روزنامه ایرانی و انتخابات آمریکایی

روزنامه‌های ایرانی که صبح امروز روی دکه قرار گرفته‌اند به طبع در شرایطی بسته و منتشر شده‌اند که هنوز نتایج نهایی انتخابات آمریکا منتشر نگردیده بوده است؛ به همین خاطر تحریریه آنها کمی محافظه‌کارانه اخبار این انتخابات را پوشش داده‌اند.

روزنامه اعتماد عکس صفحه یک خود را به هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ اختصاص داد و در بخشی از گزارش خود نوشت: «تفاوتي نمي‌كند كه قرعه به نام هيلاري كلينتون از جمع دموكرات‌ها افتاده باشد يا به دونالد ترامپ از جبهه جمهوريخواهان. براي نخستين‌بار در تاريخ سياسي مدرن امريكا است كه ايالات متحده به برنامه بازسازي پساانتخاباتي نياز دارد. » این روزنامه در ادامه نوشت:« همين انتخابات رياست‌جمهوري كافي است تا ٢٠١٦ به سال سياه دموكراسي امريكايي بدل شود. نكته نگران‌كننده‌تر اين است كه بر اساس تازه‌ترين نظرسنجي‌ها، ٤١ درصد از راي‌دهندگان امريكايي مي‌گويند نتيجه انتخابات به سرقت مي‌رود.»

روزنامه اعتماد همچنین ابراز نگرانی کرده و نوشت: «مذهب‌ستيزي و نژادپرستي كه ترامپ وارد جامعه امريكا كرد محدود به فضاي رقابت‌هاي انتخاباتي نخواهد شد و بايد منتظر بسط و گسترش آن بود. البته در جريان انتخابات سال ٢٠١٢ و رقابت ميان ميت رامني و باراك اوباما هم زمزمه‌هايي در خصوص وقوع اعتراض‌هاي خشونت‌آميز به گوش مي‌رسيد اما آن فضا به اندازه فضاي امروز پررنگ نبود.»

وی ادامه داد: «اگر امروز دستان هيلاري كلينتون به عنوان برنده بالا برود، او با دو چالش روبه‌رو است: مقابله با خشونت سياسي از جانب مخالفاني كه او را شيطان صفت مي‌خوانند و او را متهم به برنده شدن در انتخاباتي مملو از تقلب مي‌خوانند و چالش دوم هم جاانداختن اسم و رسم خود به عنوان رييس‌جمهور تمام امريكا است.»

روزنامه شرق در عکس مونتاژ شده جالبی تصاویر حسن روحانی، باراک اوباما و هیلاری کلینتون را در کنار هم قرار داده است و در تیتر خود آورده است: «پس از ابوما» و در سه گزارش مفصل ابعاد مختلف این انتخابات را مورد توجه خود قرار داد؛ این روزنامه در گزارشی با عنوان «فردای انتخابات برای ایران» نوشت: «رأی‌دهندگان مردد نقش مهمی را در انتخابات بازی كردند. دلیل عمده تردیدشان برخاسته از نگاه تحقیرانه به دو نامزد بود؛ انتخاب میان بد و بدتر.»

این روزنامه ادامه داد: «درست باشد یا خطا، رهبران ریاض خاورمیانه‌ای بدون حضور آمریكا را با پذیرش هژمونی ایران مساوی می‌بیند. به بیان دیگر، گفتمان مسلمان- عرب‌ستیز ترامپ، در كنار انزواطلبی گسترده، متحدان منطقه‌ای عرب آمریكا را نگران كرده است. بی‌آنكه نگاه خود را به ریاض پنهان نكرده باشد، ترامپ درگذشته عربستان را بزرگترین حامی تروریسم نامیده بود.»

شرق نوشت: «انزواطلبی آمریكایی و نزدیكی احتمالی ترامپ به روسیه و پوتین، نیز می‌تواند چیدمان قدرت را در منطقه تغییر دهد. ترامپ نگاه خوش‌بینانه‌اش را به حضور روسیه پنهان نكرده است.» و در ادامه آورد: «ایده انزواطلبی ترامپ در نهایت به كاهش جایگاه خاورمیانه در میانه اولویت‌های آمریكا ختم می‌شود.»

این روزنامه نوشت: «نزول خاورمیانه در نگاه خاورمیانه را اما برخی به فرصتی برای دولت ایران تعبیر كرده‌اند. پرهیز از دخالت در منطقه، نزدیكی احتمالی با روسیه و پوتین و حمایت‌نکردن از ریاض و دولت‌های خلیج فارس، هرچند در كنار حمایت پرطنین و البته غیرشفاف (به گمان متنفذان تل‌آویو)، چنین چشم‌اندازی را در میان برخی از تحلیلگران پررنگ كرده است.»

این روزنامه همچنین آورد: « گرچه ایران در میانه آماج حملات ترامپ است، اما در ذهن ترامپ، تجسد و مثال اسلام‌ستیزی نیست. در گفتمان ترامپ، تجسد نخست اسلام‌ستیزی، نه تهران و متحد آن حزب‌الله كه دولت اسلامی خودخوانده در سوریه و عراق است..»

