"نمایندگان نباید جزئیات امنیتی کشور را بدانند"

مرحله شش ماهه توافقنامه هسته‌يي ژنو در آغاز راه است و كلي مانده تا به نتيجه برسد. از يك طرف فشار لابي صهيونيسم بر دولت امريكا و از طرف ديگر فشار نيروهاي تندروي داخلي بر دولت روحاني باعث شده تا پيش‌بيني از آينده اين توافقنامه ميسر نباشد. تاكيد نمايندگان نزديك به اسراييل در كنگره امريكا براي توسل به گزينه نظامي براي مقابله با سياست‌هاي ايران و در مقابل آن تسليت‌هاي مكرر نمايندگان پايداري در مجلس شوراي اسلامي كار را به جايي رسانده است كه هيچ كدام از اعضاي توافقنامه هسته‌يي ژنو حاضر به انتشار جزييات دقيق توافقنامه نباشند تا تمامي راه‌هاي پيش پاي تندروها مسدود بماند.

 با اين وجود در چند روز گذشته فشار اقليت مجلس براي افشاي جزييات اين تفاهمنامه به اوج خود رسيده است. اين نمايندگان پس از احضار متوالي اعضاي تيم مذاكره‌كننده و اقدام به توزيع نامه بين نمايندگان و جمع‌آوري امضا براي شفاف شدن جزييات اين تفاهمنامه، مدعي شدند كه 150 نماينده خواستار ارائه جزييات توافقنامه شده‌اند و متن نامه به همراه امضاي نمايندگان در اختيار علي لاريجاني، رياست مجلس شوراي اسلامي قرار گرفته است. اين خبر كه در همان ساعات اوليه بازتاب زيادي در رسانه‌هاي داخلي و خارجي داشت به سرعت از سوي اعضاي هيات رييسه مجلس ودفتر رياست مجلس تكذيب شد تا مدعيان وجود اين نامه اعلام كنند كه اين نامه به زودي با حمايت تعداد بيشتري از نمايندگان در اختيار رياست مجلس قرار مي‌گيرد.

روزنامه اعتماد در رابطه با مسائل پشت پرده اين نامه و تندروي اقليت مجلس براي تقابل با وزارت امور خارجه به گفت‌وگويي با عبدالرضا مصري، عضو هيات رييسه مجلس پرداخته است تا زواياي اين ماجرا بيشتر مشخص شود. او در اين گفت‌وگو ضمن تكذيب وجود چنين نامه‌يي اعلام مي‌كند كه اصلا چنين نامه‌يي وجود نداشته است و تاكنون نيز چنين نامه‌يي به هيات رييسه ارائه نشده است. به گفته او، نمايندگان مجلس در اولين جلسه با وزير امور خارجه دست به افشاي جزييات محرمانه اجلاس عمومي سازمان ملل در نيويورك زدند لذا طبيعي است كه جزييات محرمانه در اختيار آنان قرار نگيرد. در ادامه مشروح اين گفت‌وگو را مي‌خوانيم:


اينكه برخي رسانه اعلام كردند كه 150 تا 160 نماينده نامه‌يي به اقاي لاريجاني زده‌اند تا جزييات مذاكرات هسته‌يي روشن و شفاف بيان شود، چقدر صحت دارد؟
به عنوان يك عضو هيات رييسه اعلام مي‌كنم كه تا اين لحظه نامه‌يي تحت اين موضوع به هيات رييسه ارائه نشده است. اگر اعلام كرده‌اند كه 150 نماينده مخالف تحركات ديپلماسي هستند خب مي‌توانند در نطق‌هاي علني خود اعتراض‌شان را بيان و خواسته خود را به هيات رييسه مجلس اعلام كنند. نيازي به چنين نامه‌يي اصلا نيست.

برخي نمايندگان در اعتراض به گفت‌وگوهاي خصوصي بين وزارت امور خارجه با آقاي لاريجاني و بيان جزييات مذاكرات اعلام كرده‌اند كه رييس مجلس همه مجلس نيست و بايد چنين جلساتي با حضور نمايندگان برگزار شود.
اينكه مي‌گويند آقاي لاريجاني همه مجلس نيست درست است. بله آقاي لاريجاني تنهايي تمام مجلس نيست ولي اين نمايندگان بايد توجيه باشند كه يكسري مسائل كشور طبقه‌بندي شده هستند. من به عنوان يك نماينده اگر يك مساله‌يي طبقه‌بندي شده است بر اساس اعتماد نسبت به كشور عمل مي‌كنم. يعني همه نبايد براي همه مسائل بيايند و براي ما توضيح دهند. همين كه مقام معظم رهبري اشاره مي‌كنند و مي‌فرمايند كه به تيم مذاكره‌كننده اعتماد دارند براي من اعتماد مي‌آورد. نبايد توقع داشته باشم كه حالا چون براي رهبري و شوراي عالي امنيت توضيح داده‌اند براي من به عنوان يك نماينده هم توضيح دهند.

