ریچارد دیبن کُرن یک نقاش انتزاعی و فیگوراتیو بود. فارغ از هر لقبی که او
به یدک می‌کشد، حس آرامش به دست‌آمده از نقاشی‌هایش را نمی‌توان کتمان کرد.
الیویا لیینگ از رویال آکادمی نگاهی بر آثار او انداخته است.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین،
دیبن کُرن در شهر بارانیِ پورتلند در ایالت اُرِگان در سال 1922 به دنیا
آمد. در دوسالگی همراه خانواده به سان‌فرانسیسکو رفت. او از همان دوران
کودکی نقاشی می‌کرد و به کارت‌پستال‌هایی که مادربزرگش از «بایو تاپستری»
به او می‌داد بسیار علاقه داشت. سال‌ها بعد گفت که او از آن کارت‌پستال‌ها
تاثیر گرفته است.
زمانی
که پیرل هاربر بمباران شد، او در استنفورد هنرهای آزاد می‌خواند. او
بلافاصله به نیروی تکاوران دریایی پیوست و در سال 1943 فراخوانده شد. در
ماه ژوئن همان سال ازدواج کرد. جنگ شاید استعداد او را کور می‌کرد، اما در
عوض جهان‌بینی او را گسترش داد. در زمان جنگ در ویرجینیا بود و به موزه‌های
فراوان آنجا مرتب سر می‌زد.
در سال 1945، او به عنوان نقشه‌کش
گمارده شد. کار او اما نقص‌های فراوانی داشت. نقشه‌های که او تهیه می‌کرد
پر از اشتباه بود. این ناشی از دید متفاوت او بود. بعدها در این رابطه گفت:
«زمین از بالا به شکلی دیگر است. به نظر من همه چیز مسطح است.»
در
سال 1950، او به همراه خانواده خود به آلبوکرکی رفت و دوره کارشناسی ارشد
را در دانشگاه نیومکزیکو شروع کرد. در دهه 50، نقاشی انتزاعی پیشرو بود.
مارک روثکو، جکسون پالاک و همچنین نقاش محبوب دیبن کرن «ویلم دِکونینگ» نیز
در این سبک بودند. او نیز در این مسیر بود.
دیبن کرن کمی فاصله
گرفت. این تغییر موضع او در سال 1954 رخ داد، زمانی که به برکلی رفته بود.
او همیشه تحت تاثیر مستقیم محیط زندگی خود بود. آن‌قدر حساس بود که اگر
بی‌اجازه او، ته سیگارهای پرت شده بر کف استودیو را تمیز می‌کردند، اوقاتش
تلخ می‌شد. نقاشی‌هایی که او در دوران فیگوراتیو می‌کشید – چشم‌اندازهای
شهری انتزاعی و زنی تنها زیر اتاق آفتابی – کاملا کالیفرنیایی هستند. این
نقاشی‌ها تاثیر او از ادوارد هاپر را نشان می‌دهد. دیبن کرن مانند هاپر به
حرکت و تغییر حالت علاقه داشت. هر دوی آنها نقاشی را سخت می‌دانستند؛ از
تصویر ذهنی گرفته تا تکمیل آن. هاپر این فاصله را «واپاشی» می‌نامید.
به
یک باره اما، او تنها ماند. بعد از اینکه در سال 1966 به سانتا مانیکا
رفت، تغییری دیگر در او حاصل شد. او به نقاشی‌های اشن پارک (پارک اقیانوس)
روی آورد که تا چند سال قبل از مرگش در سال 1993 ادامه داشت.
ُاشن پارک
نقاشی‌های
او به یک شکل بود: شکل‌های رنگی با خط و زوایه. برای نمونه، اشن پارک 79
نقاشی از یک استخر آب بود که آب و رز نیز در آن وجود داشت. از دور همه‌چیز
صاف و عادی به نظر می‌رسد، اما همین که نزدیک می‌شوید، سطح آن تغییر می‌کند
و شما بی‌دقتی‌ها و کاستی‌های دوست‌داشتنی آن را می‌بینید.
ریچارد
دیبن کُرن یکی از موفق‌ترین و البته مستقل‌ترین نقاش‌های قرن 20 آمریکا به
شمار می‌آید. او در ابتدا خود را به عنوان یک اکسپرسیونیست انتزاعی معرفی
کرد، سپس به نقاشی فیگوراتیو روی آورد. هفت سال بعد در سانتا مانیکا یا سری
نقاشی‌های اشِن پارک دوباره به نقاشی انتزاعی روی آورد. برخی از تابلوهای
او را ببینید:
چاقو و لیوان
این ذهن شماست که دنبال خشونت می گرده.