بحران اقتصادی زیمبابوه به گونه ای بود که قیمت ها هفته به هفته گاه تا بیست برابر افزایش مییافتند و مردم محنت زده و نگون بخت با دشواری هرچه تمام تر سعی میکردند زندگی متلاطم خود را سامانی بخشیده و حداقل شکم اعضاء خانوادهی خود را سیر کنند. به موازات آن نرخ وسایل نقلیه عمومی، شهریه مدارس و دانشگاه ها نیز هر هفته (البته در مقیاسی کمتر از اقلام اساسی) درحال افزایش بود.