دلایل احتمالی تضعیف ببرهای تامیل؛ پایان کار؟

فرارو- ارتش سریلانکا گفته است نیروهای دولتی به شهر ساحلی مولایتیوو، آخرین شهری که در دست شورشیان جدایخواه این کشور موسوم به ببرهای تامیل است حمله کرده اند و بر اساس تازه ترین گزارشها کنترل نسبی این شهر را در دست گرفته اند. ببرهای تامیل درباره این درگیری ها هنوز اظهارنظری نکرده اند و گزارش مستقلی هم درباره این درگیری ها منتشر نشده است.

طی ماه های اخیر ببرهای تامیل تحت فشار زیادی از سوی نیروهای ارتش سریلانکا قرار گرفته اند و در حملات ماه های اخیر آنها بخش بزرگی از مناطق تحت کنترل خود را از دست داده اند. 

آخرین پایگاه ببرهای تامیل سقوط کرد


با کنترل شهر مولایتیوو از سوی نیروهای نظامی سریلانکا، ببرهای تامیل آخرین شهری را که از آن می توانستند به عنوان مقر نظامی خود استفاده کنند، از دست داده اند. سقوط این شهر حدود سه هفته پس از تصرف شهر مهم کیلینوچی، رخ داده است. تصرف کیلینوچی ضربه بزرگی برای شورشیان بود چرا که آنها از سال 1999 کیلینوچی را تحت کنترل داشته اند و آن را پایتخت کشوری مستقل می خواندند که در نظر داشتند برای اقلیت قومی تامیل ایجاد کنند.

گروه ببرهای تامیل به نوعی در واکنش به ناسیونالیسم سینهالی، در اواخر دهه هفتاد میلادی شکل گرفت. ببرهای تامیل که خواهان کشور مستقل ایلام در شمال و شمال شرق سریلانکا که عمدتا تامیل نشین است، هستند در سال 1983 عملیات مسلحانه خود را که از آن به عنوان جنگ اول ایلام نام برده می شود، آغاز کردند. از آن زمان تاکنون دستکم 70 هزار نفر کشته شده، عده زیادی مجروح و دهها هزار نفر آواره شده اند.

اما تحولات اخیر در این سریلانکا و پیشروی نیروهای نظامی این کشور علیه ببرهای تامیل اگر در تاریخ منازعات بیش از دو دهه گذشته این کشور بی سابقه نباشد اما از معدود مواردی است که باعث شده است تا ببرهای تامیل در موضع بسیار دشواری قرار بگیرند.

در خصوص موفقیت تحرکات نظامی دولت سریلانکا علیه ببرهای تامیل می توان به دلایل مختلفی اشاره کرد.

روی کار آمدن دولت ماهیندرا راجا پاکسه در این کشور در اواخر سال 2005 شاید اولین حلقه در این زنجیره حوادث باشد. دولت راجا پاکسه در مقایسه با دولت قبلی این کشور که متهم به دادن امتیاز به ببرهای تامیل در چارچوب مذاکرات صلح بین دو کشور شده بود موضع سختتری را در قبال ببرهای تامیل اتخاذ کرد و به خصوص به موضع استقلال مناطق تحت کنترل ببرهای تامیل با دید منفی نگاه می کرد.

راجا پاکسه در سخنانی پس از انتخابش به سمت رئیس جمهوری سریلانکا گفت که او صلحی باعزت را برای کشور خواهد آورد. راجا پاکسه از حمایت سینهالیها و مردم مناطق جنوبی کشور برخوردار است.
 
عمیق شدن اختلافات بین دو طرف که در مواردی به درگیرهای شدید نظامی بین ارتش و ببرهای تامیل منحر شد در نهایت در سال 2008 باعث به بن بست رسیدن مذاکرات صلحی شد که در سال 2002 بین دو طرف امضا شد. برخی از تحلیلگران معتقدند که دو طرف و بویژه ببرهای تامیل در درگیرهای مقطعی در طول مذاکرات صلح تلاش داشتند تا از موضع برتری در مذاکرات احتمالی نهایی برخوردار باشند.

همچنین تروریستی خوانده شدن سازمان ببرهای تامیل از سوی اتحادیه اروپا محدودیتهای زیادی را بر منابع مالی ببرهای تامیل تحمیل کرد. آمریکا نیز ببرهای تامیل را یک گروه تروریستی می داند.

از سوی دیگر جدا شدن یکی از فرماندهان ارشد ببرهای تامیل در شرق این کشور موسوم به کارونا از این گروه در سال 2004 مواضع این گروه را در شرق با مشکلاتی روبرو کرده بود.

کارونا رهبران ارشد ببرهای تامیل را به نادیده گرفتن رهبران این گروه در شرق کشور و همچنین پراباکاران رهبر ببرهای تامیل را به اطاله روند مذاکرات صلح متهم کرد. اما بسیاری از تحلیلگران معتقدند که کارونا در اثر فشار دولت و با گرفتن امتیازاتی از گروه جدا شد.

مرگ آنتوان بالاسینگام مذاکره کننده اصلی ببرهای تامیل در اروپا در اثر سرطان در دسامبر 2006 در لندن، باعث شد که ببرهای تامیل اصلی ترین چهره بین المللی و ایدیولوگ خود را از دست دهند.

مدتی بعد، اس پی تامیل سیلوان که رهبر شاخه سیاسی ببرهای تامیل بود کشته شد. سیلوان که به هنگام مرگ 40 سال داشت به چهره رسانه ای ببرهای تامیل معروف بود. در اوایل سال گذشته میلادی نیز فرمانده اطلاعات ببرهای تامیل موسوم به چارلز کشته شد.

مجموع این عوامل تاثیر عمیقی را بر صحنه سیاسی و نظامی در درگیرهای دولت سریلانکا با ببرهای تامیل تحمیل کرد . برخی از تحلیلگران توجه جامعه جهانی به مسایل خاورمیانه و افغانستان را در نادیده گرفتن آنچه که در سریلانکا می گذرد و عدم کمک به حل مشکل سریلانکا دخیل می دانند.

سازمانهای حقوق بشر از تلفات غیر نظامیان در درگیرهای سریلانکا بویژه در دو سه ماه گذشته که شدت عملیات نظامی افزایش داشته اظهار نگرانی کرده اند. دولت سریلانکا از اعلام تلفات غیر نظامیان در عملیات علیه ببرهای تامیل خود داری می کند و منابع مستقل نمی توانند ادعای دو طرف اصلی درگیر در قضیه را تایید کنند.

اما به هر صورت به نظر می رسد که ببرهای تامیل بسیاری از مواضع اصلی خود را در شمال و شمال شرق این کشور از دست داده اند و مواضع دیپلماتیک آنها هم بشدت تضعیف شده است. اما آیا این به معنی پایان یافتن درگیرهای در سریلانکا است؟

بسیاری از ناظران منطقه معتقدند که اگرچه تضعیف مواضع ببرهای تامیل در دور تازه درگیریهای بسیار شدید بوده است اما تجربه حوادث در سریلانکا نشانگر این است که ببرهای تامیل دستکم در گذشته توانسته اند بار دیگر خود را مطرح کنند. همین تحلیلگران معتقدند که در نهایت و بدلیل اینکه این درگیریها ریشه در اختلافات عمیق قومی و مذهبی و نژادی و زبانی دارد، عملیات نظامی نمی تواند به آن پایان دهد و حل نهایی قضیه به ترکیبی از تلاشهای مختلف بستگی دارد که علاوه جامعه جهانی نیز می تواند بخش مهمی از این تلاشها باشد.