ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه در نشست خبری امروز گفت: هیأت رئیسه مجلس ثبت استیضاح وزیر امور خارجه را تأیید نکرده و تعامل میان دستگاه دیپلماسی و مجلس تعامل بسیار خوبی است.
به نظر میرسد که دولت حسن روحانی دیدگاه نزدیکتری به گروه دوم دارد. با وجود لفاظیها و تهدیدهای آمریکا درباره مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم ها، دولت به محکوم کردن این لفاظیها بسنده کرده و از مشخص کردن پاسخ خود به اعلام بازگشت احتمالی تحریمها از سوی آمریکا خودداری کرده است. اما سفر ظریف به اروپا میتواند در تعیین پاسخ دولت موثر باشد.
دقیقا یک سال پیش، ظریف در نشست گفتگوهای مدیترانهای خطاب به اروپا گفته بود که نمیشود بدون اینکه خیس شد، شنا کرد. یک سال گذشت، اروپاییها نه تنها خیس نشدند بلکه حتی در شنا کردن هم تردید کردند. اما آیا این باعث میشود که ایران از اروپا دور شود و مستقیما با آمریکا وارد گفتگو شود؟ هنوز پاسخ مشخصی برای این سوال وجود ندارد. با این حال، ظاهرا، تحولاتی در این زمینه در حال رخ دادن است. ایران و آمریکا به تازگی با وساطت سوئیس برخی از زندانیان یکدیگر را آزاده کردهاند. ظریف نیز در ماموریتی مرتبط با همین موضوع به زوریخ سفر کرده است. علاوه بر این، حسن روحانی ممکن است در روزهای آینده به ژاپن سفر کند. توکیو، مشغول وساطت میان تهران و واشنگتن است. از این رو، باید منتظر ماند و دید که آیا حاشیهنشینی ظریف به معنای ناامیدی وی از حل مشکلات ایران و اروپاست یا اینکه وزیر خارجه بدون سروصدا روی طرح جدیدی کار میکند.
در همین سخنرانی، ظاهرا ظریف خواست بگوید که «ما در جلوگیری از پایمال و تضعیف شدن حقوقمان مصمم هستیم»، اما به جای این جمله، گفت: «ما قویا با جلوگیری از پایمال شدن حقوقمان مخالف هستیم.»
همین سوالات است که ظاهرا ظریف را نگران کرده و او را بر آن داشته تا از احتمال باخت همه طرفها هشدار دهد. در شهریور ۱۳۹۳، ظریف گفته بود «در جهان کنونی بازی با حاصل جمع صفر که یک کشور از زیان دیگران نفع ببرد منتفی میباشد.»، اما با روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا شرایط تغییر کرد.
سخنگوی پیشین وزارت امور خارجه با بیان اینکه تحریم وزیر امور خارجه باعث تمسخر سیاست خارجی آمریکا از سوی دیگران شده، گفت: اگر آقای ظریف و سایر مسئولان کشور در گفتگو با رسانهها با بیان دیدگاههای جمهوری اسلامی از منطق قوی و قابل قبولتری در نزد افکار عمومی جهان برخوردارند و این به مانعی بر سر راه سیاستهای آمریکاییها بدل شده، اتفاقاً غلط بودن سیاست خارجی آمریکا را نشان میدهد.