چاوز نمرده است!

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از اکونومیست، تصاویر چاوز هنوز بر روی دیوار خیابان ها به چشم می خورد. سخنرانی های وی هنوز از رادیو و تلویزیون پخش می شود. این حضور جامع به دستور نیکولاس مادورو، جانشین وی صورت گرفت تا با استفاده از محبوبیت چاوز در انتخابات چهاردهم آوریل قاطعانه پیروز شود. این برنامه ناکام ماند.

شش ماه پیش چاوز توانست با 11 درصد اختلاف برای چهارمین بار سمت ریاست جمهوری ونزوئلا را از آن خود کند. بر اساس نظرسنجی ها پیش بینی می شد که مادورو سوار بر موج همراهی با چاوستا، این شاهکار بزرگ را تکرار کند. اما وی پس از آنکه وقیحانه قوانین انتخاباتی را زیر پا گذاشت، با کمتر از دو درصد اختلاف توانست رقیب خود را شکست دهد.

نتایج نشان می دهد که بدون حضور چاوز، سکان دار ونزوئلا، چاویزم به عنوان معجونی سمی مرکب از پوپولیسم، بی کفایتی و سرکوب، قوت و قدرت سابق را ندارد. این امر را می توان خبری خوش تلقی کرد. خبر بد این است که ونزوئلا در حال حاضر یک جامعه قطبی شده، است که دو نیم شده و به خروش آمده است. این کشور می تواند از گرداب موجود خارج شود اما به شرطی که مادورو توانایی اداره ونزوئلا به روشی مسئولانه را داشته باشد. به هیچ وجه مشخص نیست که وی چنین توانایی داشته باشد.

انریکه کاپریلس، میانه رویی که در انتخابات جایگاه دوم را به خود اختصاص داد، خواستار بازشماری آرا شده است. مادورو در طول مبارزات انتخاباتی خود از آزادی نامحدودی بهره برد و در مواقعی نیز بینندگان تلویزیون دولتی را با سخنرانی های خود خسته کرد. یکی دیگر از اقداماتی که به طور جدی به عنوان نقض قوانین انتخاباتی مطرح شده استفاده از شناسه های جعلی و ایجاد ارعاب در پایگاه های کسب رای بوده است. گوش شنوایی برای این گونه شکایات وجود ندارد چراکه اختیار انتخابات در دست موسساتی است که استقلال خود را در طول 14 سال قدرت نمایی چاوز از دست داده اند.

در شرایطی که مادورو آماده حمله به اپوزیسیون می شد، کاپریلس در پی کشته شدن هفت نفر در درگیری های پس از انتخابات، در تصمیمی کاملاً عاقلانه یک تظاهرات بزرگ را لغو کرد تا مانع گسترش خشونت در کشور شود. هنوز چارچوب دولت جدید به طول کامل شکل نگرفته اما نگرانی ها در مورد تشدید سرکوب مردم رو به افزایش است.

دستکم این عدالت رعایت شد که ویرانی هایی که در دوره چاوز شکل گرفته بود حال به دوست وی در جنبش چاویستا واگذار شده است. اقتصاد ونزوئلا ویران شده: رشد اقتصادی متوقف شده، ارزش پول این کشور طی ماه فوریه با افت 32 درصدی روبرو شد و تورم به 30 درصد نزدیک شده است. کسری بودجه این کشور سال گذشته 8.5 درصد تولید ناخالص داخلی اعلام شد و این در حالی بود که نفت با قیمت بالاتر از 100 دلار در هر بشکه داد و ستد می شد.مخارج مصرف کننده در ونزوئلا بی ثبات است. قطعی برق بسیار تکرار می شود و با وجود نیروی پلیس بی کفایت، نرخ قتل به دو برابر آنچه در مکزیک وجود دارد، رسیده است. کنترل قیمت ها، سلب مالکیت مزارع و سیاست های ضدتجاری باعث کمبود غذا در این کشور شده است. وجود شکر و روغن پخت و پز در مغازه ها می تواند مردم هیجان زده را وادار به ایستادن در صف های طولانی کند.

وفاداران چالوز که تعدادشان به میلیون ها نفر می رسد، از مادورو خواهند خواست که بیش از پیش دنباله روی چاویستا باشد: پوپولیست تر، بی بندو بارتر و مستبدتر. مادورو همین حالا نیز از سلف خود تقلید می کند و یاد و خاطره وی را به شکل تملق آمیزی گرامی می دارد. وی چاوز را به عنوان «مسیح آمریکا» توصیف کرده و روز انتخابات را «روز رستاخیز» خوانده است.

آنچه کشتی، درو کن

حال زمان آن است که مادورو کشورش را متحد و یکپارچه کند، نه اینکه مخالفان را سرکوب کند. وی باید بازشماری آرا را بپذیرد. موسسات دولتی و بالاتر از همه قوه قضائیه و نیروهای مسلح نیازمند بازیابی بی طرفی خود هستند. و این اقتصاد ضعیف تنها در صورتی رشد خواهد کرد که روابط نزدیک تری با بخش خصوصی ایجاد کند و کنترل قیمت ها و ارز خارجی را کنار بگذارد. پیروزی نه چندان قاطعانه مادورو نشان می دهد که مردم ونزوئلا به دنبال چاویسم کمتر هستند، نه بیشتر. و این دقیقاً همان چیزی است که کشورشان به آن احتیاج دارد.