روزنامه قانون نوشت:
دوست عزيزم حسين، سلام؛ رديفي؟
وقتي ديدم در كيهان نامي از ما آوردي و سراغي از ما گرفتي با خودم گفتم اين رسم آدميت نيست، مرغ تسبيح گوي و ما خاموش. بايد برايت مي‌نوشتم. مي‌نوشتم از تار و پودي كه بافته‌ايم و عوامي كه مي‌فريبيم. چه زيبا گفتي از شبكه عنكبوت؛ شبكه‌اي كه رسالتش اطلاع‌رساني است و اين خود في‌الواقع كم جرمي نيست.
روزگار غريبي ست حسين؛ از تو چه پنهان هميشه به اين فكر مي‌كردم چرا قانون و بهار و شرق و آرمان و آفتاب يزد و اعتماد و ايران و هزار و يك روزنامه ديگر جز كيهان كه بي‌شك همه‌شان از رانت دولتي و كاغذهاي يارانه‌اي سود مي‌برند و در آشفته‌بازار كاغذ و هزينه چاپ كوچكترين دغدغه‌اي ندارند، از توصيه‌هاي روشنگرانه شما استفاده نمي‌كنند. حسين جان بي‌تعارف به‌عنوان يكي از مردان عنكبوتي رسانه‌اي روزنامه‌ات را هر از گاهي مي‌خوانم و تغيير را هر بار پس از خواندن در زندگي‌ام حس مي‌كنم.
تا به حال نديدم كسي چون تو روي قيمت‌ها تاثيرگذار و موثر باشد. الان يك حرف مي‌زني، نيم ساعت بعد مسواك گران مي‌شود، ماست سون دو برابر مي‌شود، انواع قرص‌هاي مسكن ناياب مي‌شود، دو سه كشور با هم درگير مي‌شوند، چند خانواده طلاق مي‌گيرند، جهان درگير خودش مي‌شود، بس كه تو آدم مهم و تاثيرگذاري هستي حسين. دروغ چرا، گاهي دلم برايت تنگ مي‌شود. آنهم درست در تعطيلات عيد... باورت مي‌شود؟ هميشه وقتي زيادي آرامش دارم دلم مي‌خارد.
حسين من تعجب مي‌كنم اينها كه دم از روشنفكري مي‌زنند، چطور از استناد به مطالب سرشار از خلاقيت و مستند كيهان پرهيز مي‌كنند. حسين باتوام‌ها، يك چيزي بگو بفهمم داري گوش مي‌كني... نه نه، غلط كردم، چيزي نگو،فراموش كرده بودم اگر نخواهي هم گوش مي‌كني! حسين بارها ديدم كيهان در نكوهش افراد بي‌شماري كه از ابتداي بشريت تا به امروز زيسته‌اند، تمامي مطالب و نقل‌قول‌هاي آنان را بدون كمترين تغييري و انحرافي در روزنامه منتشر كرده و بدون هيچ ذهنيتي نقدهاي منصفانه‌اي را عليه بشر، حقوق بشر، حقوق زنان، حقوق مردها، حقوق بچه‌ها، حق‌التحريرها، حقوق آبزيان، حقوق دوزيستان و ... نوشته است.
اين شبكه‌هاي عنكبوتي اما دريغ مي‌كنند كيهان را از خودشان. براي كيهان كه مخاطب كم نيست، تو براي خودشان مي‌گويي، اما ما همگي جز تو كلا نمي‌فهميم!
اما خودمانيم حسين، مگر تو متهم كم داشتي كه دست گذاشتي روي ظريف؟ هزارماشاا... دست كه نيست، چنگك مكانيكي است! اين بچه هم ظريف است، لوس است، سوسول است، مي‌گويد حرف‌هايي كه كيهان مي‌گويد را نگفتم، تو بگو «باشه، تو راست مي‌گي» ما كه مي‌دانيم تو راست مي‌گويي حسين! اصلا فقط تو راست مي‌گويي حسين.
اين بچه – ظريف را مي‌گويم – تاب و تحمل قبلي‌ها را ندارد. شايد با خودش مي‌گويد:«من مي‌دانم از دهنم چي خارج شده يا حسين شريعتمداري؟» قطعا تو مي‌داني حسين جان اما اجازه بده فكر كند اختيار دهانش را دارد. شايد جايي گفته اختيار دهانم را دارم، نزن توي ذوق بچه. كيست كه نداند اختيار دهن همه ما دست توست، اما توام قبول كن در حفظ و نگهداري دهان‌مان دقت لازم را نداشتي. همين است كه همه مي‌گويند دهان‌مان ال شده و بل شده... حسين جان، عزيزم، دقت كن.
این قسمتش معرکه بود
هر کی ندونه من میدونم اما نمیگم...