الینور پارکر بازیگر آمریکایی که بیش از همه برای بازی در فیلم موزیکال «آوای موسیقی» شهرت داشت، از دنیا رفت.
پارکر دوشنبه صبح بر اثر عوارض ناشی از ذات الریه در یک مرکز پزشکی در نزدیکی پالم اسپرینگز در کالیفرنیا درگذشت. او 91 ساله بود.
الینور پارکر بیش از همه برای بازی در نقش بارونس، دوست کاپیتان فون تراپ در فیلم «آوای موسیقی» («اشکها و لبخندها») (1966) شهرت داشت.
او در دهه 1950 سه بار نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شد: در 1951 برای فیلم «محبوس در قفس» که در آن نقش یک بیوه جوان ساده و بی‌تکلف را بازی کرد، در 1952 برای «داستان کارآگاه» به کارگردانی ویلیام وایلر که در آن به نقش همسر یک کارآگاه پلیس بی‌رحم (کرک داگلاس) مقابل دوربین رفت و در 1956 برای بازی در فیلم زندگی‌نامه‌ای «نوای گسسته» که در آن به نقش مارجوری لارنس ستاره اپرا ظاهر شد.
پارکر به شکلی قابل توجه در نقش‌های متفاوت ظاهر می‌شد که آشکارا خواسته خود او بود.
او یک‌بار گفت: «وقتی در جایی من را می‌شناسند، معنی‌اش این است که شخصیت‌پردازی‌های من در دنیای سینما باعث نشده الینور پارکر به عنوان یک فرد، پنهان بماند. ترجیح می‌دهم جور دیگری باشد.»
پارکر متولد 26 ژوئن 1922 در سیدارویل در اوهایو بود. او در 15 سالگی وارد «رایس سامر تیه‌تر» شد.
پارکر پس از پایان دوران دبیرستان در کلیولند به کالیفرنیا رفت و در تماشاخانه پاسادنا مشغول تحصیل شد. او سال 1940 حاضر نشد به پیشنهاد شرکت‌های فاکس قرن بیستم و برادران وارنر، برای بازی در فیلم تست بازیگری بدهد، اما یک سال بعد با برادران وارنر تماس گرفت و دو روز پس از تست بازیگری برای حضور در یک فیلم قرارداد امضاء کرد.
او اولین بار سال 1941 در فیلم «آنان چکمه به پا مردند» به کارگردانی رائول والش مقابل دوربین رفت، اما صحنه‌های او از فیلم حذف شد. اولین فیلم به نمایش درآمده از پارکر «Busses Roar» بود که سال 1942 روی پرده رفت.
پارکر یک سال بعد برای بازی در یک فیلم بزرگ استودیویی قرارداد امضاء کرد: فیلم «ماموریت در مسکو» (مایکل کورتیز، 1943) که در آن به نقش دختر والتر هیوستن ظاهر شد. هیوستن در فیلم نقش سفیر آمریکا در اتحاد جماهیر شوروی را بازی کرد.
پارکر پس از آن همچنان در فیلم‌های درجه ب ظاهر شد، اما توانست در رمانس فراطبیعی «میان دو دنیا» (1944) و فیلم جنگی «غرور تفنگداران دریایی» (1945) با جان گارفیلد همبازی شود. «درباره اسارت بشری» (1946) یکی دیگر از فیلم‌های او در این مقطع است.
او بعدا با ارول فلین در دو فیلم «هرگز نگو خداحافظ» (1946) و «هرگز از من فرار نکن» (1947) همبازی شد و بعد در فیلم معمایی و گوتیک «زن سفیدپوش» (1948) بازی کرد.
پارکر در 1950 در «آذرخش پی در پی» یکی از فیلم‌های کمتر شناخته‌شده همفری بوگارت نقش‌آفرینی کرد.
او در دهه 1950 بجز سه فیلمی که به خاطر آن‌ها نامزد اسکار شد، در چند فیلم مهم از جمله اکشن تاریخی «اسکاراموش» با بازی استیوارت گرنجر، وسترن «فرار از قلعه براوو» با بازی ویلیام هولدن، فیلم ماجرایی «جنگل عریان» با بازی چارلتن هستن، فیلم با موضوع مصر «دره شاهان» با بازی رابرت تیلور و «مرد بازوطلایی» به کارگردانی اوتو پرمینجر با بازی فرانک سیناترا، بازی کرد.
پارکر در فیلم درجه ب و کمتردیده‌شده «لیزی» (1957) حضوری تماشایی داشت، فیلمی که مانند «سه چهره ایو» - که همان سال اکران شد - درباره زنی مبتلا به اختلال شخصیت چندگانه است.
او در دهه 1960 فیلم‌های کمتری روی پرده داشت. بجز «آوای موسیقی» از دیگر فیلم‌های او در این مقطع می‌توان به «اسکار» و فیلم ایتالیایی «ببر و گربه» اشاره کرد.
پارکر از اواخر دهه 1960 و در کل دهه 1970 در آثار تلویزیونی مختلف ایفای نقش کرد. هرچند قبل از این و در 1963 برای بازی در سریال روان‌شناختی «ساعت یازدهم» تولید ان‌بی‌سی نامزد جایزه امی هم شده بود.
او همچنین در تعداد زیادی فیلم تلویزیونی از جمله «شاید بهار به خانه بیایم» با بازی سالی فیلد و نسخه تلویزیونی «حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید» مقابل دوربین رفت.
او آخرین بار سال 1991 در فیلم تلویزیونی «Dead on the Money» بازی کرد.
دنيا وفا ندارد اي نور هردو ديده