به نظر شما اين مخالفت‌ها از كجا نشات مي‌گيرد؟ نمايندگان از چه نكته‌يي غافل مانده‌اند؟
ما بايد يكسري از نهادهاي قانوني كشور را بپذيريم. يعني اينكه اگر يك امري در شوراي عالي امنيت در حال پيشرفت است، شوراي عالي امنيت ملي به عنوان يك نهاد رسمي و معتبر كشور، روند مشخص خودش را در رسيدگي به امور دارد. حالا اينكه من به عنوان يك نماينده ادعا داشته باشم كه بايد در آن نهاد تصميم‌گيري دخالت داشته باشم درست نيست. نماينده وظيفه ديگري دارد. همان‌گونه كه نهادها بايد به قوانين مصوب نمايندگان احترام بگذارند، نمايندگان نيز بايد به نهادهاي رسمي كشور احترام بگذارند. وقتي شوراي عالي امنيت ملي نظارت دقيق دارد دليلي ندارد كه يك نماينده در جزيي‌ترين مسائل كشور قرار بگيرد. اصلا مصلحت نيست كه چنين اتفاقي رخ دهد.

ولي نمايندگان اعلام كرده‌اند كه تمام دنيا از جزييات آگاه هستند و تنها مجلس شوراي اسلامي جزييات را نمي‌داند.
اينچنين نيست. در تمام كشورها چنين مسائلي وجود دارد. به عنوان مثال در ايالات متحده يك جنايتي رخ داد و طي آن چندين دانش‌آموز كشته شدند. اين خبر خيلي زود در سراسر دنيا منتشر شد ولي دولت امريكا اجازه نداد كه حتي يك عكس و تصوير از اين جنايت فاش شود چون اين را يك تهديد براي امنيت داخلي‌اش مي‌دانست و به همين خاطر جلوي مخابره شدن اطلاعات دقيق را گرفت. با اين حال در مجلس شوراي اسلامي برخي نمايندگان مصرانه تلاش مي‌كنند كه تمام جزييات مسائل كشور را بدانند و آن را حق خود مي‌دانند در حالي كه اينچنين نيست. يكسري مسائل است كه به امنيت كشور بر مي‌گردد و نماينده اصلا نبايد دنبال آن برود.

به نظر شما اين نمايندگان از كجا مطمئن شوند كه توافقنامه ژنو شكست نبوده است و لازم نيست كه تسليت بگويند؟
نمايندگان اگر به رهبري و شوراي عالي امنيت اعتماد دارند معيار را بر همين دو اصل بگذارند. وقتي رهبري گفته‌اند كه اعتماد دارند و شوراي عالي امنيت از آن حمايت كرده است پس يقينا اين توافقنامه شكست نيست.

گفته مي‌شود كه اتفاقات بعد از اولين جلسه ظريف با نمايندگان پس از اجلاس نيويورك باعث شده تا وزارت امور خارجه از بيان جزييات به مجلس جلوگيري كند. اين گفته چقدر صحت دارد؟
بله تا حدودي مي‌توان اتفاقات آن جلسه را بخشي از اين پنهان‌كاري دانست. آقاي ظريف در آن جلسه جزييات محرمانه مذاكرات نيويورك را در اختيار نمايندگان قرار داد و از آنان خواست تا اين جزييات جايي فاش نشود ولي دوستان خيلي راحت مسائل محرمانه كشور را عمومي كردند. اگر قرار بود اين مسائل عمومي شود، خود دولت يا وزارت امورخارجه آن را عمومي مي‌كرد نيازي به تلاش دوستان در مجلس نبود. به همين دليل شايد بهتر باشد كه جزييات محرمانه در اختيار نمايندگان قرار نگيرد.

برخي از نمايندگان در تلاش تشكيل كميته ناظر بر تيم مذاكره كننده هستند به نظر شما تشكيل اين كميته با وجود شوراي عالي امنيت كار بي معنايي نيست؟
بياييد فرض را بر اين بگيريم كه اين كميته هم تشكيل شود. نتيجه آن چيست؟ 7 تا 8 نفر از جزييات مطلع مي‌شوند و موظف مي‌شوند كه جزييات را به هيچ كسي اعلام نكنند. اين يعني اينكه مجلس باز هم از جزييات دقيق مطلع نمي‌شود و ناچار است كه به اين كميته اعتماد كند پس چه بهتر كه مجلس به جاي اعتماد به اين كميته و «دوباره كاري‌ها» از همين ابتداي كار به شوراي عالي امنيت و فرمايشات رهبري اعتماد داشته باشد. اگر هم مجلس باز تاكيد دارد كه جزييات منتشر شود بداند كه با لو رفتن تاكتيك‌ها و تكنيك‌هاي كشور، دشمنان براي مقابله با كشور آماده مي‌شوند و اين يك تهديد براي كشور است همان‌گونه كه تمام دنيا جزييات محرمانه خود را منتشر نمي‌كنند.