بعد از مرگ تا ۲۰ ثانیه متوجه اطراف‌ هستیم!

لحظه از کار افتادن قلب، زمانی است که مرگ رخ می دهد. اما آیا انسان می تواند تجربه مرگ خود را درک کند؟
 
به گزارش خبرآنلاین به نقل از سیناپرس، قطع ضربان الکتریکی منجر به توقف تپش قلب می شود و هنگامی که قلب فرد از حرکت باز می ایستد، مرگ رخ می دهد.
 
برخی دانشمندان با هدف درک بیشتر در مورد نحوه واکنش مغز نسبت به این شرایط، تجربیات نزدیک به مرگ (NDEs) را مورد مطالعه قرار داده اند. آنچه آنها یافته اند، قابل توجه است: مغز دقایقی قبل از مرگ با افزایش ورود جریان الکتریکی مواجه می شود. در مطالعه ای که سال 2013 توسط محققان دانشگاه میشیگان انجام شد، با بررسی سیگنال های الکتریکی درون مغز موش ها مشخص شد که این حیوانات پیش از مرگ وارد حالت هشدار بیش از حد (hyper-alert state) می شوند.
 
برخی دانشمندان براین باورند که تجربه نزدیک به مرگ (NDE) در اثر کاهش جریان خون، همراه با رفتار الکتریکی غیرطبیعی داخل مغز روی می دهد. تونل نور سفیدی که از سوی این افراد توصیف می شود، احتمالا ناشی از افزایش فعالیت عصبی است.
 
دکتر سام پرنیا (Sam Parnia)، مدیر مراقبت های ویژه و تحقیقات احیا در مدرسه پزشکی دانشگاه نیویورک، به همراه تحقیقاتی این مرکز، درحال بررسی دقیق چگونگی مرگ مغز هستند. وی گفت: در بسیاری از موارد، افرادی که تجربه نزدیک به مرگ داشته اند، از حالت شناور شدن در اطراف اتاق و آگاه بودن از تلاش تیم پزشکی و روند درمان خبر می دهند.
 
در مطالعه قبلی این گروه، لحظات پیش از مرگ در نمونه های حیوانی مورد بررسی قرار گرفتند؛ همچنین، مطالعاتی در زمینه تجربه نزدیک به مرگ انجام شد. چگونه امکان دارد، فردی که از لحاظ فنی مرده محسوب می شود، درکی از اتفاقات اطراف خود داشته باشد؟
 
دکتر پرنیا معتقد است، حتی پس از توقف تنفس و ضربان قلب، حدود 2 الی 20 ثانیه از اتفاقات پیرامون خود آگاه هستیم.
 
این مدت، حداکثر زمانی است که قشر مغزی (cerebral cortex) احتمالا می تواند بدون اکسیژن دوام بیاورد. این بخش، مرکز تفکر و تصمیم گیری مغز و درعین حال، مسئول رمزگشایی از اطلاعات جمع آوری شده از طریق حواس است.
 
فرد در این زمان، تمامی واکنش های ساقه مغز و مردمک چشم ها را از دست می دهد؛ امواج مغزی از قشر مغزی غیرقابل تشخیص می شوند؛ با این حال، به نظر می رسد، از کار افتادن کامل مغز چند ساعت به طول می انجامد.
 
پرنیا تأکید کرد: زمانی که قلب از کار می افتد، عملیات احیا (CPR) انجام می شود؛ از این طریق، حدود 15 درصد اکسیژن مورد نیاز برای عملکرد طبیعی مغز تأمین می شود. اگر موفق به احیا قلبی بیمار شوید، عملکرد مغز نیز شروع می شود. هرچه عملیات احیا طولانی تر انجام شود، مرگ سلول های مغزی به میزان اندکی کاهش پیدا می کند.
 
جدیدترین مطالعه دکتر پرنیا که درحال انجام است، بررسی تعدادی از شهروندان آمریکایی و اروپایی است که پس از حمله قلبی، نجات پیدا کرده اند. این مطالعه با هدف درک ویژگی های دقیقی که افراد هنگام مرگ تجربه می کنند، انجام می شود.
 
چگونگی عمل و عکس العمل مغز در زمان حمله قلبی، در زمان بروز مرگ، پس از احیا و نجات فرد؛ میزان اکسیژن مورد نیاز برای فعال شدن مجدد مغز؛ میزان آسیب دیدگی مغز پس از احیا؛ بهبود روش های احیا؛ از جمله مواردی است که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار می گیرند.