نه هر که سر بتراشد قلندری داند!

یک آسیب‌شناس اجتماعی درباره‌ی پدیده‌ی تراشیدن موی سر که برای حمایت از کودک بیمار مریوانی در بین برخی مجریان تلویزیون رواج پیدا کرده است، گفت: تراشیدن موی سر درخصوص مجریان ما بیشتر جنبه‌ی ایجاد یک مد جدید را دارد؛ وگرنه ای کاش به خاطر همدردی با بیماران و یا جلوگیری از ریزش بیشتر مو، بوده باشد.

دکتر مجید ابهری در گفت‌و‌گو با ایسنا، با اشاره به بیت «نه هر که سر بتراشد قلندری داند» عنوان کرد: معمولا ظاهر افراد از نظر آرایش و پیرایش و نوع پوشش ملاک ارزیابی دیگران در مورد تربیت خانوادگی، شخصیت اجتماعی و پایگاه جامعه‌شناختی افراد است.

وی افزود: تراشیدن سر که امروزه توسط برخی از مجریان تلویزیون نیز دیده می‌شود، معمولا با سه هدف ممکن است صورت پذیرد. اول همدردی با بیماران سرطانی که مورد شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند به خاطر اینکه این گونه افراد احساس حقارت نکنند، مانند فداکاری آن معلم مریوانی.

این جامعه‌شناس ادامه داد: دوم به خاطر پیروی از مد که برخی از الگوهای غربی اعم از هنرپیشه‌ها یا مجریان در غرب سر و صورت خود را کاملا براق می‌کنند و این خود نوعی مدل به حساب می‌آید. سوم بعضی از افراد که موهایشان کم‌پشت بوده و یا دچار ریختگی شده است ترجیح می‌دهند سر و صورت خود را یکدست کنند؛ یعنی به گونه‌ای که ریزش موی آن‌ها معلوم نباشد.

او خاطرنشان کرد: حال باید دید که مجریان ما در کدام یک از این گروه‌ها هستند، به هر حال چون خود آن‌ها الگوهای رفتاری برای نوجوانان و جوانان جامعه ما هستند. درباره مجریان ما این پدیده بیشتر جنبه‌ی ایجاد یک مد را دارد.

در پی اقدام معلم مریوانی برای تراشیدن موی سر خود که با هدف همدلی با دانش‌آموز بیمارش (ماهان) انجام شد، برخی مجریان تلویزیون و حتی اهالی ورزش، اقدام به تراشیدن موی سر خود برای همراهی با ماهان کردند.