در آستانه سفر رئیس جمهور آمریکا به اسرائیل یکی از معاونان دولت اوباما بار دیگر به مقامات اسرائیلی اطمینان داد که باراک اوباما همچنان موضعی سختگیرانه در مورد برنامه هسته ای ایران خواهد داشت.
فرارو- در آستانه سفر رئیس جمهور آمریکا به
اسرائیل یکی از معاونان دولت اوباما بار دیگر به مقامات اسرائیلی اطمینان داد که باراک اوباما همچنان موضعی سختگیرانه در
مورد برنامه هسته ای ایران خواهد داشت.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو، سایت آمریکایی «پالسی میک» طی گزارش در مورد
برنامه هسته ای ایران سه عامل مهمی که نتیجه مذاکرات آتی ایران و گروه 1+5 در
قزاقستان را مشخص می کند، مطرح کرده است.
عامل نخست، غنی سازی
اورانیوم است؛ عمق نگرانی غرب در مورد ایران به برنامه غنی سازی جمهوری اسلامی
برمی گردد. گزارش های هفته گذشته تهران در مورد اینکه نسل جدیدی از سانتریفیوژها
را تولید کرده و این امر باعث تسریع روند تولید اورانیوم غنی شده خواهد شد، مقامات
غرب را نگران کرده است. مقامات ایران تاکید دارند که اورانیوم غنی شده را
تنها با اهداف صلح آمیز به کار خواهند برد اما مقامات غرب مدعی هستند ایران به
دنبال ساخت تسلیحات هسته ای است.
عامل دیگر، تحریم ها است.
آمریکا و دیگر قدرت های جهان تحریم های جدیدی را علیه ایران به اجرا درآورده اند
تا از این طریق مانع پیشرفت برنامه هسته ای ایران شوند. نکته مهم در این مورد،
تاثیری است که تحریم ها نه تنها بر دولت ایران، بلکه بر وضعیت زندگی مردم ایران می
گذارند.
تحریم های بین المللی باعث
افت ناگهانی ارزش ارز رایج ایران شده و همین امر قیمت کالاهای اصلی را برای عموم
مردم افزایش داده است. آنچه مسلم است تحریم ها بیشتر بر طبقه متوسط و قشر فقیر
جامعه تاثیر داشته و در واقع تغییری در روند فعالیت های دولت ایران به وجود
نیاورده است.
از سوی دیگر زمان مذاکرات
آتی ایران و شش قدرت جهان در حالی نزدیک می شود که رسانه های غربی نقش مهمی را در
گسترش دشمنی با ایران ایفا کرده اند. یکی از جدیدترین نمونه های اینگونه جهت دهی
ها، داستان جعلی است که توسط آسوشیتدپرس منتشر شد با این ادعا که مدارکی را دال بر
پیگیری سلاح هسته ای از سوی ایران ارائه خواهد کرد.
این داستان بر مبنای یک
نقشه هندسی که توسط «یک کشور منتقد به برنامه هسته ای ایران» به آسوشیتدپرس داده
شده بود، مطرح شد. دانشمندان هسته ای سریعاً اعلام کردند که این نقشه هندسی دارای
اشتباهات پیش پاافتاده ای است و ممکن نیست که توسط دانشمندانی در سطح ملی طراحی
شده باشد.
اما بازی رسانه ای که از
جنگ با ایران حمایت می کند عمیق تر از اینها است؛ در واقع هر کسی که رسانه های
غربی را دنبال می کند، به راحتی می تواند چنین گزاره ای را مشاهده کند. در میان
تمام مقاله های هشداردهنده در مورد برنامه هسته ای ایران مبنی بر اینکه ایران به
طور مستقیم موقعیت همسایه های خود را تهدید می کند یا دیگر ادعای شک برانگیز در
این مورد، تقریباً غیرممکن است که بتوان روی دیگر داستان را پیدا کرد.
برای مثال آخرین باری که
مطلبی از کارشناسان واقعی (نه سیاست مدارانی که تنها به دنبال منافع خود هستند) در
رسانه های غربی دیده اید که بگوید «هیچ تهدید حتمی از سوی ایران مسلح به سلاح هسته
ای» وجود ندارد، کی بود؟ یا آخرین باری که یک گزارش خبری در مورد برآورد اطلاعات
ملی سال 2007 دیدید، چه زمانی بود؟ گزارشی که مشخص کرد ایران در سال 2003 پیگیری تولید
سلاح هسته ای را متوقف کرده و مقامات ارشد آمریکایی تاکید دارند این گزارش هنوز هم
دقیق است. یا از همه اینها واضح تر، آخرین باری که سی ان ان به شما گفته رئیس
نیروی دفاعی اسرائیل- بالاترین مقام رسمی در تمام ارتش این رژیم- می گوید ایران
بمب هسته ای نمی سازد، چه زمانی بوده است؟
اینها عواملی هستند که در
آستانه مذاکرات ایران با گروه 1+5 باید مورد ارزیابی قرار گیرند. علیرغم اقدامات و
اظهارات مقامات و رسانه های دولت آمریکا و غرب، باید به خاطر داشت که برنامه هسته
ای ایران روی دیگری هم دارد که شاید در نگاه نخست قابل مشاهده نباشد.
