فرارو- سوئیس امیدوارست، شمار پناهجویان به کشورش را با عضویت در پیمان شنگن کاهش دهد. این کشور اکنون می‌تواند به عنوان عضو این پیمان، پناه‌جویانی که یک بار در کشوری دیگر تقاضای پناهندگی داده‌اند را به آن کشور پس بفرستد.
بر شمار پناهندگان به سوئیس در سال‌های پیشین، بیش از ۵۰ درصد افزوده شده است. در سال ۲۰۰۸، این کشور، ۱۶ هزار و ۶۰۶ پناهنده پذیرفته است. این تعداد حدود ۱/۵۳ درصد بیش از سال پیش از آن بوده است. آلمان با جمعیتی ۱۱ برابر جمعیت سوئیس، در این سال تنها ۲۲ هزار پناه‌جو را به‌عنوان پناهنده به رسمیت شناخته است.
یکی از پی‌آمدهای منفی افزایش شمار پناهندگان، عدم وجود اماکن کافی برای سکنا دادن آنان است. به‌عنوان مثال، کانتون (ایالت) آرگوا که در شمال سوئیس واقع است، در حال حاضر با کمبود شدید مسکن روبه‌روست. این کانتون با این‌حال، در اولین روزهای سال ۲۰۰۹، شصت پناهنده جدید نیز پذیرفت. بر اساس آمارهای موجود، تراکم جمعیت در خانه‌هایی که در حال حاضر در اختیار پناهندگان این کانتون قرار دارند، حدود ۱۰۸ درصد بیش از ظرفیت این خانه‌هاست.
عدم وجود مسکن و فضای زندگی کافی برای پناهندگان، مسائل اجتماعی دیگری را نیز به‌همراه دارد؛ از جمله گرایش به خشونت و اِعمال آن، به‌ویژه در میان پناهندگانی که اغلب مردهای جوان بدون خانواده هستند. تنش در محیط ، از سوی دیگر، خود به نارضایتی اهالی محل یا کُمونی (شهر) می‌انجامد که پناهندگان در آن اسکان داده شده‌اند. اهالی کانتون آرگوا بارها با برپایی حرکت‌های اعتراضی، علیه پذیرش پناهندگان جدید دست به تظاهرات زده‌اند.
گفته می‌شود، یکی از دلایل عدم وجود مسکن کافی برای پناهندگان، اعمال «سیاست‌های غیرواقع‌بینانه»ی مسئولان کانتون آرگوا بوده است. راجر اشنی‌برگر، دبیرکل "مجمع ادارات کانتونی در امور دادگستری و پلیس"، دلیل این امر را سیاست‌های نادرست دست‌اندرکاران پیشین این ایالت می‌داند. او می‌گوید: «این مسئولان سقف پذیرش پناهندگان را تا ۱۰ هزار نفر تعیین و بر همین اساس نیز امکانات برآوری نیازهای آنان را تنظیم کردند.» به گفته‌ی راجر اشنی‌برگر، مثلاً دستور دادند ظرفیت ذخیره‌ای مسکن به‌کلی حذف شود.
اشنی‌برگر هدف اتخاذ چنین سیاستی را «تنظیم تقاضا، بر اساس عرضه» می‌نامد و توضیح می‌دهد که مسئولان با اعمال چنین سیاستی، تصور کردند که «به پناهجویان و باندهای قاچاق انسان» نشان‌خواهند داد که شرایط پناهندگی در سوئیس مناسب و «دعوت‌کننده» نیست. او از این سیاست انتقاد می‌کند و می‌گوید، ولی باید پذیرفت که «شرایط در کشورهای مبدأ و روابط خویشاوندی‌‌ای که برخی از ملیت‌های مشخص ساکن سوئیس با یکدیگر دارند، از قانون عرضه و سیاست کشور پناهنده‌پذیر بسیار تعیین‌کننده‌تر است.»
سوئیس، با این حال امیدوار است شمار پناهجویان به کشورش را با عضویت در پیمان شِنگِن کاهش دهد. این کشور اکنون می‌تواند به‌عنوان یکی از اعضای این پیمان، پناه‌جویانی که یک بار در کشوری دیگر تقاضای پناهندگی داده‌اند را به آن کشور بازپس بفرستد. بر اساس گزارش مقامات اداری سوئیس، این کشور توانسته است با استناد به مفاد این پیمان، تنها در ماه دسامبر، از هر دو پناه‌جو، یک‌نفر را به کشوری که پیش‌تر در آن تقاضای پناهندگی کرده بود، بازگرداند. با این حال، کانتون "برن" اعلام کرده است، به‌زودی در قوانین پناهندگی خود که در حال حاضر نیز بسیار دشوار و پیچیده است، محدودیت‌های بیشتری وارد خواهد کرد
