از خانواده‌های معدن یورت چه خبر؟

جلسه رسمیت دارد، لباس‌های سیاه و لب‌هایی که از هیچ راهی به لبخند نمی‌رسند می‌گویند که علاوه بر رسمیت، لحظات بسیار سختی را در پیش داریم؛ لحظاتی که ٤٣ خانواده قربانیان معدن یورت و همه روستاییان آزادشهر در ٢٥ روز گذشته گذراندند.

به گزارش شرق، افرادی که قرار است در حضور وزیر کار و استاندار صحبت کنند، تلاش می‌کنند محکم و بدون بغض باشند، اما وقتی وزیر با بغض حرف می‌زند و پای عواطفش را به میان می‌کشد، صدای گریه در سالن می‌پیچد.سومین جلسه‌ای است که وزیر پس از حادثه معدن یورت و ازدست‌رفتن ٤٣ کارگر معدن در میان خانواده آنها در رامیان حاضر شده و مسائل مختلفشان را پیگیری می‌کند، اما انگار هنوز خانواده‌ها اعتماد و راحتی ندارند.

 

استاندار شروع به گزارش عملکرد مطالبات و دستورات رئیس‌جمهور و وزیر کار می‌کند و در ادامه تأکید می‌کند که موضوع پرونده معدن و مقصران از دست ما بیرون است و باید منتظر اعلام مراجع قضائی و کمیته مربوطه باشیم.

 

صادقلو درباره گزینه‌های مختلفی که برای مسکن این خانواده‌ها پیش‌بینی شده توضیح می‌دهد و می‌گوید: ٥٠ میلیون تومان برای تأمین مسکن این خانواده‌ها در نظر گرفته شده است. او گفت: انتخاب مسکن مهر در آزادشهر، دریافت کمک برای ساخت خانه یا تکمیل خانه یا هر گزینه دیگر خانواده‌ها را بررسی و با آنها همراهی می‌کنیم و درعین‌حال می‌توانیم تسهیلات ارزان‌قیمت هم برای این خانواده‌ها در نظر بگیریم.صادقلو در تکمیل گزارش خود به ربیعی می‌گوید: خانواده‌ها می‌خواهند کمیته حقیقت‌یاب قصور و تقصیر را هرچه‌زودتر شفاف اعلام کند، همه خانواده‌ها با مقام معظم رهبری دیدار داشته باشند و تقاضایشان این است که این جان‌باختگان شهید محسوب شوند.

خانواده‌ها ساکت هستند و گوش می‌دهند؛ بچه‌ها با لباس‌های مشکی در میان میهمانان نشسته‌اند و سعی می‌کنند مثل همراهانشان جدی باشند؛ یکی، دو نفر قرار است به نمایندگی از بقیه صحبت کنند و منتظر می‌مانند تا صحبت‌های وزیر کار هم تمام شود. علی ربیعی با تسلیت مجدد شروع می‌کند و نزدیک‌شدن ماه رمضان را تبریک می‌گوید، اما حرف‌هایش به بغض می‌رسد.

 

او سلام رئیس‌جمهور روحانی را به خانواده‌ها می‌رساند و در ادامه توضیحاتی را درباره پیگیری‌های خود و کمیته تشکیل‌شده می‌دهد. او اعلام می‌کند که تیمی مستقل مستقیما مشکلات و مطالبات خانواده‌های جان‌باختگان معدن را پیگیری خواهد کرد و مسائل هر خانواده جداگانه بررسی مي‌شود. او چندبار با تأکید گفت که تصمیم گرفته؛ چه وزیر باشد و چه در دولت بعد مسئولیتی نداشته باشد در این چهار سال به این خانواده‌ها سر بزند و مسائل آنها را دنبال کند. او که خود همسر و فرزندش را از به‌دست داده است به خانواده قربانیان یورت می‌گفت که به‌نوعی غم ازدست‌دادن عزیزان را درک می‌کند و هنوز هم این جای خالی‌ها برای او پر نشده است.

 

او گفت: مردن در این دوره و زمانه زیاد است و برای همه ما وجود دارد، اما گاهی برخی از مردن‌ها مظلومانه است و نوع جان‌دادن همه را متأثر می‌کند. این مردان که برای روزی تلاش می‌کردند، با این کار سخت، در واقع کار جان می‌کردند و مرگ آنها منصفانه نبود.

او به خانواده‌ها قول داد که پیگیری پرونده قضائی معدن یورت و مجازات مقصران را ادامه خواهد داد و گفت: بدون هیچ تعارفی قصور را اعلام می‌کنم و از گروهی خواسته‌ام این موضوع را منصفانه و باشجاعت دنبال کنند.

او حادثه معدن یورت و حواشی آن را اتفاقی با ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برشمرد و گفت:‌ بالاترین مقام اجرائی کشور کمی بعد از حادثه از محل حادثه بازدید کرد که البته مخالفان زیادی داشت. او گفت که موضوع دیدار با رهبری و تقاضای شهید محسوب‌شدن این جان‌باختگان را دنبال می‌کند. او تصریح کرد که در مورد شهید محسوب‌شدن افراد یک قاعده کلی را در دولت قرار داده‌اند و آن اینکه هر تصمیمی که در مورد جان‌باختگان پلاسکو گرفته شود، برای سایر حوادث هم تسری یابد، اما باز هم در چنین مواردی تصمیم با شخص مقام معظم رهبری است و همه تابع این تصمیم هستند. وزیر کار همچنین گفت که مطالبه احداث یک کلینیک تخصصی در آزادشهر به نام «جان‌باختگان معدن یورت» را پیگیری می‌کند.

