آرتین فروتن؛ نفت، یکى از مهمترین ذخایر ملى ایران است. این موهبت الهى، تا سال سى و دو در اختیار استعمارگران خارجى قرار داشت تا این که نهضت ملى شدن صنعت نفت به رهبرى دکتر مصدق، توانست آرزوى چندین ساله مردم را براى استقلال کامل این صنعت تحقق بخشد. اما این شروع دشمنى هاى استعمارگران خارجى بود. مهمترین اهرم فشار آنها، فشار اقتصادى بود. فشارى که در آخر به کودتایى خارجى علیه دولت مردمى ایران منجر شد.
شصت و پنج سال بعد از آن واقعه، دوباره اقتصاد نقشى تعیین کننده به خود گرفته است.
فشار اقتصادى مى تواند آسیب هاى فراوانى به جامعه _مخصوصا قشر کم درآمد_ وارد کند. اما چه عواملى باعث بوجود آمدن چنین شرایطى شده است؟ بهبود این وضعیت مستلزم چیست؟
موضوعى که هیچ کس منکر آن نیست، فشار هایى است که از همه طرف به دولت و مردم وارد مى شود. پس از توافق هستهاى میان ایران و قدرتهاى جهانى، بسیاری امیدوار به کاهش فشارها بر ایران بودند، اما به دلایل مختلف که مهمترین آنها عهدشکنى و خروج ایالات متحده از این توافق بود، این مهم میسر نشد و با بازگشت تحریم هاى یکجانبه نیز چنین چشم اندازى چندان شدنى به نظر نمى رسد. اما در این شرایط، حمایت اروپا و دیگر قدرتها از ایران و برجام، اگر موجب حفظ و استمرار حداقلى آن شود، مى تواند براى ما مفید باشد. چه وجهه بین الملى ما که با حفظ آن مى توانیم روابطمان با شرق و غرب را استحکام بخشیم و چه منافعى که ما باید به طور مستقیم از برجام بدست آوریم، مى تواند به طور حداقلى با این توافق تامین شود.
از طرفى دیگر مقابله با فساد نیز باید در دستور کار تمام ارگانها، در داخل کشور قرار گیرد. موضوعاتى مانند فساد و ورشکستگى برخى موسسات مالى و اعتبارى که ضرر هنگفتى به اقشار آسیب پذیر وارد کرده، قطعا خود را بسیار بزرگتر و عظیمتر از آنچه امروز هست، نشان خواهد داد و مى تواند باعث به وجود آمدن فضایى منفى و احساس عدم امنیت مالى شود که بسیار زیان بار است. میدانیم که عدم اعتماد متقابل میان مردم، دولت و بازار، باعث رکود هاى طولانى مدت و آسیب هایى جبران ناپذیر به بدنه اقتصاد کشور مى شود.
تمامى این مشکلات انکار ناپذیر اند، اما نقش مردم در این میان چیست؟ آیا ما مى توانیم باعث بهبود شرایط فعلى شویم؟ این سوالى است که براى بسیارى از ما به علامت سوال بزرگى بدل شده و هر کس بنا بر منافع شخصى، پاسخى متفاوت به آن مى دهد.
بیایید براى پاسخ به این پرسش، نگاهى به موارد مشابه تاریخى بیاندازیم. در سال ١٣٥٩ که کشور ما مورد تجاوز دشمن بعثى قرار گرفت نقش مردم بسیار بیشتر از آنچه تا آن زمان تصور مى شد، تعیین کننده واقع شد. در کنار رهبرى مدبرانه جریان جنگ، این دست تواناى ملت بود که با ایمان به خدا و اعتماد به توانایى هاى خویش، توانست بهترین نمونه تاثیر ملت بر سرنوشت خویش را به نمایش بگذارد و پیروزی را به ارمغان آورد.
در این برهه حساس تاریخى که کشور با مشکلات داخلى و خارجى بى شمارى رو به روست، قطعا اتحاد مردم با یک دیگر مى تواند جلوى بروز بسیارى از مشکلات را بگیرد. سود این کار، فارق از منافع جناحى، به عموم مردم مى رسد. براى توسعه و پیشرفت به امنیت، براى امنیت به تلاش شبانه روزى، و براى تلاش به اتحاد نیاز داریم. اتحادى که نه تنها باید میان مردم باشد، بلکه جریانات سیاسى نیز باید خود را متعهد به آن بدانند و تمام تلاش خود را براى حفظ و تقویت آن به کار گیرند.
فراموش نکنیم، مهمترین عاملى که باعث کودتاى بیست و هشتم مرداد شد، تفرقه اى بود که توسط استعمارگران و افراد وابسته به آنها _. مانند شعبان جعفرى_ در میان مردم بوجود آمد و مداخله نظامى توانست به طور کامل اهداف آنان را محقق کند.
من اطمینان دارم که براى ساختن آینده اى بهتر، تمام استعدادها و نیرو هاى لازم را در اختیار داریم، آینده اى که در آن اقتصاد شکوفا، و فساد از میان برداشته شده است. آنچه ما را از شکل دادن آن باز مى دارد، نه کمبود استعداد و توانایى ملى، بلکه نبود همت و خواست ملى است که تنها سرچشمه آن، نیروى لایزال ملت است.
تمام آحاد جامعه، به ویژه دولت و مردم باید با تکیه بر اخلاق اصیل ایرانى و توصیه هاى دین مبین اسلام، تمام تلاش خود را وقف حفظ وحدت و موفقیت روز افزون این کشور کنند. قطعا نقشى که اتحاد و همدلى در پیشرفت و توسعه دارد، با هیج یک از دیگر عوامل قابل مقایسه نیست.
پیروزى این ملت در پیشرفت آنان و پیشرفت آنان در اتحاد آنها گره خورده است. اتحاد و وحدت ملى، نه تنها امرى دور از دسترس نیست، بلکه بسیار شدنى و نزدیک است.
به امید خدا، ملت ما با حفظ وحدت خود و ایمان به توانایى هاى خویش، بر تمامى مشکلاتش غلبه خواهد کرد و راهى را که تا امروز پیموده با صلابت بیش ترى ادامه خواهد داد.