
فرارو-عباس عبدی، روزنامه نگار اصلاحطلب در توئیتر خود با اشاره به یکی از توئیتهای اخیر احمدینژاد مینویسد: در خبرها آمده بود که احمدینژاد قهرمانی یک تیم آمریکایی در ورزش بیس بال و ناشناخته برای ما به نام تیم ردساکس! در لیگ ۲۰۱۸ امریکا را تبریک گفت. به نظرم اگر همه حامیان گذشته و حال او، بویژه آنان که از غیب هم در تایید این پدیده هزاره سوم کُد آوردند از شنیدن این خبر قالب تهی کنند و اگر هم نمردند و با قرص برنج یا شیوه دیگری خودکشی کنند آنان را نباید سرزنش کرد.
صادق زیباکلام، تحلیلگر سیاسی و استاد دانشگاه میگوید: من مثل آقای عبدی نمیگویم قرص برنج بخورند! اما باید از آنها پرسید این احمدینژاد آبان ۹۷ همان احمدینژاد آبان ۸۵ نیست که شما انقدر برای او سر و دست میشکستید؟ چه توضیحی برای آن حمایت بی دریغ در آن شش سال دارید در حالی که بسیاری از چهرههای فرهیخته جامعه همان موقع به شدت از او انتقاد میکردند؟
این تحلیلگر سیاسی درباره تخفیف رفتار سیاسی احمدینژاد نیز به فرارو میگوید: آقای احمدینژاد مقداری سرخورده و ناامید است. با خودش میگوید این همه از این شهر به آن شهر رفتم چه شد؟ این گونه است که میبینیم او در همه این مدت در یک دانشگاه نتوانست یک سخنرانی کند یا برنامهای داشته باشد. شاید احمدینژاد امیدوار بود که موجی از حمایت نسبت به او و محکومیت مشایی لااقل در فضای مجازی به وجود بیاید. اما این اتفاق نیفتاد. من همچنان معتقدم احمدینژاد بعد از آقای خاتمی محبوبترین چهره سیاسی کشور است. او یکبار دیگر هم این اشتباه محاسباتی را انجام داده است. سال ۹۰ وقتی یازده روز خانه نشینی کرد امیدوار بود که با اعتراض و اعتصاب کردن خیلیها به خیابان بریزند و به نفع او شعار بدهند.
زیباکلام ادامه میدهد: چون مشکل آقای احمدینژاد همان مشکل سابق است. اغلب حامیان او اقشار کمتر تحصیل کرده جامعه، مذهبیتر و کسانی هستند که در حاشیه شهرها و روستاها زندگی میکنند. او در بین اقشار و لایههای تحصیل کرده جامعه هیچ پایگاهی ندارد. اقشار کمتر تحصیل کرده برعکس دانشجویان خودجوش به حرکت در نمیآیند.