فضانورداني كه در پيادهرويهاي فضايي شركت داشتهاند، هميشه از بوي به شدت عجيب فضا سخن ميگويند.
اين بو تنها زماني قابل شناسايي بوده كه فضانوردان درون محيط فضايي قرار ميگرفتند چرا كه درون لباس فضايي از يك بوي پلاستيك برخوردار است. اما در زمان ورود به ايستگاه فضايي بينالمللي و برداشتن كلاهها، آنها يك بوي متمایز قوی از مرز نهایی را استنشاق ميكردند كه از لباس، كلاه، دستكش و ابزار آنها استشمام ميشد.
ذرات مهاجر از خلأ نزدیک كه احتمالا اتم اكسيژن هستند، از عطر تند استیک خشکیده، فلز داغ و گازهای جوشکاری برخوردارند.
استيون پيرس، شيميدان ناسا كه براي بازسازي بوي فضا در زمين براي اهداف تمريني فضانوردان استخدام شده، اظهار كرد كه جنبه فلزي اين بو احتمالا از ارتعاشات پرانرژي يونها ننشان گرفته است..
كوين فورد، فضانورد ناسا در سال 2009 از مدار گفت: اين بو مانند چيزي است كه تاكنون استنشاق نكردهام اما هيچگاه از ياد نخواهم برد.
اما فضانوردان لزوما از اين بو ناراحت نميشوند. دون پتيت، فضانورد ناسا پس از ماموريتي در سال 2003، آنرا به اين شكل توصيف كرد: توصيف اين بو سخت است. مطمئنا معادل بويايي براي توصيف احساسات ذائقه در مواجهه با غذاهاي جديد مانند «مزه شبيه به مرغ» نيست.
بهترين توصيف براي اين بو كه من دريافت كردهام، بوي فلز است، يك حس دلپذير شيرين فلزي. اين بو من را ياد تابستانهاي دانشجويي مياندازد كه ساعات بسياري را با يك مشعل كمان جوشكاري براي تعيمر تجهيزات سنگين ميگذراندم. اين بو مرا ياد گازهاي جوشكاري مياندازد. اين بوي فضا است.
بوي درون ايستگاه فضايي بينالمللي بيشتر شبيه به زمين است. پتيت كه اخيرا از دومين ماموريت شش ماهه خود در ايستگاه بازگشته، در گفتوگو با اسپيس اظهار كرد: ايستگاه فضايي از بويي ميان يك دستگاه-فروشگاه-موتور-اتاق-آزمايشگاه برخوردار است و در زماني كه براي شام غذا درست كرده و يك كيسه خورشت را باز ميكنيد، ميتوان تا حدي بوي يك رست بيف را احساس كرد.