سایت آمریکایی پالسی میک
در حالی عوامل موثر بر نتیجه مذاکرات آتی ایران را بر می شمرد که دیوید بلر، دبیر
سرویس سیاست خارجی دیلی تلگراف طی گزارشی، انجام این مذاکرات را از دو دیدگاه مثبت
و منفی مورد بررسی قرار داده است.
نکته مثبت و منفی
بلر در این گزارش می
نویسد: اینکه این مذاکرات انجام می شوند را می توان به تنهایی یک دستاورد دانست.
ایران طی سال گذشته میلادی سه دور با گروه 1+5 متشکل از پنج عضو دائم شورای امنیت
و آلمان دیدار کرد و مذاکرات بی نتیجه پایان یافت. در آخرین نشست طی ماه ژوئن در
مسکو، حتی توافقی برای برگزاری دور بعدی مذاکرات صورت نگرفت. در آن زمان به نظر می
رسید که روند مذاکرات به طور کامل متوقف شود. بنابراین این واقعیت که طی هفته
آینده بار دیگر مذاکرات انجام خواهد شد، می تواند دلیلی بر شکل گیری دیدگاهی مثبت
باشد.
نکته مثبت دیگر اینکه سال
2012 پایان یافت و اسرائیل به ایران حمله نکرد. بلر می گوید: «زمانی که با ایهود
باراک، وزیر دفاع اسرائیل گفتگو کردم وی توضیح داد که تصمیم ایران برای تبدیل بخشی
از اورانیوم خود به میله های سوخت، برای آنها هشت تا 10 ماه زمان می خرد. به عقیده
من اسرائیل از این بهانه برای عقب نشینی از ادعایی که هرگز قصد عملی کردنش را
نداشته، استفاده کرد.»
نکته مثبت دیگر در تازه
ترین گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای که نوامبر سال گذشته منتشر شد، نهفته
است. در این گزارش آمده است که ایران تعداد سانتریفیوژهای عملیاتی خود در سایت
فردو را افزایش نداده و تعداد این سانتریفیوژها در سایت فردو را از فوریه گذشته
ثابت نگه داشته است. ضمن اینکه ایران 40 درصد از مجموع ذخایر اورانیوم 20 درصد غنی
شده خود را به میله های سوخت لازم برای راکتور تحقیقاتی غیرنظامی تبدیل کرده است. بلر در ادامه تاکید می کند: «همانطور که پیش از
این نیز اشاره کردم، همین دو تصمیم می تواند دلیل محکمی باشد که نشان دهد مقامات
بلند پایه ایران بیش از آنچه فکر می کنید، محتاط و به مسائل و فشارهای خارجی حساس
هستند.»
اما خبرهای مثبت و خوب
همین جا تمام می شوند. نکته منفی که در این بحث وجود دارد شکاف میان ایران و غرب
است که در بیشترین حد خود قرار گرفته است. ایران بر حق مسلم خود برای غنی سازی
اورانیوم تاکید دارد. در سوی دیگر اما مخالفان به این نکته اشاره می کنند که آژانس
بین المللی انرژی هسته ای هنوز نتوانسته گزارشی مبنی بر سلامت کامل برنامه هسته ای
ایران ارائه دهد. مخالفان این امر را ناشی از آن می دانند که تهران هر دو سایت غنی
سازی اورانیوم خود را به طور پنهانی ساخته و تنها پس از آنکه وجود آنها آشکار شد،
درهای آنها را به روی بازرسان آژانس گشود. ضمن اینکه آژانس بین المللی انرژی هسته
ای همچنان خواستار دسترسی به سایت پارچین است که تاکنون با جواب رد ایران مواجه
شده است.
بنابراین، مذاکرات در بن بست قرار گرفته است. دستکم از سال 2008 تاکنون، هر سال به عنوان سال بحرانی برنامه هسته ای ایران خوانده شده که یا ایران به توانایی تولید سلاح هسته ای دست می یابد یا به طور اجباری متوقف می شود. اما نباید از خاطر برد که به درازا کشیده شدن این مذاکرات به نفع هیچ کس نیست.
