تالاب 'لپو' در حاشیه جنوبی دریای خزر و غرب تالاب میانکاله واقع در شرق مازندران در پی خشکسالی اخیر و برداشت بی رویه آب آن برای کشت برنج سرانجام به طور کامل خشک شد.
به گزارش ایرنا، این تالاب زیبا که مامن پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی بوده، در حالی در نیمه تابستان سال جاری در خاموشی کامل آخرین نم‌های رطوبتش را از دست داد که اوایل بهار امسال آبش سرریز شده و با ورود به جاده اصلی، تردد خودروهای سواری را در منطقه با مشکل مواجه کرده بود.
یک کارشناس محیط زیست فعال در شبه جزیره میانکاله روز دوشنبه با تائید خشک شدن تالاب لپو، گفت که برداشت بی رویه آب برای کشت برنج دلیل اصلی خشکیدن این تالاب بوده است.
علی ابوطالبی افزود: بخشی از آب این تالاب در سال گذشته در قالب طرح احیاء تالاب بین المللی میانکاله به آنجا انتقال داده شده بود.
رئیس اداره محیط زیست طبیعی اداره کل محیط زیست مازندران در تماس تلفنی خبرنگار ایرنا از خشک شدن تالاب لپو اظهار بی اطلاعی کرد.
الیاس محمدی گفت: در حال حاضر اطلاعی از خشک شدن تالاب لپو ندارم، ولی پس از کسب اطلاع می‌توانم در این زمینه صحبت کنم.
لایروبی نشدن و تغییراتی که طی سه دهه گذشته در اطراف این تالاب و منطقه میانکاله رخ داد از دیگر عوامل موثر بر خشک شدن این تالاب است که به گفته کارشناسان تالاب میانکاله را هم تهدید می‌کند.
وجه تسمیه و موقعیت مکانی
تالاب لپو متشکل از سه تالاب کنار هم شامل لپو، شیرخان لپو و پلنگان در یک کیلومتری جنوب دریای خزر و غرب تالاب بین المللی میانکاله است که مردم محلی به همه آن‌ها لپو می‌گویند.
لپو در زبان محلی مازندرانی از دو کلمه ' لپ ' به معنای پهن و ' او ' به معنای آب تشکیل شده است. نام لپو به خاطر راکد و آرام بودن آب این تالاب‌ها بر آن‌ها گذاشته شد و به همین دلیل هم برخی از مردم محلی از این تالاب‌ها با عنوان مرداب هم یاد می‌کنند.
وسعت مجموعه تالاب لپو که در دهستان میانکاله بخش مرکزی شهرستان بهشهر واقع است، بیش از ۶۰۰ هکتار برآورد شده است.
این تالاب‌ها بر اساس گزارش‌های رسمی محیط زیست مازندران به همراه تالاب میانکاله در کنوانسیون رامسر به عنوان تالاب بین المللی ثبت شد.
آژیر خطر برای معیشت ساکنان ۱۱ روستا
گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که معیشت ساکنان ۱۱ روستای دهستان میانکاله با جمعیتی بیش از ۲۰ هزار نفر شامل روستاهای نمک چال، یعقوب لنگه، یکه توت، زاغمرز، زینوند، امیرآباد، عسگرآباد، حسین آباد، للهمرز و قره تپه به این تالاب‌ها وابسته است.
شغل اصلی مردم این روستا‌ها کشاورزی و دامداری است و تمامی این روستا‌ها از آب آبریزهای منتهی به تالاب استفاده می‌کنند. تالاب لپو منبع تامین آب بیش از ۲ هزار هکتار اراضی کشاورزی و هزاران اصله درخت دست کاشت حاشیه است.
دامداران از پوشش گیاهی پیرامون تالاب‌ها به طور فصلی و دائم استفاده می‌کنند.
صید و شکار دیگر فعالیت در ارتباط با تالاب است، به طوری که شکار به مدت چند ماه طبق ضوابطی در تالاب میانکاله مجاز است و در دهستان تعداد ۴۰۰ نفر به فعالیت شکار مشغولند.
همچنین روستاییان از میوه هائی نظیر انار و گیاهان دارویی، چون گزنه و نعناع که در حاشیه تالاب می‌رویید برای مصرف و کسب درآمد استفاده می‌کردند و از پوشش یاهی نظیر ' نی ' برای صنایع دستی شامل حصیربافی و سایه بان استفاده می‌شد.
تنوع زیستی
تالاب لپو از نظر تنوع گونه‌های پرندگان هم از مهم‌ترین زیستگاه‌ها به حساب می‌آمد، به طوری که دستکم ۶۰ گونه پرنده حمایت شده که هشت گونه آن‌ها در معرض خطر اعلام شده اند در این منطقه شناسائی شدند. همچنین بیش از ۱۳۰ گونه پرنده غیر حمایت شده کنار آبزی و آبزی مهاجر، بومی و عبوری در این تالاب زیست می‌کردند.
در مجموع ۲۰ گونه پستاندار که ۲ گونه آن حمایت شده است، بیش از ۱۰ گونه ماهی، چند گونه دوزیست، سخت.
پوست و انواع نرمتنان و کرم‌ها و بیش از ۱۵ گونه انواع مار‌ها هم در این تالاب و کناره‌های آن شناسایی شده است.
پوشش گیاهی و درختی اطراف این مجموعه تالاب‌ها تن‌ها در سال جاری دستکم ۱۰ مرتبه دچار آتش سوزی شده بود، موضوعی که ممکن است بر خشکیدن آن اثرگذار بوده باشد.
