یکی از مخاطبان فرارو یادداشتی ارسال کرده است
روزهای زیادی از زمانی که رفتن بی دغدغه به جام جهانی آرزویمان بود نگذشته است. از روزهایی که از کیسه گل شدن در مقابل حتی نیجریه هم می ترسیدیم چندان دور نشده ایم. اما به مدد مربی منظبطی چون کارلوس کی‌روش، تیم ملی تا همین جا هم دستاوردهای قابل توجهی داشته است. فراموش نکرده ایم که زمانی بازیکن سالاری در تیم ملی حتی بلازویچ پرآوازه را زمین می زد و امروز مربی بانظم و بزرگ ایران بهترین دروازبان سال های اخیر ایران و یکی از بهترین مدافعان این سال ها را فقط به جرم یک کرشمه برای تیمی که باید سربازش باشند از جام جهانی محروم می کند تا دست برقضا منظم ترین و بی حاشیه ترین تیم ملی تاریخ را با خود به بزرگترین فستیوال فوتبال ببرد و از بازیکنی که در این مدت بسیار مصدوم بوده همچون مهرداد پولادی بهترین بازی را بگیرد و دروازبانی که شاید نزدیکترین افراد به او حتی تصور ذخیره بودنش در جام جهانی برایشان شیرین بود را در دروازه نهد و کسی نتواند از آن خرده ای بزرگ بگیرد.
نمی دانم چه می توان گفت؟ قبلا در جایی خوانده بودم که جناب گودرزی قصد تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش را ندارند و قصد دارند از مربیان توانمند!!! وطنی برای تیم ملی استفاده کنند تا به این طریق در هزینه ها صرفه جویی شود! نمی دانم چرا باید از هزینه های شادی (آن هم شادی هایی به این حد سالم) و ایجاد غرور ملی این ملت کم شود تا صرفه جویی مورد نظر آقایان محقق شود؟
مرببان وطنی در این سال ها چه گلی به سر فوتبال این مملکت زده اند که انتظار دارید بتوانند این بار را سالم به مقصد برسانند؟ جناب گودرزی حتما میدانید که آخرین بار که یک مربی وطنی توانست بازی های زیبایی را برای تیم ملی به ارمغان آورد دوران مایلی کهن بود؟ می دانید چرا مایلی کهن توانست؟ چون عملا تیم پرسپولیس استانکو! را به نام تیم ملی در تورنمنت ها شرکت می داد و البته به جز بازی های زیبا هیچ افتخار قابل توجهی هم نصیب آن تیم نشد!
شاید تا 50 سال آینده هم تصور رسیدن ایران به نیمه نهایی تورنمنت معتبری چون جام جهانی آرزویی محال باشد اما باور کنید با مربی بزرگی چون کی‌روش قهرمانی و سروری دوباره ی تیم ملی ایران در آسیا دست یافتنی تر از هر زمانی است. امروز روز حمایت رسانه ها و مردم از این تیم و این کادر فنی است.
انتقادها از این تیم هم البته بسیار است اما با ابزاری که کی‌روش در اختیار داشت و با نظر به اینکه اهل باج دادن به هیچ بازیکن و گروهی در تیم ملی نبود، تا همین جا هم موفقیت‌هایی که کسب کرده سزاوار حمایت های بیشتری است. بنویسید، فریاد زنید و کمپین به راه اندازید! آقای فردوسی پور با شما هم هستم! نگذارید داستان ایویچ دوباره تکرار شود و پس از سال‌ها هنوز هم حسرت موفقیت‌های بیشتر آن تیم خاطره‌انگیز 98 بر دل ورزش‌دوستان بماند! در این کشوری که میلیاردها تومان در روز حیف و میل می شود، پول ریختن به پای امسال ولاسکو و کی‌روش حیف و میل بیت المال نیست.
ما مردم اندکی شادی می خواهیم، اندکی غرور نیاز داریم و البته همه نیز می دانیم که موفقیت در چنین تورنمنت های بزرگی حتی می تواند منافع اقتصادی نیز برای کشور داشته باشد و صد البته با شعله‌ور کردن غرور ملی ما، وحدت ملی را نیز تقویت نماید.
