مرتضی واعظ؛ اين روزها پر است از خبرهاي خيلي خوب و خبر هاي خيلي بد. وعده هاي اميدواركننده در مقابل گزارش هاي تكان دهند از وضعيت اقتصادي اين سوال را مطرح مي كند كه دولت چگونه مي تواند راهي ميان تدبير و اميد باز كند.
خبر هاي خيلي خوب:
- عليرغم اينكه دبير انجمن انبوه سازان مي گويد كه با افزايش قيمت مصالح پيمانكاران در حال ضرر و زيان هستند، وزير مسكن هرگونه افزايش در قيمت مسكن مهر را منتفي دانسته و مي گويد كه هيچ توجيهي از سوي انبوه سازان براي افزايش قيمت مسكن مهر پذيرفتني نيست.
- دولت از درآمد 50 هزار ميلياردي ناشي از افزايش 38 درصدي قيمت حامل هاي انرژي صرف نظر كرده است و بنا دارد تا پايان سال قيمت بنزين را ثابت نگه دارد. اين در حالي است كه دولت بنا به گفته نمايندگان مجلس با 70 هزار ميليارد تومان كسري بودجه مواجه است.
- اگرچه بخش اعظم كسري بودجه دولت ناشي از هزينه هاي جاري دولت و پرداخت هاي ثابت به دستگاه هاي دولتي است، محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت اعلام کرده است كه حتی در صورت کاهش درآمدهای دولت، حقوق کارمندان کم نخواهد شد.
خبرهاي خيلي بد:
- رئيس مركز پژوهشهاي مجلس نرخ رشد اقتصادي كشور در سال 91 را منفي 5.4 درصد اعلام كرده و از اين طريق بر اظهارات وزير اقتصاد صحه گذاشته است. وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی نيز گفته است كه با وجود رشد اقتصادی منفی، امسال 50 درصد درآمد دولت محقق نخواهد شد.
- معاون کل سازمان توسعه تجارت از کاهش حجم تجارت خارجی ایران به حدود 31.5 میلیارد دلار در پنج ماه نخست امسال خبر داد و گفت: دلیل اصلی این اتفاق کاهش قابل ملاحظه واردات مواد اولیه موردنیاز واحدهای تولیدی بوده است.
- طبق گزارش بانک مرکزی از شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران، نرخ تورم در تیرماه امسال، با 1.6 درصد رشد نسبت به خرداد به 37.5 درصد و تورم نقطه به نقطه با رشد 0.2 درصدی به ۴۴ درصد رسیده است.
وعده ها و واقعيت ها
پس از آنكه دولت يك بازه 100 روزه براي بهبود وضعيت اقتصادي اعلام كرد، منتقدان با فشار بر دولت خواهان مشاهده هر چه سريعتر نتايج عيني آن هستند. در همين حال دولت با به دوش كشيدن هزينه هاي سنگين اقتصادي، وعده بهبود شرايط مي دهد.
كارشناسان معتقدند كه فشار همه جانبه به دولت جديد موجب شده تا دولت به جاي صرف وقت براي تدوين برنامه كلي، وقت خود را صرف اظهار نظر در خصوص موارد جزئي بكند.
آنها از منتقدان مي خواهند كه به دولت زمان بيشتري بدهند تا برنامه هاي خود را براي برون رفت از مشكلاتي كه دولت پيش به وجود آورده است ارائه كند و از دولت نيز مي خواهند تا پيش از بررسي همه جانبه مسائل در خصوص آنها اظهار نظر نكند.
به نظر مي رسد كه دولت مي بايست رو در رو مشكلات خود را با مردم در ميان بگذارد و از مردم بخواهد با تحمل شرايط، دولت را در برون رفت از اين وضعيت كمك كنند.