ربیعی گفت که پس از ماه رمضان باز هم برای رسیدگی به روند کارهای دستور داده‌شده به آزادشهر سفر می‌کند و به استاندار گلستان و سایر مسئولان حاضر دستور داد که بیمه کارگران معدن یورت از هر تاریخی که بوده تا زمان تعطیلی اخیر بیمه سخت و زیان‌آور محسوب شود و بیمه بی‌کاری همه آنها را در شش ماهی که این معدن تعطیل است جاری کنند. او درعین‌حال تأکید کرد که مستمری جان‌باختگان معدن باید به‌طور کامل به خانواده آنها پرداخت شود.

 

او به پرداخت حداکثر دیه که ٢١٠ میلیون تومان است، پرداخت ٥٠ میلیون تومان کمک‌هزینه برای مسکن، ٢٤ میلیون تومان کمک‌های جمع‌شده برای خانواده‌ها و سایر کمک‌ها و مساعدت‌هایی که جاری شده است اشاره کرد و گفت: این کمک‌ها جای خالی این عزیزان را برای خانواده‌ها پر نمی‌کند، اما می‌تواند التیامی بر دردهای آنها باشد.

او درعین‌حال اعلام کرد که تیمی از مشاوران برای مشاوره با همسران و فرزندان و سایر اعضای خانواده جان‌باختگان معدن یورت به اين شهر می‌آیند تا بتوانند برخی از آلام خانواده‌ها را کم کنند. براساس این گزارش، در ادامه جلسه، فاطمه جاهدی، عضو شورای شهر آزادشهر که خود یکی از عزاداران این حادثه است و برادرش را زیر زغال‌های زمستان یورت از دست داده، برخی از مطالبات خانواده‌ها و مردم آزادشهر را مطرح کرد که ساخت کلینیک تخصصی یکی از مهم‌ترین موارد آنها بود.

 

او گفت که به‌عنوان یک بچه معدنی سال‌هاست با درد معدنکاران بزرگ شده و حالا برادرش را هم از دست داده است. او گفت که معدنکاران در این سال‌ها و در این چند ماه اخیر بارها و بارها اعلام کرده بودند که این معدن تجهیزات و ایمنی لازم را ندارد؛ اما پیمانکار و سایر مسئولان توجهی نداشته‌اند.

او گفت که از زمانی که بچه بوده‌اند و پدرشان در معدن بوده تا‌به‌حال شاهد حوادث زیادی در معدن بوده‌اند؛ اما هیچ‌گاه معدنی یکباره ٤٣ نفر را این‌گونه از آنها نگرفته بود. یکی دیگر از حاضران که بزرگ‌ترین فرزند در میان همه فرزندان جان‌باختگان معدن یورت است، به نمایندگی از باقی خانواده‌ها با بغض و اشک وزیر را خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید که شما باید قسم بخورید مقصران این حادثه را به جزای عملشان می‌رسانید. او به ربیعی گفت: این پولی که امروز به ما می‌دهید تا چند سال دیگر که این بچه‌ها بزرگ می‌شوند و سرپرستی ندارند، چه ارزشی دارد؟ تقاضای ما این است که وضعیت معدن و سایر معدن‌ها را اصلاح کنید تا دیگر این مسائل تکرار نشود و این پرونده را تا آخر منصفانه دنبال کنید.

او که پدر و دوستانش را در این حادثه از دست داده است، به مسئله اشتغال در آزادشهر و اجبار جوانان به کار در معدن اشاره کرد و گفت: جوانان این شهر با تحصیلات مجبورند که با حداقل حقوق و شرایط سخت در معدن کار کنند؛ درحالی‌که اگر گزینه دیگری برای کار وجود داشت، پیمانکار معدن هم این اندازه یکه‌تازی نمی‌کرد. وزیر کار، رفاه و تأمین اجتماعی با تیم همراهش در ادامه این جلسه در مراسم ختمی که در روستای وطن در نزدیکی معدن یورت از سوی شش خانواده جان‌باختگان تدارک دیده شده بود، حاضر شد.

 

مراسم در مسجد روستا با حضور همه مردم آن برگزار شد؛ درحالی‌که جوانان و مردان و زنان با لباس‌های سیاه در مقابل قاب عکس شش عزیز ازدست‌رفته شان نماز و دعا خواندند و نوحه خواندند و بر سر و سینه زدند. وزیر به صورت جداگانه به منزل مراد کمال‌وطن - یکی از جان‌باختگان - رفت و با اعضای خانواده هر شش جان‌باخته معدن در روستای وطن ابراز همدردی کرد و پای درددلشان که صریح و بی‌پرده بود، نشست.

 

زنان که کمتر در پیگیری‌ها خطاب قرار گرفته‌اند و فرزندانشان را در کنارشان کنترل و سرگرم می‌کنند، عصبانیت بیشتری دارند. خانواده‌ها وزیر را میهمان خودشان کرده‌اند و سفره را پهن می‌کنند؛ دست و دلبازانه پذیرایی می‌کنند اما لقمه‌ها سخت پایین می‌رود...