فرارو- یک استاد دانشگاه گفت: «اینکه قدرت در دست ارتش است نوعی استبداد است و در حال حاضر جامعه مصر دچار توالی فاسد شده است. از یک استبداد خواست رها شود دچار نوعی استبداد مذهبی شد و وقتی خواست از این استبداد خارج شود با عنوان دفاع از سکولاریسم و دموکراسی دچار استبداد ارتشی شد.»
دکتر داوود هرمیداس باوند استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با فرارو گفت: «اخوان المسلمین در مصر یک جمعیت قابل توجه است و این برای اولین بار بود که قدرت را در دست می گرفت و بنابراین جایگاه ویژه ای را احساس می کرد.»
وی ادامه داد: «سابقا اخوان المسلمین و در زمان ناصر غیرقانونی بود و فعالیت های زیرزمینی انجام می داد؛ اما در زمان مبارک به آنها اجازه داده شد فعالیت های آرامی داشته باشند به صورتی که 80 نماینده هم در پارلمان داشتند.»
وی افزود: «اما اینبار در پرتو بهار عربی و تغییر نظام های استبدادی اخوان ادعا کرد بسیاری از نگرش های افراطی سابق خود را تعدیل کرده و لذا موفق شد به هر صورت آرای لازم را کسب کند و دولت را در دست بگیرد.»
این استاد دانشگاه اظهار کرد: «اقدامی که علیه اخوان صورت گرفت شکاف میان جامعه مصر را بیش از پیش عمیق تر کرد.»
وی ادامه داد: «اینکه اکنون دولت مصر تصمیم گرفته اخوان را غیرقانونی اعلام کند مورد تازه ای نیست و در گذشته هم سابقه داشته منتهی در شرایط دیگری صورت گرفته بود.»
وی افزود: «تلاش برای انحلال اخوان به جایی نخواهد رسید چون همه جمعیت را که نمی توان نابود کرد. ممکن است اجازه فعالیت به اخوان ندهند و لذا شاید فعالیت های اخوان زیرزمینی شود و وارد یکسری واکنش شبه تروریستی علیه رهبران دولت موقت و نظامیان شوند و جامعه را به سمت یک بحران طولانی مدت ببرند.»
این کارشناس مسائل بین الملل گفت: «واقعیت این است که مصر به یک تفاهم نیاز دارد؛ چون اگر قرار باشد نظام با سرکوب و کشتار، اخوان را آرام کند، ایجاد دموکراسی که مدنظر بود درباره بخشی از شهروندان به طور کلی نادیده گرفته می شود.»
وی ادامه داد: «اگر اخوان به یک تفاهم تن در دهد از مشکلات و بحران های آینده جلوگیری خواهد شد. اکنون اخوان در یک شرایط برزخی و بحرانی قرار دارد و خیلی مشکل است که به آنها که این همه تلفات متحمل شدند گفته شود بیایید تسلیم شوید.»
باوند اظهار کرد: «اکنون حل معقول بحران مصر از طریق یک میانجیگری ممکن خواهد شد؛ میانجیگری که برای هر دو طرف قابل قبول باشد که می تواند خارج از کشور باشد. نهادی که طرفین احساس کنند واقعا بی طرف است مانند سازمان ملل و ترتیبی دهند که اخوان هم بتواند در دولت آینده مشارکت جدی داشته باشد.»
باوند در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به حبس مرسی و رهبر اخوان و احتمال آزادی مبارک به نظر نمی رسد حرف مرسی مبنی بر دزدیده شدن انقلاب درست است و سران رژیم سابق در حال بازگشت به قدرت هستند؟، گفت: «از نظر شکلی حرف شما درست است؛ اما از نظر محتوایی هدف بهار عربی پایان دادن به نظام های استبدادی و برقراری نظام دموکراسی بود.»
وی ادامه داد: «اما روند این خواسته به صورتی پیش رفت که تبدیل به یک استبداد مذهبی شد که در مغایرت با خواست اولیه انقلاب بود. بنابراین یک دوگانگی در جامعه مصر پدیدار شد و گروههایی که انتظار یک نظام دموکراتیک داشتند با اخوانی مواجه شدند که ارزش های مذهبی را اولویت می داد و شمایی از دیکتاتوری داشت.»
وی افزود: «لذا نظامیان در حمایت از سکولارها دست به واکنش زدند که پیامدهایی به دنبال داشت که خود نقض دموکراسی است. لذا اکنون یک شرایط مشکل در مصر بوجود آمده و ادامه این شرایط عمیق تر شدن هر چه بیشتر بحران را در پی خواهد داشت و منجر به کشتار بیشتر در هر دو سو می شود که اساسا از هدف اولیه و موردنظر خارج است.»
باوند گفت: «در حال حاضر اسکلت آناتومی جنبش در مصر نظامیان هستند و این به نفع دموکراسی در مصر نیست.»
وی ادامه داد: «استدلال ارتش برای در دست گرفتن قدرت این است که برای مدتی بتواند آرامش را برقرار کند تا فضا را برای برگزاری انتخابات آزاد فراهم کند؛ در حالی که عملا ارتش صحنه گردان نظام خواهد شد و حتی ممکن است ارتشی ها خود نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند؛ چنانکه در انتخابات قبلی وزیر جنگ حسنی مبارک رقیب انتخاباتی مرسی بود.»
وی افزود: «اینکه قدرت در دست ارتش است نوعی استبداد است و در حال حاضر جامعه مصر دچار توالی فاسد شده است. از یک استبداد خواست رها شود دچار نوعی استبداد مذهبی شد و وقتی خواست از این استبداد خارج شود با عنوان دفاع از سکولاریسم و دموکراسی دچار استبداد ارتشی شد.»
باوند تصریح کرد: «برای خروج از این بحران طرفین باید کوتاه بیایند و حد وسطی را بپذیرند و یک نظام مشارکتی که از هر دو طرف در آن حضور دارند و مبتنی بر ارزش های دموکراتیک و مردمی است شکل دهند.»
این استاد دانشگاه تاکید کرد: «تداوم شرایط کنونی هیچگاه به ثبات در جامعه مصر منتهی نخواهد شد.»
