزاد و سیاست اعتمادسازی در روابط بین الملل خصوصا با کشور‌های غربی به رشد اقتصادی ۸ درصدیدست یافته است و پیش بینی می‌شود تعامل جهانی با جهان و جذب سرمایه گذاری خارجی طی سال‌های پیش روی همچنان ادامه داشته باشد.
برترین و معتبرترین برند‌های پوشاک، کیف و کفش و... در ویتنام تولید می‌شود و در سال‌های اخیر یکی از اصلی‌ترین کشور‌های تولید و صادر کننده برنج در جهان به شمار می‌رود. حدود ۲۱ درصد کل صادرات ویتنام به آمریکا است. تولید ناخالص داخلی آن ۴/۲۴۱ میلیارد دلار آمریکا است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۰ میلادی به ۲/۲۹۲ میلیارد دلار آمریکا برسد. ویتنام سیاست‌های خود در زمینه تقویت بخش خصوصی و خصوصی سازی بنگاه‌های دولتی را که از سال‌های گذشته آغاز نمود و بر همین اساس نیز توافقنامه تجاری دوجانبه‌ای با آمریکا امضا نموده است، همچنان و با قوت و سرعت بیشتری دنبال می‌نماید.
ماهاتما گاندی رهبر استقلال رهائی بخش هند، دانش آموخته حقوق، زاده گجرات هند در خانواده‌ای از طبقه تجار و بازرگانان، در راه مبارزه با استعمار انگلیس مشی مبارزه بر مبنای "نفی خشونت" را در پیش گرفت چراکه به گفته خودش با خشونت مخالف بود. می‌گفت: "اگرچه پاسخ خشونت با خشونت در وهله نخست ممکن است شیرین به نظر برسد و دستاورد‌هایی هم داشته باشد، لیکن این شیرینی موقتی است. زشتی، نفرت و شریرانه‌ای که به دنبال خواهد آورد دائمی است".
در چارچوب این تفکر و اعتقاد (که تا پایان عمر بدان پایبند ماند) به خودسازی و تهذیب و مواجهه با نفس همت گماشت و چنان شد که رابیندرانات تاگور شاعر و داستان سرای پرآوازه و بزرگ هند وی را مهاتما به معنی "روح بزرگ" نامید. او اهل بخشش، گذشت، تسامح و تساهل، رواداری و دگراندیش پذیری بود. برخی را اعتقاد بر این است که همین روحیه گاندی است که هند را از یوغ استعمار انگلیس رهایی بخشید و تا به امروز الگو و زیربنای توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هند و رهبران آن در عرصه داخلی و بین المللی است.
هند درمانده از استعمار انگلیس، امروز جزو اقتصاد‌های برتر جهان است. تمام شاخص‌های اقتصادی رشد قابل ملاحظه‌ای را نشان می‌دهد. اقتصاد هند تا نیمه دوم سال ۲۰۱۸ میلادی رشدی معادل ۲/۸ درصد را تجربه می‌نماید. صادرات هند در سال ۲۰۱۸ افزایش حدود ۱۶ درصدی داشته و صادرات آن به آمریکا حدود ۳۵۲ میلیارد دلار است. حجم سرمایه گذاری‌های مستقیم خارجی هند در سال ۲۰۱۸، رقمی بالغ بر ۶/۳۸۹ میلیارد دلار است و طبق گزارشات بانک جهانی رتبه تجاری و اقتصادی هند در سال ۲۰۱۸ نسبت به ۲۰۱۷ ارتقا یافته و در رتبه ۷۷ در میان ۱۹۰ کشور جهان قرار گرفته است.
بودند و هستند رهبرانی که سال‌ها با تحمل رنج فراوان در مبارزه با ظلم بوده اند و پیروزمندانه به عزت، پیشرفت، آرامش و آسایش خود و ملت هایشان دست یافته‌اند و در این مسیر پر از رنج و درد لیکن شیرین مبارزه همچون نلسون ماندلا "بخشیدند" لیکن "فراموش نکردند"، همچنان که خودش می‌گوید "من می‌دانستم که اگر در این لحظه که از زندان به سوی آزادی گام برمیدارم تمامی تلخی‌ها و نفرت خود (از استعمارگران) را پشت در‌های زندان باقی نگذارم همچنان و تا ابد یک زندانی باقی خواهم ماند"
و آخر اینکه فخر عالم امکان، نبی مکرم اسلام نیز بخشنده بودند و هرگز با دنیای پیرامون خود در ستیزه و جنگ و عناد نبودند حتی با دشمنان خود. در تمام دوران رسالت و حیات پر برکت خود جانب اعتدال را در گفتار و رفتار برگزیدند و با جهان پیرامون خود مدارا و گذشت کردند و حتی دشمنان را نیز مشمول عفو و رحمت قرار دادند و به واسطه این صفات برجسته "گذشت" و "مدارا"بود که مردم فوج فوج به دین او گرویدند و هم بدین سبب است که خدای سبحان ایشان را "رحمت للعالمین" خطاب فرمود.
