نماینده انجمن مطالعات خانواده درایران در جنوب شرق آسیا با بیان اینکه خشونت زنان علیه مردان در خانه در دنیا از جمله ایران در حال افزایش است، گفت: اگرچه مهریه حق زنان است، اما شیوه مطالبه آن بویژه در آغاز زندگی مشترک نمادی از خشونت زنان علیه مردان است.
دکتر ندا دیلمی افزود: در حال حاضر حتی خشونت فیزیکی زنان علیه مردان در تمام دنیا دیده می‌شود؛ البته برخی خشونت‌ها مانند خشونت کلامی و مطالبه مهریه از جمله خشونت‌های منفعل است. ضمن آنکه باید توجه داشت هفت سال اول زندگی مشترک بر اساس آمار جهانی و آموزه‌های مذهبی ما دوران متلاطمی است، چرا که طی این مدت زوجین هنوز نتوانسته‌اند یکدیگر را خوب درک کنند و دچار مشکل می‌شوند.
وی در ادامه گفت: بسیاری از زنان و حتی مردان در هفت سال اول زندگی به محض بروز مشکلات به فکر طلاق می‌افتند و این وضعیت را فرصتی برای گرفتن مهریه می‌دانند؛ البته مهریه حق زن است ولی آیا این حق به شیوه انسانی مطالبه می‌شود و میزان آن منصفانه است؟
دیلمی افزود: آمار در زمینه خشونت جنسی نشان‌دهنده انجام ندادن وظایف زنانگی برخی زنان است. این مورد نیز از مصادیق خشونت زن علیه مرد است. البته عکس این موارد نیز وجود دارد.
همچنان خشونت خانگی مرد علیه زن در دنیا شیوع بیشتری داردنماینده انجمن مطالعات خانواده در ایران در جنوب شرق آسیا با بیان اینکه همچنان خشونت خانگی مرد علیه زن در دنیا شیوع بیشتری دارد، تاکید کرد: در این شرایط همه نظام‌های اجتماعی، قانونی و آموزشی جوامع مختلف، باید به ضرورت نیاز بیشتر مردان به آموزش توجه بیشتری کنند.
وی با اشاره به اینکه در ایران شاهد فاصله آموزشی بین زنان و مردان هستیم و زنان آموزش بیشتری نسبت به مردان می‌بینند، افزود: متاسفانه زنان با حقوق خود آشنا می‌شوند و نه وظایفشان. این در حالیست که حقوق زنان را باید به مردان آموزش داد نه به خود آنان، چراکه در این شرایط زن مدعی می‌شود بدون آنکه از تکالیف خود آگاهی داشته باشد.
نماینده انجمن مطالعات خانواده در ایران در جنوب شرق آسیا با اشاره به تعریف خشونت خانگی گفت: طبق تعریف خشونت خانگی، این نوع خشونت می‌تواند در مورد همه اعضای خانواده حتی نسبت به سالمندان و کودکان اعمال شود.
ظهور پدیده جدید خشونت خانگی علیه مردانوی افزود: طبق آمار جهانی معمولا خشونت خانگی مرد علیه زن بیشتر است، اما متاسفانه با پدیده جدیدی با عنوان خشونت خانگی زن علیه مرد روبرو هستیم که آمار آن نه تنها در ایران بلکه در سایر کشورها نیز کم نیست.
دیلمی در ادامه گفت: در جوامع سنتی مانند ایران و کشورهای جنوب شرق آسیا آمار دقیقی درباره خشونت خانگی وجود ندارد، چرا که به علت وقوع این نوع خشونت در خانه، یک موضوع کاملا خصوصی تلقی می‌شود، بنابراین آمارهای موجود هم مربوط به افرادی است که به خاطر آزار و اذیت ناشی از خشونت خانگی به مراکز قانونی یا درمانی مراجعه می‌کنند.
وجود آمار درباره خشونت خانگی مهم نیستنماینده انجمن مطالعات خانواده در ایران در جنوب شرق آسیا افزود: وجود آمار درباره خشونت خانگی موضوع مهمی نیست؛ بلکه شناخت این پدیده و درمان مرتکبان این نوع خشونت مهم‌تر است؛ البته به علت وقوع خشونت خانگی بین یک زوج چه مرد عامل باشد و چه مفعول، باید هم به درمان مرد و هم زن توجه کنیم.
دیلمی در پایان گفت: در بسیاری از کشورهای جنوب شرق آسیا از جمله مالزی، خانواده‌ها تحت آموزش قرار می‌گیرند و شرایط اجتماعی منجر به ابراز خشونت نمی‌شود، چرا که خانواده زیر مجموعه سیستم بزرگتری به نام جامعه است؛ اما وقتی یک مرد به علت فشار اقتصادی و مشکلات مالی وارد منزل می‌شود، زن هم مهارت‌های لازم برای آرام کردن همسر ندارد و این امر زمینه بروز خشونت خانگی را فراهم می‌شود.
از طرف یک مرد موصوف!