مفهوم «روایت» در نظریه و نقد ادبی پسامدرن
وقتی منتقدان ادبی صحبت از «روایت» به میان میآورند، اغلب تصور میشود که آنان متون داستانی و برآمده از تخیل ــ مانند رمان و داستان کوتاه ــ را در نظر دارند. این تصور از نظریههایی قدیمی سرچشمه میگیرد که روایت و روایتگری را به متون رواییِ کهن (مانند حماسه و رمانس) و داستاننویسیِ جدید (بویژه رمان و داستان کوتاه) محدود میکردند. اما در نظریههای ادبیِ چند دههی اخیر، اصطلاح «روایت» نه فقط به ادبیات داستانی و تخیلی بلکه همچنین به متون رواییِ غیرداستانی اطلاق میشود.