وقتی بشار توپ را از مقابل پای مسلمان دزدید و به سمت دروازه ذوب آهن رفت، در جایگاه خبرنگاران گفتند او یک لحظه از دنیای جدیدش در ذوب خارج شده و در ذهن به پرسپولیس برگشته است.
به گزارش ورزش سه، این صحنه ویژه بازی پرسپولیس – ذوب آهن با محوریت محسن مسلمان و بشار رسن جانشین اش در تیم سرخپوش بود. چهره ویژه تیم سفید و سبزپوش زمین، هافبک شماره دَهی بود که بازوبند کاپیتانی را نیز بر بازو داشت. ستارهای که برای درخشش در مقابل پرسپولیس سرشار از انگیزه بود و میخواست توانایی هایش را به هم تیمیهای سابق، سرمربی سابق و هوادارانی که هنوز دوستش دارند، نشان بدهد. او بازی را با تشویق هواداران آغاز کرد و شاید در نیمه اول درگیر همین موضوع بود.
مسلمان در مقابل پرسپولیس همچون بازیهای گذشته در پست هافبک بازیساز و هجومی ظاهر شد و به نوعی مرکز ثقل ذوب آهنیها برای طراحی حملات بود. در نیمه اول او اسیر یارگیری خوب پرسپولیسیها و بستن منافذ نفوذ پاس هایش شد و البته توپهای بیشماری را هم لو داد که کمی تعجب برانگیز بودند.
این را هم نباید فراموش کرد که مسلمان در زمین مسابقه کمی تنها بود و شاید اگر بازیکنان فصل پیش ذوب آهن مثل کی روش استنلی، مرتضی تبریزی یا همین ستارههای فصل جاری مثل رحیم زهیوی در میدان بودند، اوضاع طور دیگری برای مهندس شماره ۱۰ پیش میرفت.
در چند صحنه مسلمان که بدون توپ فضای خوبی را برای خود ایجاد کرده بود، از بازیکنان هم دسته طلب توپ کرد، اما آنها توجهی به دستهای بالا رفته کاپیتان تیمشان نداشتند و با بی دقتی توپ را از دست میدادند یا توپ را به بازیکن دیگری میسپردند.
البته آن چه که از ۹۰ دقیقه آزادی قابل مشاهده بود، آمار پایین دوندگی محسن مسلمان بود که فصل پیش نیز برانکو تلویحا از آن انتقاد میکرد و امید نمازی نیز اعتراضهایی به آن داشت. پس از این که محسن توپ را لو میداد، تلاش زیادی برای باز پس گیری اش انجام نمیداد یا وقتی تیم در حمله توپ را از دست میداد، مسلمان گاها دیرتر از بقیه به زمین خودی باز میگشت و فرآیند پرسینگ را انجام میداد.
البته عملکرد مسلمان در نیمه دوم بهبود یافت و او چند پاس مهندسی شده مثل قبل ارسال کرد. چند پاس بلند برای تغییر منطقه بازی که اگر با سانترهای سریع و دقیق بازیکنان کناری همراه میشد، میتوانست گل تساوی و حتی پیروزی را برای ذوب آهن به ارمغان بیاورد. دقت پاس هافبک ذوب آهن نیز در نیمه دوم برخلاف نیمه نخست بهتر شد و همین موضوع ریتم حرکتی ذوبیها را با پیشرفت همراه کرد.
یکی از نکات مثبتی که در بازی محسن مسلمان دیده شد، کمتر شدن شوتهای بی هدف بود. او در پرسپولیس شانس خود را برای زدن ضربات پشت ۱۸ امتحان میکرد، اما در ذوب آهن تلاش داشت تا بازیکنان کناری را صاحب توپ کند و بی دلیل بر توپ ضربه نزند. البته آمار صفر پاس کلیدی در تیم ذوب آهن در حضور بازیکنی نظیر محسن مسلمان، برای مهندس سبزها مناسب نیست.
علیرضا منصوریان نیز در پایان مسابقه رضایت کامل از مسلمان و ۱۰ شاگرد دیگر خود نداشت. او انتظار دارد تیمش مثل یک تیم برنده بازی کند، موقعیتهای بیشتری بسازد و از آن موقعیتها بهترین استفاده را کند. خواستههای منصوریان، با تلاش مضاعف شاگردانش برآورده خواهد شد و باید دید آیا در نیم فصل دوم یاران محسن مسلمان میتوانند علی منصور را راضی کنند یا خیر؟