راهی که "توافق" طی کرد

فرارو- سال 94 بالاخره سال توافق شد. سالی که برای رسیدنش نزدیک به 12 سال صبر شد و هزینه ها و فشارهای زیادی را در پی داشت.

به گزارش فرارو، وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 پس از 18 روز مذاکره سخت و فشرده به یک توافق تاریخی دست یافتند و راهی که از دوسال گذشته آغاز کرده بودند را در بیست و سوم تیر به سرانجام رساندند.

راهی که فراز و نشیب های بسیاری را پیش رو داشت و در طول مسیر سنگ اندازها فراوانی از سوی مخالفان داخلی و خارجی مذاکرات صورت گرفت.

در داخل ایران دلواپسان و در خارج از کشور، عربستان سعودی، اسرائیل به همراه جمهوری خواهان آمریکا مهمترین تهدیدهای این توافق بودند. که هر کدام به نوبه خود دست به هر کاری زدند تا امکان دستیابی به توافق را به تاخیر انداختند.

در داخل ایران به ویژه دلواپسان هر روز بهانه ای را برای مخالفت با تیم مذاکره کننده مطرح می کردند تا مبادا توافقی که می شد حداقل در دوره ای که همین دلواپسان سر کار بودند به دست آید تا این اندازه مردم ایران تحت فشار و تحریم قرار نگیرند، به نام دولت روحانی و تیم مذاکره کننده کنونی تمام نشود. 

با این حال ارده ای که طرف های اصلی مذاکرات از یک سو ایران و از سوی دیگر آمریکا از خود نشان دادند که با ارسال سیگنال های مثبت در طول مذاکرات به یکدیگر همراه بود، مانع از آن شد که راه طی شده به سلامت به سرمنزل مقصود نرسد و مخالفان داخلی و خارجی به ویژه مخالفان منطقه به اهداف خود دست یابند.

البته در طول این مسیر اختلافات اساسی میان ایران و 1+5 که ناشی از 12 سال عدم تفاهم روی هم تلنبار شده بود هم در تاخیر به وجود آمده موثر بود.

موضوع لغو یا تعلیق تحریم ها، محدودیت ها در برنامه موشکی و تسلیحانی ایران، تعداد سانترفیوژها و راکتور آب سنگین اراک از جمله موضوعاتی بود که به عنوان مهمترین موانع اختلافی در طول مذاکرات هسته ای مطرح بود.

البته پس از تفاهم لوزان و با آغاز مذاکرات برای دستیابی به توافق جامع مانع تازه ای پیش روی مذاکره کنندگان قرار گرفت که شانس دستیابی به توافق را تا حدودی کاهش داد و آن پی ام دی یا گذشته برنامه هسته ای ایران بود.

با این حال ایران و 1+5 که ظرف نزدیک به دو سال موانع بلندتر از این را پشت سر گذاشته بودند عزم خود را جزم کردند تا از این مانع هم عبور کنند.

شاید همین اراده ای که دوطرف ظرف دو سال از خود نشان دادند تا به بیش از یک دهه بحران پایان دهند این خوشبینی را از مدت ها قبل ایجاد کرده بود که رسیدن به توافق دست یافتنی است و این مذاکرات شکست نمی خورد و راهی که پیموده شده است چاره ای جز رسیدن به توافق جامع ندارد.