روزنامه دنیای اقتصاد اما از زاویه دیگری به انتخابات آمریکا نگاه کرده است و در تیتری، «آمریکای فردای انتخابات» را مورد توجه خود قرار داده است. این روزنامه در همین باره می‌‎نویسد: «رانجام «سه‌شنبه طلایی» فرا رسید. دونده‌های ماراتن انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در حال نزدیک شدن به خط پایان هستند و به تبع آن، مردم نیز خسته از یک سال چالش انتخاباتی، رای خود را به صندوق ریختند تا چهل و پنجمین رئیس‌جمهوری آمریکا از دل صندوق‌های انتخاباتی بیرون آید. »

روزنامه کیهان اما از نظر دو روز گذشته خود برگشت و نوشت: «انتخابات آمریکا امروز به پایان رسید و نام یکی از دو نامزد به عنوان پیروز انتخابات، به زودی اعلام می‌شود؛ البته اگر ماجرایی که در سال 2000 در رابطه با رقابت میان «جرج بوش» و «ال‌گور» پیش آمد، تکرار نشود.»

این روزنامه ادامه داد: «طبق نظرسنجی‌ها و گزارش‌ها، «هیلاری کلینتون» در این انتخابات پیروز می‌شود و به کاخ‌سفید می‌رود. دلیل دیگری که کارشناسان، غیر از نظرسنجی‌ها، در مورد شکست «دونالد ترامپ» مطرح می‌کنند، در خور تأمل است؛ ترامپ در طول مدت تبلیغات، ساختارها را نشانه رفته و از چهره واقعی عرصه سیاسی آمریکا پرده‌برداری کرده است، و لذا نباید به کاخ‌سفید برود. به علاوه قدرت دستکاری را هم، دو مرحله‌ای بودن انتخابات، در اختیار اشرافیت‌ سیاسی آمریکا قرار داده است و آنها می‌توانند با جابجا کردن رأی‌های الکترال، نتیجه دلخواه را بگیرند،همان کاری که سال 2000 کرده و بوش را به کاخ‌سفید فرستاده‌اند.»

روزنامه آرمان با انتخاب تیتر «خانم یا آقای ریس جمهور» به استقبال نتایج نهایی انتخابات رفت و نوشت: « برای اولین بار یک زن نامزد نهایی یک حزب در انتخابات شد. دموکرات‌ها روی هیلاری کلینتون خیلی حساب کرده اند. اوباما در اولین حضورش در یکی از کمپین‌های تبلیغاتی کلینتون گفته بود:« امروز هیچ‌کس به اندازه هیلاری کلینتون شایسته ریاست بر آمریکا نیست، نه من، نه بیل کلینتون و نه هیچ‌کس دیگری.»

 این روزنامه در ادامه نوشت: «دونالد ترامپ، سرمایه‌دار مشهور آمریکایی نامزد جمهوری‌خواهان شده است. او برعکس هیلاری کلینتون در حزب خودش محبوبیتی ندارد. در واقع جمهوریخواهان هرچقدر تلاش کردند که ترامپ به اینجا نرسد از پس رای‌های این تاجر در انتخابات مقدماتی برنیامدند. تقریبا اکثریت بزرگان حزب جمهوریخواه از ترامپ اعلام برائت کردند. سخنان جنجالی او علیه مکزیک، مسلمانان و ناهنجاری‌های رفتاری ترامپ با زنان حتی پل رایان رئیس جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا را هم از اعلام حمایت ترامپ پشیمان کرد.»

روزنامه شهروند تیتر خود را «دنیای هیلاری و آینده ترامپ» گذاشته است و در بخشی از گزارش خود می‌آورد: « بدون شک ظهور دونالد ترامپ، یک میلیاردر بیگانه با سیاست در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا امری بی‌سابقه بوده است. ترامپ به واسطه خاستگاهی که از آن آمده بود در سراسر مبارزات انتخاباتی علیه نظام سنتی و معمول آمریکا شورید.»

این روزنامه در ادامه نوشت: «آنقدر که حتی جمهوریخواهان نیز از او تبری جستند چراکه ترامپ به عنوان نامزد نهایی جمهوریخواهان در انتخابات، علیه حزب خود نیر شورش کرد. برخی از چهره‌های با نفوذ حزب جمهوریخواه معتقدند که انتساب دونالد ترامپ به حزب جمهوریخواه موجب تضعیف این حزب می‌شود. سوال اساسی در این برهه زمانی این نیست که ترامپ تاکنون چه بلایی بر سر حزب جمهوریخواه آورده است. بلکه سوال اساسی این است که اگر او رئیس‌جمهوری با حزب جمهوریخواه نشود چه خواهد کرد. »

این روزنامه در ادامه به طور غیرمستقیم از پیروزی کلینتون سخن می‌گوید، می‌پرسد: « سوال اساسی این است که اگر او رئیس‌جمهوری با حزب جمهوریخواه نشود چه خواهد کرد.»