همان‌طور که از فلسفه امروز فوتبال برمی‌آید، فوتبال یک صنعت پردرآمد است و شاید بتوان گفت که هدف دست‌اندرکاران فوتبال بیش از پرداختن به اصل ورزش، پرداختن به راهی است که آنها را به سودهای کلان و زودبازده اقتصادی می‌رساند.
از طرف دیگر نحوه پرداخت و میزان پرداخت دستمزد به بازیکنان و مربیان فوتبال خود از جمله مسائلی است که در جامعه بسیار بر روی آن مانور می‌شود و دست‌اندرکاران فوتبال نیز به آن با یک دید اقتصادی نگاه می‌کنند.
البته نه در شرایطی مشابه باشگاه‌های ایرانی که در آن بودجه‌های دولتی صرف خرید بازیکنان می‌شود و دستمزدهای پرداختی آنها به نوعی بی‌حساب و کتاب است.
به گزارش گل، به هر صورت اگر با دیدگاه حرفه‌ای نیز به قضیه اقتصاد در فوتبال بنگریم، متوجه خواهیم شد که بحران اخیر اقتصادی در ایران و افزایش قابل توجه قیمت دلار باعث شده است تا معادلات بسیاری از نقل و انتقالات تغییر کند و بسیاری از اتفاقات غیر مرسوم، به‌صرفه به نظر برسند و بسیاری دیگر بالعکس. در این زمينه، به سه نکته بسیار اساسی اشاره خواهیم کرد که اگر اوضاع دلار به همین ترتیب ادامه یابد روند نقل و انتقالات را به صورتی که خواهیم گفت، تغییر خواهد داد.
1. لژیونر شدن با دستمزدهايی که حالا پرارزش شده‌اند
تاکنون بسیاری از بازیکنان ایرانی که در حد و اندازه‌های لیگ‌های اروپايی نبودند یا فوتبال خود را در کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس دنبال می‌کردند یا در ایران. چرا که ایران و کشورهای عربی تنها گزینه‌های پردرآمد برای این بازیکنان بودند که از نظر سطح فوتبال نیز چندان تفاوتی نداشتند.
این دسته از بازیکنان هیچ‌گاه با مبالغی در حدود 300 الی 500 هزار دلار به لیگ‌هايی مثل چین نمی‌رفتند؛ چراکه با پیوستن به تیم‌های ایرانی و عربی مبلغی معادل چندین‌برابر اين ارقام را به جیب مي‌زنند.
از طرفی لیگ‌هایي نظیر چین نیز چندان سطح قابل توجهی برای اغوا کردن فوتبالیست ندارد تا دستمزد پايين را به اسم و رسم بالا ببخشند.
اما در شرایط فعلی که قیمت دلار در ايران بالا رفته، پیوستن به تیم‌های حاضر در لیگ‌هايی نظیر چین بسیار برای بازیکن به صرفه است. در صورت ادامه اين وضعيت شايد بازیکنان بسیاری ایران را به مقصد چنین کشورهايی ترک کنند و لیگ این‌گونه کشورها را بر لیگ ایران ترجیح دهند.
موج این‌گونه انتقالات با رفتن زندی آغاز شده است و زمزمه‌هايی نیز از رفتن خسرو حیدری و علی حمودی به گوش می‌رسد و شک نباید کرد که این دو بازیکن آخرین بازیکنان این موج نخواهند بود اگر این مساله باب شود بسیاری دیگر نیز خواهند رفت و این خود به گونه‌ای تهدیدی جدی برای فوتبال ما از نظر فنی و اقتصادی خواهد بود.
2.قيمت بازيكنان خارجي چندبرابر شد
طبیعی است که خرید بازیکنان خارجی در این شرایط که دلار بس ناجوانمردانه گران شده است، کار چندان عاقلانه‌اي به نظر نمی‌رسد.
بازیکنی که تا قبل از این دستمزدی در حدود 100 هزار دلار معادل 150 ميلیون تومان دریافت می‌کرد، حالا باید 300 میلیون تومان دریافت کند. اين تغيير قيمت به حال بازیکن تفاوتی نخواهد داشت، اما این باشگاه است که به شدت متضرر خواهد شد.
حالا نکته جالب آن است که آیا در نیم‌فصل هیچ تیمی اقدام به خرید بازیکن خارجی برای ترمیم تیم خود خواهد کرد یا خیر؟ جالب‌تر آن است که در این بحران بی‌سابقه، تیم‌هايی سود قابل توجه برده‌اند که قبل‌تر هزینه‌های بازیکنان خارجی خود را پرداخته‌اند یا حداقل عمده هزینه‌های آن را پرداخته‌اند.
3. نکونام دست‌نیافتنی‌تر شد
نکونام با دستمزدی در حدود یک و نیم میلیون یورو به جمع آبی‌پوشان تهرانی پیوست. در شرایط فعلی او از نظر دریافت دستمزد برترین و البته دست‌نیافتنی‌ترين فوتبالیست تاریخ ایران است. البته گفته مي‌شود كاپيتان تيم ملي پیش از این بحران بی‌سابقه، عمده مبلغ قرارداد خود را گرفته است که این خود جای بسی امیدواری برای مسوولان استقلال و شخص فتح‌الله‌زاده است.
نکته جالب آن است اگر قیمت لحظه به لحظه یورو را دنبال کنیم و مبلغ قرارداد نکونام را به ریال یا تومان محاسبه کنیم، متوجه مي‌شويم که دستمزد جواد با رقم دلار و یوروي فعلی چقدر است!
البته می‌توانستیم یک و نیم میلیون یورو را در قیمت این لحظه یورو ضرب کنیم، اما این كار را به عهده خود خواننده قرار دادیم تا متناسب با زمانی که این مطلب را می‌خواند ارزش دستمزد کاپیتان تیم ملی را محاسبه کند!
