ضد انقلاب و خودرو؟!

مناظره ها و مقالات گوناگونی در رسانه ها و شبکه های اجتماعی و محافل عمومی درباره آن برگزار شده است؛ تا هم اکنون که کمپینی درباره آن برپاست و مردم را دعوت به نخریدن خودروهای صفر کیلومتر می کند؛ تا آنجا که صدای وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت هم بلند می شود و آنرا محکوم می کنند و می گویند که راه اندازی و تشویق به این کمپین، کار ضد انقلاب است و این کار به صنعت و تولید داخلی زیان می رساند.

در تایید فرمایش وزیر محترم صنعت و تجارت می بایست گفت: کاملا درست است! این حرکت به صنعت و تولید داخلی زیان می رساند، اما ضروریست عوامل و زمینه های به وجود آورنده این حرکت را نیز شناخت و بررسی نمود تا به رفع آن پرداخت.

یک اصل پذیرفته شده در تولید، تجارت و فروش وجود دارد که به آن" اصل نفع ذینفعان " می گویند. این اصل به آن اشاره دارد که: هر تجارتی که می خواهد پیروز و موفق شود می باید به این اصل توجه نماید و به نفع تمام ذینفعان بیندیشد و عمل کند. اما متاسفانه در ایران و صنعت خودروسازی به آن بسیار بی توجهی شده و فقط به نفع بخشی از ذینفعان صنعت خودرو (تولید کننده و واسطه ها) توجه می شود در صورتی که مشتریان، مهم ترین ذینفعان هر تجارت و خدمات می باشند که در ایران سالهاست مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفته اند.

هرچیزی یک پایان و نهایتی دارد، حتی جهان هستی هم روزی به پایان خود می رسد. چطور توقع داریم که مردم صبور ایران پس از سالها شکیبایی هنوز هم اعتراض مسالمت آمیزی نکرده و همچنان قفل بر دهان و گوش به فرمان مجبور به خرید خودروهای بی کیفیت داخلی باشند؟!

خودرو سازی و بسیاری از خدمات و صنایع داخل، سالهاست که مهم ترین ذینفعان خود (مردم ومشتریان) را نادیده می گیرند و با توجه به فضای غیر رقابتی و انحصاری که در اختیارشان قرار دارد هر نوع خدمات و محصول را با هر کیفیتی تولید و به مشتریان می فروشند. در صورتی که استراتژی تولید و تجارت در دنیا سالهاست که تغییر و رشد کرده و مدیران این بخشها به گونه ای دیگر می اندیشند و به شناسایی نیاز و خواست مشتری می پردازند و به نفع تمام ذینفعان خود عمل می کنند. گواه آن هم فروش محصولات و خدمات آنهاست.

یکی از اساسی ترین اصول در فروش، شناسایی نیاز، ذائقه و درخواست مشتری است و از اساسی ترین نیازهای مشتری هم می توان به کیفیت، قیمت و خدمات اشاره کرد که دنیای مدرن و تولید کننده حرفه ای، بیشترین توجه و اهمیت را به این بخش می گمارند.

گویند: " دو فروشنده بودند که هر دو، کیسه قند را به یک قیمت می خریدند. اما یک نفر با یک تومان سود و دیگری به قیمت خرید می فروخت. در پایان روز آنکه با یک تومان سود می فروخت 3 کیسه و آنکه به قیمت خرید می فروخت یکصد کیسه فروخته بود؛ سود آنکه سه کیسه فروخته بود 3 تومان بود، او که یکصد کیسه فروخته بود 20 تومان. چرا که قیمت کیسه های خالی فروخته شده فروشنده دوم20 تومان میشد که سود او بود و همین را در ماه و سال حساب کنید... ".

مهم رعایت همین نکات ریز و فوت کوزه گری است که بسیاری از صنایع ایران با توجه به این که میلیاردها تومان هزینه کرده اند، نادیده می گیرند و زیان می کنند. جناب آقای وزیر... متاسفانه باید گفت، کسانی که از روی سهل انگاری و بی اهمیتی، خودخواهی یا بی دانشی به ارزشهای واقعی انقلاب که همان خدمت به مردم و توجه به خواسته آنان است بی توجهی می نمایند و جان و مال مردم برایشان اهمیتی ندارد و محصولات بی کیفیت تولید و به خورد مردم می دهند، زمینه ساز چنین نارضایتی هایی می شوند و بستر ساز حرکت ضد انقلابند.

