بهجرئت میتوان گفت در چهار دهه گذشته شرایط اجتماعی ایران هرگز مستعد ظهور چهره نظامی نبوده و شاید بهتر است بگوییم نیازی به ظهور این چهرهها نیز احساس نمیشده است، چراکه نظامیان از آغاز انقلاب در مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نقش بسیاری داشتهاند، پس اگر در انتخابات ۱۴۰۰ نامزدی از میان چهرههای نظامی برگزیده شود، این به معنای بناپارتیسم نیست.