اما از دید حقوق بشری، دموکراسی، مردم سالاری و دین باید گفت اگر مردم نسبت به این قضیه ناراحت باشند که هستند ! حق مسلم آنان است که اعتراض مسالمت آمیز نمایند و جبهه گیریهای سیاسی و ایجاد جو و فضای امنیتی، ظلم به حق مردم است و نتایج ناخوشایندی را برای جامعه به بار می آورد.

به نظر بنده که این کمپین کار ضد انقلاب نمی باشد و ربط دادن آن به این مسائل هم چاره و درمان این درد نیست و تشکیل چنین اجتماعاتی در واقع نوعی ابراز نارضایتی مصرف کنندگان می باشد و می خواهند اعتراض و درخواست ندیده و نشنیده شده خود را به نحوی به گوش مسئولان و مدیران محترم برسانند.

اما اگر صحبت شما نیز درست باشد و این حرکت کار ضد انقلاب باشد، آنها از نقطه ضعف و کاستی که وجود دارد استفاده نموده و هدف خود را پیش می برند و کار انقلابیون واقعی این است که با عمل صحیح یعنی توجه به خواست مشتریان جلو این حرکت را بگیرند و این ضعف را به نقطه قوت تبدیل کنند.

به یاد دارم که در دوران دبیرستان در درس بینش اسلامی درسی داشتیم که به خدمات متقابل اسلام و ایرانیان به هم اشاره می کرد که این فکر را به ذهنم روانه کرد: خدمات متقابل خودروسازی داخلی و ایرانیان به هم چیست؟

مردم ایران با پرداخت دسترنج سالها زحمت و بی خوابی های خود برای خرید محصولات خودروسازی داخل و به خطر انداختن جانشان، خدماتشان مشخص است؛ اما خودروسازی در جهت نفع ذینفعانش و نیاز آنها (ارتقا کیفیت، خدمات و قیمت عادلانه) چه کرده است؟

گویند: " شخصی نزد طبیب رفت و از بی توجهی همسرش و اینکه هر سوال را می بایست چندین مرتبه بپرسد تا به او جواب دهد شکایت کرد. طبیب گفت: این بار که از همسرت سوال کردی و جوابی نشنیدی هر دفعه کمی به او نزدیکتر شو و سوالت را دوباره بپرس. در آن روز شخص از همسرش پرسید غذا چه داریم؟ اما جوابی نشنید و کمی به همسرش نزدیکتر شد و دوباره پرسید و این روند تکرار شد تا به فاصله یک متری همسرش رسید و دوباره سوالش را پرسید و این بار همسرش گفت: برای بار چهارم است که می گویم ماکارونی... و مرد به اصل ماجرا پی برد".

اگر آن مرد به طبیب مراجعه نمی کرد و به جای آن، همسرش را محکوم و با وی مشاجره می کرد چه میشد؟!

آیا مساله حل می شد؟ پس صنعت خودرو سازی به جای محکوم کردن انتظار مردم، کمی در خود کاوش کند و بیشتر مساله را کارشناسی و تحلیل کند و با دیدن و شنیدن خواست مشتریان، به وضوح و روشنی برسد تا به حل بهتر و سریعتر مساله کمک کند و اشتیاق مشتریان را به خرید محصولاتش برانگیزد.

اما بدانیم که کم شدن تولید و خرید، زیانی است که به هر دو طرف (تولید کننده و مصرف کننده ) وارد می شود و به عبارتی باخت- باخت است. این تولید برای خود ملت ایران است و نبود آن به زیان خود مردم نیز می باشد و سهم زیان تولید کننده هم در جای خود قرار دارد.

اما ایران ما نیازمند مهربانی و دوستی بیشتر است. بیاییم به خود فرصتی دیگر دهیم و با حمایت از صنایع داخلی به جایگاه واقعی که لیاقت ایرانیست برسیم و توانمندی و قدرت علم خود را بیابیم و با خرید محصولات داخلی چرخه اقتصاد، کار و فعالیت را به حرکت بیشتر و کارآمد تر برسانیم.

تولید کنندگان محترم نیز به خواست و نیاز مشتریان اهمیت ویژه دهند و با در نظر گرفتن منافع آنان به عنوان اصلی ترین ذینفعان، اعتماد و خرید آنان را به دست آورند؛ که اگر این اصول اساسی رعایت نشود، " چرخ همان چرخ است و روزگار نیز " .

" دست در دست هم دهیم به مهر میهن خویش را کنیم آباد "